Janne Ahonen

Janne Ahonen maakt zijn debuut in de wereldbeker op 13 december 1992 in Ruhpolding, hij wordt 56ste.Als Fins talent maakt hij zijn debuut op een groot internationaal kampioenschap meteen bij de senioren, bij de wereldkampioenschappen schansspringen 1993wordt hij met het Finse team zesde in de landenwedstrijd op de grote schans. In de individuele wedstrijd haalt hij plaats 31.Nog geen maand later gaat hij van start bij de wereldkampioenschappen voor junioren in Harrachov, en met succes wantAhonen start in twee wedstrijden en pakt twee keer goud: individueel en met het team op de normale schans.

Dat een zege op het allerhoogste niveau niet lang kon uitblijven was dan al duidelijk. In het seizoen 1993/1994 haalt hijzijn eerste wereldbekeroverwinning in december 1993 bij de wedstrijd in het Zwitserse Engelberg. Eind januari 1994 treedt hijopnieuw aan bij de wereldkampioenschappen voor junioren waar hij met succes zijn individuele titel verdedigt en ook met de Finse ploeg opnieuw hetgoud verovert. Na deze sterke prestaties wordt hij geselecteerd om deel te nemen aan de Olympische Winterspelen 1994. Hij wordt samen met Raimo Ylipulli, Janne Väätäinen en Jani Soininenvijfde in de landenwedstrijd. In de individuele wedstrijden springt hij naar plaats 25 op de grote schans en plaats 37 op de normale schans.

Op 1 januari 1995 wint hij in Garmisch-Partenkirchen de tweede wedstrijd van het Vierschansentoernooi, hij houdtin die wedstrijd Andreas Goldberger achter zich, die uiteindelijk het Vierschansentoernooi 1995 zou winnen.

Zijn eerste wereldtitel behaalt Ahonen in 1995 met het Finse team. In beide individuelewedstrijden bij die WK wordt hij negende.

Dat hij ook bij het skivliegen tot de absolute wereldtop hoort, toont hij bij de wereldkampioenschappen skivliegen van 1996 aan door tweede te worden.

Zijn eerste individuele wereldtitel haalt hij bij de wereldkampioenschappen schansspringen 1997 waar hij bij de individuele wedstrijdop de normale schans iedereen achter zich houdt. Vijf dagen later bekleedde hij met de Finse ploeg ook in de landenwedstrijd het hoogste podium.

Bij de Olympische Winterspelen 1998 heeft Ahonen de eer om de Finse vlag te dragen tijdens de openingsceremonie. De Finse ploegwordt ietwat teleurstellend vijfde in de landenwedstrijd. Ahonen pakt bij de wedstrijd op de normale schans net naast het brons, hij blijfteen punt achter Andreas Widhölzl en 3 punten achter zijn landgenoot Janne Soininen die het goud verovert.

In het seizoen 1998/1999 wint Ahonen zes wereldbekerwedstrijdenen wordt in de eindstand van de wereldbeker tweede na de Duitser Martin Schmitt. Hij wint dat seizoen ook voor het eersthet Vierschansentoernooi, weliswaar zonder overwinning. Ahonen heeft genoeg aan een vijfde plaats in Oberstdorf en drietweede plaatsen om in de einduitslag de Japanner Noriaki Kasai voor te blijven.

De twee daaropvolgende seizoenen blinkt hij vooral uit door constante prestaties. De wereldkampioenschappen 2001zijn een thuiswedstrijd op de schans in Lahti, Ahonen wordt derde op de grote schans en vice-wereldkampioen met het Finse team.

Het wereldbekerseizoen 2001/2002 brengt hem geen grote successen, hij staat geenenkele keer op het podium in een individuele wedstrijd en wordt slechts vijftiende in de eindstand van de wereldbeker.De Olympische Spelen leveren hem wel voor het eerst een medaille op: zilver in de landenwedstrijd, samen metRisto Jussilainen, Matti Hautamäki en Veli-Matti Lindström.

