Jackie Stewart

Op dertienjarige leeftijd won hij een kleiduivenschietcompetitie waarna hij een succesvol lid werd van het Schotse kleiduivenschietteam. Hij won zowel de Britse, Welshe als Schotse kampioenschappen alsmede het Europese Coupe De Nations. Ook deed hij een - vergeefse - poging naar de Olympische Zomerspelen van 1960 te worden afgevaardigd.

Jackie kwam al snel in contact met auto's toen hij als leerling-mechanieker werkte in Dumbuck Garage, in Milton, een familiebedrijfje. De Stewarts waren er Jaguar-dealers en hadden er een goed draaiende zaak. Jackies vader was motocoureur en z'n broer, Jimmy, was ook coureur, die plaatselijk al wat bekendheid kreeg. Hij reed voor Ecurie Ecosse en hij deed mee in de Britse Formule-1 Grand Prix in 1953. Het was dus de normaalste zaak van de wereld dat Jackie ook in de motorsport verzeild zou raken, net zoals z'n oudere broer.

Na een zware crash van Jimmy in Le Mans, werd autosport door Jackies ouders afgeraden. Maar hij ging wel in op een aanbieding van Barry Filer, een klant in zijn ouders' garage, om te testen in een aantal van zijn wagens in Oulton Park. Stewart verblufte alles en iedereen.Ken Tyrrell kreeg al snel lucht van Jackie, en nam contact op met Jimmy om te horen of zijn jongere broer interesse had in een try-out voor het Formula Junior-team. Jackie ging erop in en nam de wagen over waar Bruce McLaren mee aan het testen was. McLaren was toen al een ervaren Formule 1-coureur en de nieuwe Cooper F3 was een zeer competitieve auto in zijn categorie. Al gauw reed Stewart snellere ronden dan McLaren, waarop McLaren terug in de wagen kroop om nog snellere ronden neer te zetten. Maar opnieuw zette Stewart snellere rondes neer en Tyrrell wilde hem bij het team. Dit was het begin van een prachtige samenwerking die hem naar de absolute wereldtop zou leiden. Maar we spreken van het jaar 1963 en Stewart had nog een lange weg voor zich.

Omdat Tyrrell toen nog niet in de Formule-1 zat, begon hij in 1965 bij BRM, samen met Graham Hill. Zijn eerste contract leverde hem 4.000 pond op. In zijn debuutrace in 1965 in Zuid-Afrika pakte hij meteen al punten. Nog voor het einde van het jaar won hij zijn eerste Grand Prix (in Italië). In 1966 won hij bijna de Indianapolis 500 bij zijn eerste deelname, maar 8 ronden voor het einde kreeg hij pech en moest hij, terwijl hij de leiding had, opgeven.

Dankzij Stewart, werd het voor Formule-1 coureurs iets veiliger. In 1966, crashte hij namelijk zwaar in de Grand Prix van België op Spa-Francorchamps. Hij slipte in de regen en zat vast in z'n bolide terwijl hij midden in de lekkende brandstof zat. Eén vonkje was een ramp geweest. Ook de baancommissarissen hadden geen gereedschap om hem te bevrijden en het was z'n teammaat Hill die hem uit het wrak haalde. Vanaf dan, werd een hoofdschakelaar voor de elektronische apparatuur en een verwijderbaar stuur standaard in de bolides ingebouwd en had hij iedere race een medisch team tot zijn beschikking.

In 1968 stapte hij over naar Ken Tyrrells team. Zijn overwinning in de Duitse Grand Prix van dat jaar, dankzij zijn stuurmanskunsten in de regen en de mist, wordt beschouwd als een van zijn mooiste. Hij had een voorsprong van 4 minuten op de nummer twee (Graham Hill) en dat was buitengewoon.

Stewart werd wereldkampioen in 1969 in een Cosworth Matra MS80. Ook in 1971 en in 1973 deed hij dit in een Tyrrell. In 1972 miste hij verschillende races doorgastritis, mede door het vele reizen. Stewart reed toen ook in de Can Am series met een Lola, en een Ford Capri in de touring car Group 2 European championship, samen met o.a. z'n Formule-1 teamgenoot François Cevert.

Zijn laatste en toen recordbrekende overwinning was z'n 27ste in de Duitse Grand Prix van 1973 op de Nürburgring met een schitterende Tyrrell op 1 en 2. Na de fatale crash van z'n teamgenoot François Cevert in de kwalificaties voor de laatste GP van het seizoen op Watkins Glen (Verenigde Staten) in 1973, stopte hij één race vroeger dan gepland met racen. Zo miste hij zijn 100e Grand Prix.

Overwinningen

Nr.	Grand Prix	Jaar	Team
1	Grand Prix van Italië	1965	BRM
2	Grand Prix van Monaco	1966	BRM
3	Grand Prix van Nederland	1968	Matra International
4	Grand Prix van Duitsland	1968	Matra International
5	Grand Prix van de Verenigde Staten	1968	Matra International
6	Grand Prix van Zuid-Afrika	1969	Matra International
7	Grand Prix van Spanje	1969	Matra International
8	Grand Prix van Nederland	1969	Matra International
9	Grand Prix van Frankrijk	1969	Matra International
10	Grand Prix van Groot-Brittannië	1969	Matra International
11	Grand Prix van Italië	1969	Matra International
12	Grand Prix van Spanje	1970	Tyrell Racing
13	Grand Prix van Spanje	1971	Tyrell Racing
14	Grand Prix van Monaco	1971	Tyrell Racing
15	Grand Prix van Frankrijk	1971	Tyrell Racing
16	Grand Prix van Groot-Brittannië	1971	Tyrell Racing
17	Grand Prix van Duitsland	1971	Tyrell Racing
18	Grand Prix van Canada	1971	Tyrell Racing
19	Grand Prix van Argentinië	1972	Tyrell Racing
20	Grand Prix van Frankrijk	1972	Tyrell Racing
21	Grand Prix van Canada	1972	Tyrell Racing
22	Grand Prix van de Verenigde Staten	1972	Tyrell Racing
23	Grand Prix van Zuid-Afrika	1973	Tyrell Racing
24	Grand Prix van België	1973	Tyrell Racing
25	Grand Prix van Monaco	1973	Tyrell Racing
26	Grand Prix van Nederland	1973	Tyrell Racing
27	Grand Prix van Duitsland	1973	Tyrell Racing

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Jackie Stewart op Wikimedia Commons.