Achter St.-Pieter
De Achter St.-Pieter, ook wel Achter Sint Pieter, is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht, gelegen ten westen van de Sint-Pieter (Pieterskerk).
| Achter St.-Pieter | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
De voormalige Havelozeschool, Achter Sint Pieter 140 | ||||
| Geografische informatie | ||||
| Locatie | Utrecht, Binnenstad | |||
| Coördinaten | ||||
| Begin | Oudkerkhof, Korte Jansstraat en Domstraat | |||
| Eind | Pausdam | |||
| Lengte | ca. 230 meter | |||
| Algemene informatie | ||||
| Aangelegd in | uiterlijk circa 1300 | |||
| Bestrating | klinkers | |||
| Opvallende gebouwen | monumentale panden | |||
| Detailkaart | ||||
  | ||||
| ||||
De straat loopt in het verlengde van het oostelijke uiteinde van het Oudkerkhof, vanaf het kruispunt met de Korte Jansstraat en Domstraat. Van deze kruising tot de kruising met de Voetiusstraat en het Pieterskerkhof maakt de straat een bocht, daarna loopt het min of meer recht naar en over in het Pausdam, een straat naast het Paushuize.
De straat bestond volgens de geschiedenis al omstreeks 1300. Rond 1400 lag hier, met uitzondering van het noordwestelijke deel, de scheiding tussen de immuniteit van Sint-Pieter (Pieterskerk) en die van Oudmunster. Er liep toen ook een sloot. De straat telde vroeger diverse kanunnikenhuizen.
Rijksmonumenten
De straat telt zestien rijksmonumenten, diverse woningen en een café.
Nummer 4
Het pand is een voormalige kanunnikenhuis, geregistreerd als rijksmonument onder nummer 35992, is laat-middeleeuws aangelegd.[1]
Nummer 5
Gezien vanuit de noord-zuid georiënteerde Keistraat en naast een café op nummer 3, het kleinste café van Utrecht, is het eerste monument te zien. Dit woonhuis uit de 17e eeuw met een rechte kroonlijst en met natuurstenen blokken gemetselde bogen staat als rijksmonument geregistreerd onder nummer 35984.[2]
Nummer 7
Herman Saftleven woonde tussen 1639 en 1685 in deze straat op nummer 7.
Nummer 27
Het natuurstenen poortje van deze pand is in de 17e eeuw gebeeldhouwd en afkomstig van de Havelozeschool op nummer 14.[3]
Nummer 50
Een van de merkwaardigste is woonhuis De Krakeling uit 1663.
Externe link
Bronnen
- R.E. de Bruin et al. (red.), 'Een paradijs vol weelde'. Geschiedenis van de stad Utrecht, Matrijs, Utrecht, 2000, blz. 120 en 140, ISBN 9053451757.
- Marceline Dolfin, E.M. Kylstra en Jean Penders, Utrecht. De huizen binnen de singels. Beschrijving, SDU uitgeverij, Den Haag / Rijksdienst voor de Monumentenzorg, Zeist, 1989, blz. 6.
-Flag.svg){kind=small}
