Tarracina

Tarracina^[1]^[2] (-ae, f.); olim Anxur^[1]^[2], (-uris, n.; alia nomina: Tarracinae^[1]^[2], Tarracena^[2], Terracena^[2], Trachina^[2], Terracina; Colonia Anxurnas; Italiane: Terracina) est Urbs Italiae et municipium, circiter 45 850 incolarum, in Regione Latio, in Provincia Latinensi et in media Italia situm. Urbani Tarracinenses^[1]^[2] (etiam: Terracini^[2] Terracinenses^[3], Theracinenses^[2] vel Anxurnati) appellantur.

Tarracina

Res apud Vicidata repertae:

Civitas: Italia
Locus: 41°17′0″N 13°15′0″E
Numerus incolarum: 44 720
Zona horaria: UTC+1, UTC+2
Situs interretialis

Gestio

Procuratio superior: Provincia Latinensis

Geographia

Superficies: 136.59 chiliometrum quadratum
Territoria finitima: Fundi, Castrum Monticelli, Pontinia, Sabaudia, Circeii, Somnineum

Coniunctiones urbium

Urbes gemellae: Jūrmala, Cabourg, Curia Raetorum, Mayrhofen, Mondorf-les-Bains, Quinque Ecclesiæ, Sergiopolis, Exonia, Saldae, Bad Homburg vor der Höhe, Brixino, Kobuleti

Tabula aut despectus

Insigne

Urbs Italiae^[4]

Historia

In aetate Romana

Primo Volscorum oppidum fuit cui nomen in ipsorum lingua Anxur erat^[5]. Hoc priscum nomen in litteris latinis adhuc legitur:

".....................subimus

Impositum saxis late candentibus Anxur" ^[6]

necnon in denario anno 48 a.C.n. a praetore Gaio Vibio Pansa percusso, ubi ex una parte imago Iovis Anxuri sedentis ac sceptrum tenentis a scalptore expressa est, cum titulo IOVIS AXVR^[7]. . Hic Iuppiter sic cognominatus multum a Capitolino Iove differebat nam adulescentis imberbis speciem praebebat. In hac urbe venerabatur, unde fortasse colligere licet gentem Caetroniam (e qua monetarius ille in gentem Vibiam adoptatus erat) e Terracina oriundam fuisse. Nec plus tribus milibus a moenibus urbis templum Feroniae aberat. Illa vetus Italica dea, libertorum patrona, in luco ad fontem ibi venerabatur.

Iam anno 406 a.C.n. hoc oppidum a Romanis captum^[8] et anno 329 a.C.n. colonia trecentorum civium Romanorum Anxur deducta^[9] est ; nomen Tarracinam Romani plerumque usurpaverunt, incertum novumne an antiquum. Posthac ab anno 312 a.C.n. statio Viae Appiae fuit ad lapidem sexagesimum secundum, necnon municipium tribus Oufentinae. Cum in regione paludibus infesta sita esset^[10], viatores saepe rate et canali vehebantur per nonnulla milia usque ad moenia Tarracinae^[11] : nam Via Appia stagnis ibi operta erat.