KFC Zwarte Leeuw

Tijdens de Eerste Wereldoorlog ontstonden in Rijkevorsel verschillende voetbalteams. Deze ploegen speelden echter onregelmatig en al snel werd er nagedacht over het oprichten van een ‘echte’ voetbalclub. In 1923 werd zo Zwarte Leeuw gesticht, maar de club werd op dat moment nog niet aangesloten bij de Belgische Voetbalbond. De club zou in eerste instantie ‘De Verenigde Vrienden van d’Akkerhuizen’ heten, genoemd naar de plaats van herkomst van de grondleggers van de club, maar op voorstel van eerste voorzitter Jeroom Hellings werd de naam ‘Zwarte Leeuw’ gekozen. Na drie jaren voetbal tegen andere teams uit de omgeving, sloot KFC Zwarte Leeuw zich op 25 april 1926 - de officiële oprichtingsdatum - aan bij de grote Koninklijke Belgische Voetbalbond. De club kreeg toen het huidige stamnummer: 1124.

Tot en met het seizoen 1972/73 speelde de club in de gewestelijke, later tot provinciale omgedoopte reeksen. Zwarte Leeuw doorliep alle provinciale niveaus, van het laagste tot het hoogste, vooraleer achtereenvolgens te promoveren van Tweede naar Eerste provinciale in 1973 en opnieuw te promoveren van Eerste Provinciale naar Vierde klasse in 1974.

Na de promotie in 1973 speelde KFC Zwarte Leeuw dertien seizoenen in Vierde klasse, alvorens in het seizoen 1986/87, onder leiding van Roger Kemland, kampioen te worden met één punt meer dan Bilzen VV.

In het seizoen 1983/84 was er echter al een eerste groot succes, in de Beker van België, door in de 32ste finales, met Lucien Olieslagers als coach, eersteklasser Beerschot op het Kiel met 0-4 te kloppen. In de 16de finales stopte het bekeravontuur toen voor De Leeuwen, na 2-1 verlies op het Lisp, tegen Lierse.

Na het kampioenschap in 1987 trad de club in het seizoen 1987/88 voor het eerst in zijn geschiedenis aan in Derde klasse. In het eerste seizoen in die reeks volgde bijna een stunt: de club eindigde op de tweede plaats in de rangschikking, met één punt minder dan Germinal Ekeren. Een gelijkspel op de laatste speeldag deed Zwarte Leeuw toen de das om.

Eén seizoen later was het echter wel raak. Onder leiding van Eddy Lodewijckx en met Roger Kemland als de eerste sportief manager van de club, worden De Leeuwen kampioen met zes punten meer dan de tweede in de rangschikking: Heist Sportief. Het seizoen 1988/89 werd echter gekenmerkt door veel meer successen, en wel in de Beker van België. Na het vorige grote bekersucces in 1983 legde Zwarte Leeuw in 1989 achtereenvolgens Berchem Sport, Racing Genk en Antwerp (in twee wedstrijden) over de knie. In de kwartfinale wachtte de club die later dat seizoen kampioen van België zou worden en een seizoen eerder de Europacup II won: KV Mechelen. In de thuismatch, gespeeld op het Lisp voor circa 16.000 toeschouwers, werd het 1-1. In de terugwedstrijd Achter de Kazerne moest Zwarte Leeuw echter zijn (duidelijke) meerdere erkennen in de Europese grootmacht, het werd 5-0 en er kwam een einde aan het bekersprookje van de Leeuwen.

Na successeizoen 1988/89, met promotie en lange bekercampagne, trad Zwarte Leeuw in het seizoen 1989/90 aan in Tweede klasse, een primeur voor de club. Ook in Tweede klasse bleven de Rijkevorselnaren verbazen. In het eerste seizoen ooit op het tweede Belgische niveau behaalden de Leeuwen de derde plaats en speelden ze de eindronde, nadat Zwarte Leeuw na tien speeldagen aan kop van het klassement stond en zo de eerste periode won. In de eindronde, die zou bepalen over het al dan niet stijgen naar Eerste klasse, trof de club Boom, Racing Genk en Lommel. Na het overleven van de groepsfase en de winst in de halve finale tegen Boom (0-1), verloor Zwarte Leeuw in eigen huis op 31 mei 1990 de finale van de eindronde met zware 2-7-cijfers van Racing Genk. Deze dag is tot nu toe nog altijd het hoogtepunt uit de clubgeschiedenis, nooit stond Zwarte Leeuw dichter bij de hoogste klasse van het Belgisch voetbal. In het seizoen 1989/90 won de club wel één trofee, de Trofee Jules Pappaert, de beker die jaarlijks werd uitgereikt aan de club met de langste ongeslagen reeks dat kalenderjaar, in de Eerste, Tweede of Derde klasse. Zwarte Leeuw won deze beker voor zijn reeks van 27 ongeslagen wedstrijden in 1989.

