Islamitische architectuur

Sinds het ontstaan van de islam in de 7e eeuw heeft de islam zich over de hele wereld verspreid. De kern van de islamitische beschaving is het Midden-Oosten, maar het gebied waar islam de belangrijkste religie is, strekt zich uit van Marokko in het westen tot China (Xi'an) en Indonesië in het oosten.

In al die delen van de wereld heeft de islamitische architectuur elementen gecombineerd. Traditionele invloeden op de islamitische architectuur zijn de culturen van het Oude Griekenland, het Byzantijnse Rijk en haar vroegchristelijke bouwkunst, het Perzische Rijk met het zoroastrisme en de culturen van India en China.

Enkele islamitische architectuur stijlen en hun subcategorieën zijn:

• Omajjadische architectuur
• Abbasidische architectuur
• Fatimidische architectuur
• Ottomaanse architectuur
• Moorse architectuur
  • Marokkaanse architectuur
• Iraanse architectuur
  • Azeri-stijl
  • Seltsjoekse architectuur
  • Timoeridische architectuur
• Indo-Islamitische architectuur
  • Mogol-architectuur
• Mamelukse architectuur
• Sahel-Soedanese architectuur
• Jemenitische architectuur

• 
  De Rotskoepel in Jeruzalem
• 
  De Omajjadenmoskee in Damascus
• 
  De spiraal van de Grote moskee van Samarra
• 
  De Koningsmoskee in Isfahan, Iran
• 
  De Taj Mahal in India
• 
  Leeuwenfontein in het Alhambra in Granada, Spanje
• 
  Mihrab in de Vrijdagmoskee van Isfahan, Iran

Zie de categorie Islamic architecture van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.