რკონი (კასპის მუნიციპალიტეტი)
რკონი, კრკონი — სოფელი საქართველოში, კასპის მუნიციპალიტეტში, ახალქალაქის თემში.[1] მდებარეობს მდინარე თეძმის ზედა წელზე, მის მარცხენა ნაპირზე, სოფელ ჩაჩუბეთის მიდამოებში. რკონში და მის მიდამოებში შემორჩენილია ისტორიული და კულტურის ძეგლები - რკონის სამონასტრო კომპლექსი, სამოჭალოს წმინდა გიორგის ეკლესია, სვიმეონ მესვეტის სავანე და სხვ.
| სოფელი | |
|---|---|
| რკონი | |
| ქვეყანა |  საქართველო |
| მხარე | შიდა ქართლის მხარე |
| მუნიციპალიტეტი | კასპის მუნიციპალიტეტი |
| თემი | ახალქალაქი |
| კოორდინატები | 41°48′55″ ჩ. გ. 44°13′40″ ა. გ. / 41.81528° ჩ. გ. 44.22778° ა. გ. |
| ცენტრის სიმაღლე | 880 მეტრი |
| მოსახლეობა | 6[1] კაცი (2014) |
| ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 66,7 % ოსები 33,3 %[2] |
| სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
| სატელეფონო კოდი | +995 |
.svg)    | |
ისტორია
გადმოცემის თანახმად რკონში იყო “სალოცავი ხე” დიდი ცაცხვის ხე, რომელზედაც მლოცველები ჰკიდებდნენ შეწირულობას. საქართველოს სხვა კუთხეებშიც საკმაოდ გავრცელებული ეს რიტუალი წარმართობის დროინდელია.
ფეოდალიზმის პერიოდში XII-XIII საუკუნეებში რკონზე გადიოდა მნიშვნელოვანი სავაჭრო და სამხედრო-სტრატეგიული გზა, რომელიც აკავშირებდა შიდა ქართლს საქართველოს სამხრეთ პროვინციებთან - ჯავახეთთან, თრიალეთთან და შემდეგ, სომხითის გავლით, ახლო აღმოსავლეთთან. ამან ხელი შეუწყო, რკონში და მის მიდამოებში დიდ სამონასტრო მშენებლობას. რკონისა და მის მიდამოების ეკონომიკურ ცხოვრებაში გარკვეულ როლს თამაშობდა წიაღისეულის სიმდიდრის - ფერადი ლითონებისა და ვერცხლის არსებობა. ვახუშტი ბაგრატიონი წერს: „აქა არს ლითონი ბრპენისა მრავალი, იტყვიან ვერცხლსაცა“. მოგვიანებით, მეფე ერეკლე II-ის (1720-1798 წწ.) ბრძანებით ჯავახიშვილების მამული რკონი შეტანილია იმ პუნქტების სიაში, სადაც უნდა ეძიონ და მოიპოვონ ოქრო და ვერცხლი. XIII საუკუნის II ნახევარში მსხვილმა ფეოდალმა და სახელმწიფო მოღვაწემ კახა თორელმა შეისყიდა სოფელი ხოვლე და შესწირა რკონის მონასტერს. 1400 წელს, თემურლენგის (1336-1405 წწ.) ჯარებმა დაარბიეს სოფელი და ირგლივ მდებარე ეკლესია-მონასტრებიც. საქართველოს პოლიტიკურ ცხოვრებაში რკონი გარკვეულ როლს ასრულებდა გვიანდელი ფეოდალიზმის პერიოდშიც. XVI-XVIII საუკუნეებში რკონი საკმაოდ კარგად გამაგრებული პუნქტი იყო. 1690 – 1695 წწ. აქ თავს აფარებდა ქართლის მეფე გიორგი XI (მეფობის წლები 1677-1688) ოჯახით და აქედან აწარმოებდა ბრძოლებს ერეკლე I-ის (მეფობის წლები 1688-1703) ჯართან. დამარცხებული გიორგი XI ოჯახითურთ გაიქცა დასავლეთ საქართველოში.
1905 წლის რევოლუციის პეროდში რკონში არსებობდა სახელოსნო-ლაბორატორია, სადაც ამზადებდნენ შეიარაღებული აჯანყებისათვის საჭირო იარაღსა და ფეთქებად ნივთიერებებს.
1991 წლის აგვისტო-სექტემბერში რკინის ხეობაში განლაგებული იყო საქართველოს ეროვნული გვარდიის ნაწილი თენგიზ კიტოვანის ხელმძღვანელობით, რომელიც არ ემორჩილებოდა საქართველოს პრეზიდენტს.[3]
იხილეთ აგრეთვე
ლიტერატურა
- საქართველოს ისტორიისა და კულტურის ძეგლთა აღწერილობა, ტ. 5, თბ., 1990. — გვ. 184-185.