De succesperiode van Zwarte Leeuw kent één constante: het voorzitterschap van de familie Van Roey. Vader Louis Van Roey en zoon Frans Van Roey zwaaiden de plak bij Zwarte Leeuw tussen 1971 en 1994. Alle successen in die periode werden geboekt met het bedrijf van de familie op de borst: Bouwbedrijf Van Roey.

In het seizoen 1990/91 wordt het Louis Van Roeystadion gevoelig gerenoveerd en uitgebreid, met nieuwe zit- en staantribunes. Zowel in het seizoen 1990/91 als in het seizoen 1991/92 speelden De Leeuwen nog in Tweede klasse, maar de sportieve successen van weleer waren niet meer. De club betaalde het gelag voor het sportieve hoogtij van de seizoenen ervoor en van het Bosman-arrest. Dat arrest zorgde ervoor dat de club spelers die het aankocht, gratis zag vertrekken. Veel kapitaal van de club ging zo in rook op.

Na drie seizoenen in Tweede klasse gebeurde het onvermijdelijke, KFC Zwarte Leeuw degradeerde in het seizoen 1991/92 naar Derde klasse.

Na twee seizoenen in Derde klasse, waarin degradatie nipt werd vermeden, eindigde de club in het seizoen 1995/96 voorlaatste en zakte het na negen seizoenen terug naar Vierde klasse. Al in 1994 diende voorzitter Frans Van Roey zijn ontslag in, het einde van het Van Roey-tijdperk bij Zwarte Leeuw. Herman Heylen werd voor twee seizoenen interim-voorzitter.

In 1996 werd Frans Bevers de nieuwe voorzitter van de club, het inluiden van een nieuw tijdperk voor Zwarte Leeuw. De doelstelling luidde: de vrije val voorkomen, Zwarte Leeuw financieel terug gezond en stabiel maken en liefst ook terugkeren naar Derde klasse. Ondanks dat de club de seizoenen na de degradatie consequent eindigde in de top acht en in de seizoenen 1999/00 en 2000/01 zelfs twee keer de eindronde voor promotie speelde, slaagden De Leeuwen er niet in te promoveren. Vanaf het seizoen 2002/03 lukte het de club echter ook niet meer om jaarlijks in de linkerkolom te eindigen. Zwarte Leeuw speelde vanaf dat moment geen rol van betekenis meer in de Vierde klasse, met uitzondering van het goede seizoen 2005/06. In dat seizoen eindigde Zwarte Leeuw op de zesde plaats in het klassement, maar vooral: Zwarte Leeuw raakte tot in de 16de finales van de Beker van België. Nadat achtereenvolgens Zandvliet, Londerzeel, Lyra, Sint-Gillis-Waas en Sint-Niklaas het onderspit moesten delven tegen de Leeuwen, lootte de club in de 16de finales KAA Gent. In Rijkevorsel eindigde het bekeravontuur met een 0-3 verlies tegen de Gentenaren.

Eén seizoen na het mooie seizoen 2005/06 volgde echter een dieptepunt voor Zwarte Leeuw: na een verblijf van 33 jaar in de nationale reeksen van het Belgisch voetbal, degradeerde de club naar Eerste provinciale.

In het seizoen 2007/08 behaalt Zwarte Leeuw direct de eindronde om weer te stijgen naar Vierde klasse, maar in de finale moet de promotie worden gelaten aan Wilrijk. In het daaropvolgende seizoen 2008/09 wordt opnieuw de eindronde gehaald en ditmaal wordt de finale van de eindronde wel gewonnen, tegen Wijnegem. De terugkeer naar het nationale voetbal was een feit.

Het hernieuwde verblijf in de nationale reeksen was echter van relatief korte duur, in het seizoen 2011/12 volgde opnieuw de degradatie naar Eerste provinciale.