Na dit niet zo succesvolle wereldbekerseizoen keert Ahonen sterk terug in het seizoen 2002/2003.Hoewel hij slechts twee wedstrijden wint, wordt hij vierde in de eindstand van de algemene wereldbeker. Maar bovenalwint hij voor de tweede keer het Vierschansentoernooi, dit keer met een overwinning op de schans van Innsbruck.

Zijn eerste eindzege in de wereldbeker volgt een seizoen later, met dertien podiumplaatsen waarvan drie overwinningen heeft hijin de stand 10 punten voorsprong op Roar Ljøkelsøy.

Janne Ahonen kent het beste seizoen uit zijn carrière in het seizoen 2004/2005: hij staat vijftien keer ophet podium en staat twaalf keer op de hoogste trede. Hij wint de eerste vier wedstrijden van het seizoen, waarna Adam Małysz hem bij de eerste wedstrijd in Harrachov naar plaats twee verwijst.Maar Ahonen gaat bij de tweede wedstrijd in Harrachov verder met zijn zegereeks: hij wint zes wedstrijden na elkaar, een record dat hij deelt met zijn landgenoot Matti Hautamäki en de Oostenrijker Thomas Morgenstern.Hij wint de eerste drie wedstrijden van het Vierschansentoernooi en moet in de vierde wedstrijdenkel Martin Höllwarth voor zich dulden. Zijn derde eindzege in het prestigieuze toernooi is zo een feit en in de eindstandvan de algemene wereldbeker heeft hij 275 punten voorsprong op de nummer twee. Hij behaalt bij de wereldkampioenschappen ook zijn tweede individuele wereldtitel.Op 20 maart 2005 sprong hij in Planica bij het skivliegen 240 meter ver, maar omdat hij viel bij de landing, telde de sprong niet als wereldrecord. Tijdens diezelfdewedstrijden in Planica had hij eerder al 233,5 meter gesprongen, zijn persoonlijk record.

Ook in 2006 wint hij het Vierschansentoernooi, al moet hij die eindzege wel delen met de Tsjech Jakub Janda. Hij wint dat seizoen 2 wedstrijden, beiden bij het Vierschansentoernooi.Hij treedt voor de vierde keer aan op de Winterspelen, maar individueel succes zit er weer niet in, Ahonenmoet zich tevreden stellen met plaats zes op de normale schans en plaats negen op de grote schans. Met het Finse team verovert hij net als vier jaareerder de zilveren medaille.

Het seizoen 2006/2007 brengt Ahonen een achtste plaats in de eindstand van de wereldbeker, hij staat geen enkele keer op het podium in een individuele wedstrijd en ook bij de wereldkampioenschappenkomt hij niet op het podium.

Dat hij op dertigjarige leeftijd nog steeds tot de absolute wereldtop van het schansspringen behoort toont Janne Ahonen in het wereldbekerseizoen 2007/2008. Hij wint de derde en vierde wedstrijd van het Vierschansentoernooi 2008in Bischofshofen en verzekert zich voor de vijfde keer van eindwinst, een record. Ook in Harrachov en Kuopio behaalt hij een wereldbekeroverwinning. Bij de wereldkampioenschappen skivliegen 2008 pakt hij brons in de individuele wedstrijd en zilver met het team.In de eindstand van de wereldbeker wordt hij derde.

Op 26 maart 2008 maakte hij op een persconferentie^[2] bekend te stoppen met topsport. Een emotionele Ahonen^[3] stond de pers te woord in Helsinki, waar hij verklaarde op een hoogtepuntte willen stoppen.De 30-jarige Ahonen kondigde aan zijn laatste wedstrijd te springen bij de Finse kampioenschappen in Ruka.

Op 9 juli 2008 vond er een afscheidswedstrijd plaats in zijn thuisbasis Lahti.

Nog geen jaar later verklaarde Ahonen op een Finse televisiezender zijn comeback bekend. Hij verklaarde nog één keer voor een individuele medaille bij de Olympische Winterspelen te willen gaan, het enige wat op zijn palmares nog ontbrak.

