Tarsius
Tarsius est genus parvorum primatum familiae Tarsiidarum, quae in insulis Asiae Meridio-Orientalis endemici sunt. Ante annum 2010, omnes tarsiidarum species in hoc genus digerebantur, sed emendatio familiae genericum Cephalopachi statum restituit, et Carlitonem, novum genus, erexit ad binas species accommodandas.[1] Omnes Tarsii in Celebi et insulis propinquis in Indonesia et Philippinis inveniuntur.
Ordo : Primates
Subordo : Haplorrhini
Familia : Tarsiidae
Genus : Tarsius
Storr, 1780
viridis, Tarsius dentatus
aurantius, Tarsius wallacei
roseus, Tarsius lariang
flavus, Tarsius fuscus
caeruleus, Tarsius pumilus
ruber, Tarsius pelengensis
canus, Tarsius supriatnai
purpureus, Tarsius spectrumgurskyae
niger, Tarsius niemitzi.
Descriptio
Tarsii magnitudine inter minimos primates sunt, a 10 ad 11 centimetra longi, cauda autem corpori a 20 ad 26 centimetra longiore. Tarsii a 100 ad 130 chiliogrammata ponderis sunt, maribus feminis aliquantulum gravioribus. Pellis est brevis et canus vel flavocanus. Crura posteriora cruribus anterioribus longiora sunt, talo (osse) magnopere elongato. Caput est rotundum, super collum breve. Oculi sunt permagni, ut haec animalia nocte bene videre possint.
Species
Emendatio familiae anno 2010, a Colin Groves et Myron Shekelle edita, octo vel novem exstantis Tarsii species sequentis agnovit, cum autem statum Tarsii pumili dubitaret.
- Tarsius dentatus Miller & Hollister, 1921
- Tarsius fuscus Fischer, 1804
- Tarsius lariang Merker & Groves, 2006
- Tarsius pelengensis Sody, 1949
- Tarsius sangirensis Meyer, 1897
- Tarsius tarsier (Erxleben, 1777)
- Tarsius tumpara Shekelle et al., 2008
- Tarsius pumilus Miller & Hollister, 1921
- Tarsius wallacei Merker et al., 2010
Duae species a Shekelle Groves aliisque anno 2017 descriptae sunt.[2]
- Tarsius spectrumgurskyae Shekelle et al., 2017
- Tarsius supriatnai Shekelle et al., 2017
Anno 2019 alia species a Shekelle aliisque descripta est.[3][4]
- Tarsius niemitzi
Anno 2018, Fossilworks, porta repositorium datorum palaeobiologicorum, duas species exstinctas agnoscebat:[5]
Notae
Bibliographia
- Geissmann, Thomas. 2002. Vergleichende Primatologie. Berolini: Springer-Verlag. ISBN 3-540-43645-6.
- Groves, Colin, et Myron Shekelle. 2010. "The Genera and Species of Tarsiidae." International Journal of Primatology 31, no. 6 (December): 1071–82. doi:10.1007/s10764-010-9443-1.
- Gursky, Sharon. 2007. The spectral tarsier. Upper Saddle River Novae Caesareae: Pearson/Prentice Hall. ISBN 0131893327, ISBN 9780131893320.
- Nowak, Ronald M. 1999. Walker's Mammals of the World. Ed. sexta. Baltimorae: Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-5789-9.
- Rosa, M. G., J. D. Pettigrew, et H. M. Cooper. 1996. "Unusual pattern of retinogeniculate projections in the controversial primate Tarsius." Brain Behav. Evol. 48 (3): 121–29.
- Wilson, Don E., et DeeAnn M. Reeder, eds. 2005. Mammal Species of the World: A taxonomic and geographic Reference. Baltimorae: Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-8221-4.
Nexus externi
 | Vicimedia Communia plura habent quae ad Tarsium spectant. |
 | Vide "Tarsium" apud Vicispecies. |
 | Situs scientifici: • ITIS • NCBI • Biodiversity • Encyclopedia of Life • Fossilworks |