Het seizoen 2012/13 kan worden bekeken als het seizoen dat de ommekeer werd ingezet richting het huidige Zwarte Leeuw. Na financiële perikelen (schulden uit het verleden en problemen met belastingen) speelde Zwarte Leeuw toch kampioen in Eerste provinciale, met vijf punten meer dan de tweede in de rangschikking, Antonia.

Vanuit een nieuwe wind binnen de club, een nieuwe voorzitter (Willy Fransen werd voorzitter in 2013), een nieuwe visie, een ander transferbeleid, werden successen geboekt in Vierde klasse, met in de seizoenen 2013/14, 2014/15 en 2015/16 achtereenvolgens een vijfde, zesde en vierde plaats in de rangschikking.

Die laatste vierde plaats zorgde ervoor dat Zwarte Leeuw in het seizoen 2016/17, onder leiding van Gert Jochems, na de competitiehervorming werd ingedeeld in de Tweede amateurklasse. Na twee seizoenen verdween Zwarte Leeuw echter wel uit die Tweede amateurklasse, nadat de eindronde in 2018 werd verloren in een wedstrijd tegen Pepingen-Halle.

Tot op heden speelt KFC Zwarte Leeuw in de Derde amateurklasse, in 2020 omgedoopt tot de Derde afdeling. Sinds het seizoen 2023/24 heeft KFC Zwarte Leeuw ook een B-elftal in competitie. Dat team eindigde in zijn eerste seizoen als eerste elftal derde in Vierde Provinciale en kon zich via de eindronde verzekeren van promotie. Ze legden achtereenvolgens Olen United (0-1), Alberta Schilde (2-5) en Boechoutse (1-1; 9-8) over de knie en treden daardoor in het seizoen 2024/25 aan in Derde Provinciale.

• Hoogst aantal doelpunten: Gustaaf Smolderen, 153 doelpunten, 1961-1973
• Hoogst aantal doelpunten in één seizoen, door één speler: Gustaaf Smolderen: 64 doelpunten, seizoen 1963/64
• Hoogst aantal doelpunten voor in één seizoen: 133 doelpunten, seizoen 1963/64
• Hoogst aantal doelpunten tegen in één seizoen: 120 doelpunten, seizoen 1946/47
• Laagst aantal doelpunten voor in één seizoen: 4 doelpunten, seizoen 1946/47
• Laagst aantal doelpunten tegen in één seizoen: 3 doelpunten, seizoen 1939/40

• Hoogst aantal punten behaald in één seizoen (in tweepuntensysteem): 50 punten, seizoenen 1983/84 en 1987/88
• Hoogst aantal punten behaald in één seizoen (in driepuntensysteem): 72 punten, seizoen 2008/09
• Laagst aantal punten behaald in één seizoen (in tweepuntensysteem): 8 punten, seizoen 1946/47
• Laagst aantal punten behaald in één seizoen (in driepuntensysteem): 22 punten, seizoen 1995/96

• Hoogst aantal doelpunten: Andreas Fooy, 17 doelpunten, 2023-2024
• Hoogst aantal doelpunten in één seizoen, door één speler: Andreas Fooy: 17 doelpunten, seizoen 2023/24
• Hoogst aantal doelpunten voor in één seizoen: 51 doelpunten, seizoen 2023/24
• Hoogst aantal doelpunten tegen in één seizoen: 39 doelpunten, seizoen 2023/24
• Laagst aantal doelpunten voor in één seizoen: 51 doelpunten, seizoen 2023/24
• Laagste aantal doelpunten tegen in één seizoen: 39 doelpunten, seizoen 2023/24

• Hoogst aantal punten behaald in één seizoen: 58 punten, seizoen 2023/24
• Laagst aantal punten behaald in één seizoen: 58 punten, seizoen 2023/24

Sinds het seizoen 1986/87 reikt de supportersclub na afloop van elk seizoen de Gouden Schoen uit aan de beste A-ploegspeler van het afgelopen seizoen. Deze speler wordt verkozen via een stemming onder de leden van de supportersclub.