Ahonen keerde meteen bij aanvang van het seizoen 2009/2010 terug op het hoogste niveau. Bij zijn eerste aantreden in de wereldbeker in Kuusamo leidde hij de kwalificatie tot die werd afgebroken wegens te veel rugwind. Een dag later werd hij 17e bij de kwalificatie die toen werd ingehaald. Hij behaalde ook hij met het Finse team meteen de derde plaats in de landenwedstrijd.

Na een stabiel eerste seizoensdeel gooide hij opnieuw hoge ogen bij het Vierschansentoernooi 2010: met drie podiumplaatsen in vier wedstrijden werd hij tweede in de eindstand van het prestigieuze toernooi, na winnaar Andreas Kofler.

Bij de Olympische Winterspelen 2010 werd Ahonen vierde in de wedstrijd van de normale schans. Net als in 1998 en 2002 greep hij dus net naast een medaille. De wedstrijd van de grote schans begon allesbehalve optimaal: Ahonen kwam bij de trainingssprong voor de wedstrijd ten val en bezeerde daarbij z'n enkel en knie. Hij kwam aan de start van de eerste ronde en kwam daarin tot de zestiende plaats. In de tweede ronde trad hij niet meer aan.

• Janne Ahonen is getrouwd met Tiia Jakobsson, het koppel heeft twee zoons Mico (°27 november 2001) en Milo (°mei 2008).
• Op de Olympische Winterspelen 1998 in Nagano was hij de vlaggendrager voor Finland tijdens de openingsceremonie, net als bij de ceremonie van de wereldkampioenschappen noords skiën 2001
• Ahonen werd in 2005 verkozen tot Fins sporter van het jaar
• Naast het schansspringen is Ahonen ook actief in het dragracen en de motorsport

Wereldkampioenschappen schansspringen junioren

Jaar	Plaats	Resultaten
1993	Harrachov	1 normale schans 1 landenwedstrijd normale schans
1993	Breitenwang	1 normale schans 1 landenwedstrijd normale schans

Wereldkampioenschappen schansspringen

Jaar	Plaats	Resultaten
1993	Falun	31e grote schans 6e landenwedstrijd grote schans
1995	Thunder Bay	9e normale schans 9e grote schans 1 landenwedstrijd grote schans
1997	Trondheim	1 normale schans 8e grote schans 1 landenwedstrijd grote schans
1999	Ramsau	4e normale schans 4e grote schans 4e landenwedstrijd grote schans
2001	Lahti	7e normale schans 3 grote schans 2 landenwedstrijd normale schans 2 landenwedstrijd grote schans
2003	Val di Fiemme	35e grote schans 1 landenwedstrijd
2005	Oberstdorf	3 normale schans 1 grote schans 4e landenwedstrijd normale schans 2 landenwedstrijd grote schans
2007	Sapporo	14de normale schans 6de grote schans 4de landenwedstrijd grote schans
2011	Oslo	20e normale schans 30e grote schans 8e landenwedstrijd normale schans 7e landenwedstrijd grote schans
2015	Falun	15e normale schans 19e grote schans 10e landenwedstrijd normale schans 9e landenwedstrijd grote schans
2017	Lahti	25e normale schans 23e grote schans 11e landenwedstrijd normale schans 6e landenwedstrijd grote schans

Wereldkampioenschappen skivliegen

Jaar	Plaats	Resultaten
1994	Planica	12e individuele wedstrijd
1996	Bad Mitterndorf/Tauplitz	2 individuele wedstrijd
1998	Oberstdorf	8e individuele wedstrijd
2000	Vikersund	3 individuele wedstrijd
2002	Harrachov	2 individuele wedstrijd
2004	Planica	2 individuele wedstrijd 2 landenwedstrijd
2006	Bad Mitterndorf/Tauplitz	8e individuele wedstrijd 2 landenwedstrijd
2008	Oberstdorf	3 individuele wedstrijd 2 landenwedstrijd
2010	Planica	27e individuele wedstrijd
2018	Oberstdorf	22e individuele wedstrijd 8e landenwedstrijd

