جمعیت آنان در آغاز سده ۱۷۰۰ میلاددی، بیش از ۲۵۰ هزار نفر بوده که این رقم در سال ۱۹۴۵، به کمتر از ۱۰۰ هزار نفر و امروزه در حدود ۶۰ الی ۷۰ هزار نفر می‌باشد. زبانهای سوربی، سربسکی یا سربسک زیرمجموعه زبانهای اسلاوی و شاخه‌ای از زبانهای هندواروپایی هستند. گویشگران این زبان‌ها مردم سوربی در ناحیه تاریخی لوزاتیا در شرق آلمان هستند. این زبان‌ها در گذر زمان به زبان وندیش و زبان لوزاتیایی نیز شناخته می‌شوند. زبانهای سوربی به زبان کاشوبی، زبان لهستانی، زبان اسلواکیایی و زبان چکی نزدیک هستند.
بر پایه مطالعات ژنتیکی که در ماه مه ۲۰۱۱ میلادی منتشر شده است، مردم سوربی بزرگترین شباهت ژنتیکی به نژادهای مردم کشورهای چک و لهستانی‌ها و نیز سازگاری با زبان غرب اسلاوی خود نشان می‌دهد و شواهد ظریفتری از ارتباط ژنتیکی با باسک فرانسه نشان داده می‌شود.