De club speelt zijn thuiswedstrijden in het Louis Van Roeystadion. In de begindagen van de club speelde Zwarte Leeuw echter op verschillende terreinen in en rond het centrum van Rijkevorsel. Bij nood aan een vast speelveld werd in 1926 een stek gevonden langs de huidige Oostmalsesteenweg, zo’n 400 meter van Brug 8. Op dit terrein zouden ‘De Leeuwen’ tot 1971 hun thuismatchen spelen. Sinds het begin van de jaren zestig waren er immers al plannen om te verhuizen naar een ruimere locatie dichter bij het dorpscentrum van Rijkevorsel. Deze veel ruimere locatie werd gevonden langs de Kruispad. Sinds 1971 hebben alle teams van Zwarte Leeuw er hun thuisbasis. In 1982 werd het nieuwe stadion genoemd naar een van de bezielers van het nieuwe stadion en een oud-voorzitter van de club: Louis Van Roey. In de jaren tachtig en negentig werd het stadion uitgebreid en kreeg het zijn huidige vorm. Vandaag heeft het Louis Van Roeystadion een capaciteit van circa 6.000 toeschouwers, er zijn 678 zitplaatsen.

In 1989, naar aanleiding van het kampioenschap in Derde Klasse, werd een 7-inch-vinyl-single opgenomen door Rijkevorselse band Floeren Aap en de toenmalige spionkop van Zwarte Leeuw. De bezetting van Floeren Aap bestond toen onder meer uit Wim Sterkens (gitaar en zang) en Rijkevorsels ereburger Marc Simons (zang). De A-kant van de single bevatte het lied Zwarte Leeuw Kampioen. De B-kant op zijn beurt bevatte Het Leeuwenlied.

(Beste mensen, gaan wij een liedje zingen?)
(Laat de Leeuw los!)

Zwarte Leeuw
Zwarte Leeuw
Zwarte Leeuw is kampioen
Zwarte Leeuw
Zwarte Leeuw
Er is niks meer aan te doen
Laat de Leeuw uit z’n hol
Want het stadion is vol
We geven weer katoen
Zwarte Leeuw is kampioen

Daar staat Swa De Beuckelaer, hij roept zo hard hij kan (Komaan Leeuwen!)
En Danny Smits verliest er al z’n wilde haren van
De Kiek roept van zenuwen in de Kamiel z’n oor
De spionkop zingt, ‘t is haast een engelenkoor

Refrein

En Polleke Cleymans paradeert er in z’n Leeuwenpak
En iedereen eet gele frieten uit een zwarte zak
De Ferre schildert Leeuwen op de ramen en de deur
En ook de Swa krijgt een gele kleur

Refrein

Olé
Olé
Olé

De spionkop roept en tiert
De spelers zijn al op het plein
De trainer lacht
Een tactisch plan ontspruit weer uit z’n brein
De zwart-gele sjaals en de petten in de lucht
De tegenstander slaat al op de vlucht

Refrein (6x)

Wij zijn de sjotters van de Leeuwen
De nieuwe voetbalkampioen
Wij zijn het hoofd en de benen
We worden wereldkampioen

We wipten den Beerschot uit den beker
Den Antwerp en Racing Genk
En zelfs die van KV Mechelen
Kregen de ballen in het net

Ja, de Leeuwen
De Leeuwen kampioen
De Zwarte Leeuwen
Er is niks aan te doen

Het stadion barst uit z’n voegen
Als wij verschijnen op het plein
Maar ook voor een ploeg uit eerste klasse
Was het Lierse Stadion te klein

We trainen voor onze conditie
Geen vrouw kan er nog iets tegen doen
Geen drank, geen wilde braspartijen
Althans niet in 't voetbalseizoen

Refrein

Leeuwen (8x)

Refrein

De ploegen uit Tweede Nationale
Die zijn met ons nog lang niet klaar
En zelfs het bestuur en den trainer
Verliezen van de winst al hun haar
Zolang de Leeuw nog kan klauwen
Zolang hij tanden heeft
Zullen alle ploegen het berouwen
Hun netten worden doorzeefd

Refrein (2x)

• Jeroom Hellings (1923-1926)
• Jozef Pirard (1926-1931)
• Wilhem Hinsen (1931-1933)
• Etienne Truyens (1933-1936)
• Jef Van Loon (1936-1940)
• Louis Van Roey (1940-1945)
• Oscar Coupé (1945-1946)
• Constant Fransen (1946-1966)
• Jaqcuis Knaepkens (1966-1967)
• Frans Fleerakkers (1967-1970)
• Herman Michielsen (1970-1976)
• Frans Van Roey (1976-1982)
• Frans De Backer (1982-1992)

• Louis Van Roey (1971-1982)
• Frans Van Roey (1982-1994)
• Herman Heylen (1994-1996)
• Frans Bevers (1996-2013)
• Willy Fransen (2013-2021)
• Luc Sysmans (2021-heden)

• Officiële website