Olympische Winterspelen

Jaar	Plaats	Resultaten
1994	Lillehammer	37ste normale schans 25ste grote schans 5de landenwedstrijd grote schans
1998	Nagano	4de normale schans 37ste grote schans 5de landenwedstrijd grote schans
2002	Salt Lake City	4de normale schans 9de grote schans 2 landenwedstrijd grote schans
2006	Turijn	6de normale schans 9de grote schans 2 landenwedstrijd grote schans
2010	Vancouver	4de normale schans 31e grote schans
2014	Sotsji	29e normale schans 22e grote schans 8e landenwedstrijd
2018	Pyeongchang	40e normale schans 27e grote schans 8e landenwedstrijd

Wereldbeker

Individuele wereldbekeroverwinningen

#	Datum	Plaats	Schans[4]
wereldbeker schansspringen 1992/1993
1	13 december 1993	Engelberg	LH
wereldbeker schansspringen 1994/1995
2	1 januari 1995	Garmisch-Partenkirchen	LH
wereldbeker schansspringen 1995/1996
3	3 december 1995	Lillehammer	LH
4	10 februari 1996	Bad Mitterndorf	FH
wereldbeker schansspringen 1997/1998
5	7 maart 1998	Lahti	LH
wereldbeker schansspringen 1998/1999
6	6 december 1998	Chamonix-Mont-Blanc	NH
7	19 december 1998	Harrachov	LH
8	20 december 1998	Harrachov	LH
9	9 januari 1999	Engelberg	LH
10	17 januari 1999	Zakopane	LH
11	7 februari 1999	Harrachov	LH
wereldbeker schansspringen 1999/2000
12	12 december 1999	Villach	NH
13	4 februari 2000	Lahti	NH
wereldbeker schansspringen 2002/2003
14	21 december 2002	Engelberg	LH
15	4 januari 2003	Innsbruck	LH
wereldbeker schansspringen 2003/2004
16	10 januari 2004	Liberec	LH
17	11 januari 2004	Liberec	LH
18	14 februari 2004	Willingen	LH
wereldbeker schansspringen 2004/2005
19	27 november 2004	Kuusamo	LH
20	28 november 2004	Kuusamo	LH
21	4 december 2004	Trondheim	LH
22	5 december 2004	Trondheim	LH
23	12 december 2004	Harrachov	LH
24	18 december 2004	Engelberg	LH
25	19 december 2004	Engelberg	LH
26	29 december 2004	Oberstdorf	LH
27	1 januari 2005	Garmisch-Partenkirchen	LH
28	3 januari 2005	Innsbruck	LH
29	9 januari 2005	Willingen	LH
30	22 januari 2005	Titisee-Neustadt	LH
wereldbeker schansspringen 2005/2006
31	29 december 2005	Oberstdorf	LH
32	6 januari 2006	Bischofshofen	LH
wereldbeker schansspringen 2007/2008
33	5 januari 2008	Bischofshofen	LH
34	6 januari 2008	Bischofshofen	LH
35	20 januari 2008	Harrachov	FH
36	4 maart 2008	Kuopio	LH

Eindstand algemene wereldbeker

Seizoen	Plaats	Zeges	Podium- plaatsen	VST[5]	NT[6]
1992/1993	50e	0	0	39e	—
1993/1994	10e	1	1	-	—
1994/1995	3	1	6	3	—
1995/1996	3	2	6	6e	—
1996/1997	8e	0	1	18e	—
1997/1998	9e	1	6	3	—
1998/1999	2	6	13	1	—
1999/2000	3	2	16	2	—
2000/2001	5e	0	4	2	—
2001/2002	15e	0	1	26e	5e
2002/2003	4e	2	5	1	17e
2003/2004	1	3	13	5e	4e
2004/2005	1	12	15	1	5e
2005/2006	2	2	9	1	24e
2006/2007	8e	0	0	8e	4e
2007/2008	3	4	9	1	4e
2009/2010	11e	0	3	2	51e
2010/2011	44e	0	0	24e
2013/2014	31e	0	0	23e
2014/2015	38e	0	0	-
2016/2017	50e	0	0	-

Zie de categorie Janne Ahonen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.