სილჰაკი (შილჰაკი; კორ. 실학;; სიტყვასიტყვით „რეალურ მეცნიერებათა დაჯგუფება“) — საზოგადოებრივი აზრის მიმდინარეობა კორეაში XVI საუკუნის დასასრულსა და XIX საუკუნის დასაწყისში. ჩამოყალიბდა როგორც კრიტიკული და რეფორმული მიმართულება. სილჰაკის წარმომადგენლები ლიუ ჰიონ ვონი (1622–1673), ლი იკი (1681–1764) და სხვა სოციალურ-ეკონომიკური რეფორმების მომხრენი იყვნენ, ხაზს უსვამდნენ ცხოვრებასთან დაკავშირებულ რეალურ მეცნიერულ განვითარების აუცილებლობას, მხარს უჭერდნენ მოწინავე მეცნიერული ცოდნის გავრცელებას ქვეყანაში.[1]
სილჰაკის მეცნიერებისა და ფილოსოფოსების მთავარი დევიზი იყო რეალური საგნების შესწავლა. ლიუ ჰიონ ვონი იყო სილჰაკის პირველი ყველაზე დიდი წარმომადგენელი, ხოლო მისმა მემკვიდრემ ლი იკმა კორეაში გაავრცელა ევროპული საბუმებისმეტყველო მეცნიერებები.[2]
გამოჩენილმა სილჰაკის წევრმა პაკ ჩი ვონმა (1737–1805) ხელი შეუწყო „პრაქტიკული ცოდნის“ განხორციელებას ცხოვრებაში. სილჰაკის იდეების ცნობილი წარმომადგენელი იყო აგრეთვე ჩოკ იან ეკი (1762–1836) — გეოგრაფიის, ისტორიის, ასტრონომიის, მათემატიკისა და მედიცინის შესანიშნავი მცოდნე.[2]