Тёро
Тёро (чоро, тьрау-джро, тьро, тяуро) — Вьетнамның оңтүстігіндегі кхмер таулы тобына жататын халық. Саны 22 567 адам. (Донгай, Тхуанхай провинциялары, Вунгтау арнайы аймағы).[1][2]
| чоро, тьрау-джро, тьро, тяуро | |
| Тёро | |
| Бүкіл халықтың саны | |
|---|---|
22 567 | |
| Ең көп таралған аймақтар | |
| Тілдері | |
тьрау тілі, вьетнам тілі | |
| Діні | |
Тілі
Аустроазия отбасының мон-кхмер тобының тьрау тілінде сөйлейді. Вьетнам тілі мен жазуы кең таралған.
Діні
Дәстүрлі нанымдар: анимизм, аграрлық культ, ата-бабалар культі, католицизм мен протестантизмнің белгілі бір таралуы болды.
Кәсібі
Негізгі кәсібі: қолмен атқарылатын егіншілік (күріш, жүгері, маниок, күнжіт, бұршақ және т.б.), суармалы егістікке көшуде. Олар аңшылық, балық аулау және терушілікпен де айналысады. Қолөнердің ішінен қамыстан, бамбуктан, ананас жапырағынан тоқу, ағаштан бұйымдар жасау, ұсталық өнер дамыған.<[3]
Өмір салты
Отбасы шағын. Үйлену тойы қалыңдықтың үйінде өтеді. Неке үш жыл бойы матрилокальды, содан кейін неолокальды. Мұрагерлік құқық қыздарға тиесілі.
Дәстүрлі тұрғын үйлері қадаларда орналасқан. Үйде тұратын отбасы мүшелерінің бірі қайтыс болған жағдайда оның рухының жағымсыз әсерінен сақтану және жаңа жерге баспана салу үшін үйді өртеу дәстүрі болды. Қазіргі тёроларда вьетнамдықтарға ұқсас жер үсті тұрғын үйлері таралуда.
Дәстүрлі ерлер киімі - денені орайтын мата, әйелдердікі - тігілмеген белдемше, қазіргі тёро - вьетнамдық үлгідегі киім киеді, көптеген зергерлік бұйымдар (моншақ, білезік, алқа және т.б.) пайдаланады.