این صفحه در بر گیرنده فهرست بلندترین قلهها و کوههای ایران است.
بهطور کلی کوه به برجستگی منفردی از یک سرزمین گفته میشود که در منطقهای توسط دشتها احاطه شده و بیش از ۶۰۰ متر ارتفاع داشته باشد. قله (چکاد) نیز مرتفعترین قسمت در کوه، تپه یا یک ناهمواری است. در واقع اصل «برجستگی»(منفرد بودن) در تعریف کوه بسیار مهم است نه ارتفاع. اورست با ارتفاع ۸۸۴۸ متر بلندترین کوه کره زمین به حساب میآید و کی ۲ با ارتفاع ۸۶۱۱ متر دومین کوه بلند کره زمین است، در صورتی که دومین قله بلند کره زمین بعد از اورست یکی از قلههای فرعی خود کوه اورست است که کوهی مستقل به حساب نمیآید اما ارتفاع آن از کی ۲ بیشتر است.[۱]
در این صفحه کوهها و قلههای دارای ارتفاع ۴۰۰۰ متر (۱۳٬۱۲۳ فوت) و بیشتر در ایران فهرست شدهاند. باید به این نکته توجه داشت که قلههای بالای ۴۰۰۰ متر در ایران بیش از ۶۰۰ قله برآورد میشوند اما الزاماً همه آنها کوه به حساب نمیآیند. به همین دلیل و نیز به علت نبود تعریفی دقیق و رسمی برای قله کوه، تعداد قلههای چهار هزار متری ایران تقریبی است. همچنین ارتفاع نسبی عامل مهمی در تعیین قله یک کوه است. این فهرست نهتنها بر پایه ارتفاع نسبی است بلکه شاخصهای دیگری مانند مورفولوژی (ظاهر کلی) و جاذبه کوهنوردی نیز در آن لحاظ شدهاند. تعیین معیار حداقل ارتفاع نسبی ۵۰ متری باعث کاهش تعداد کوههای چهار هزار متری خواهد شد.