Eiguranda e Gardadelh

La prononciacion es [ɛjgy’rɑ̃ndɒ]^[2]. Las fòrmas ancianas son Ecclesia Sanctus Stephani de Ayguiranda, en latin, au segle XI, Ayguranda en 1315, Eyguranda en 1365^[3]. Aiguranda es un toponime celtic situat a la frontiera de dos pòbles gallés o de dos pagi; *randa auriá lo sens de « limita, frontiera » e lo prumier element *equa-, benleu influenciat per l'occitan aiga, es estat interpretat sovent coma l'equivalent d'aequa en latin, donc « justa, equitabla » -----> fixada per un tractat ? Lo nom es supausat tardiu, per'mor qu'es absent en Granda Bretanha e en Itàlia^{[3],[4],[2],[5]}.

La prononciacion es [gardɒ’dɛj]^[2]. Las fòrmas ancianas son Sanctus Leonardus de Gardadel en 1099, Prieuré de Gardadels au segle XVI^[3]. Lo prumier element sembla èsser l'occitan garda, d'origina germanica, « tor de garda ». Lo segond poiriá èsser una fòrma alterada de deu en occitan vielh (latin deus, occitan moderne diu, dieu (Tanet e Hordé). Pus seriosament, Chantal Tanet e Tristan Hordé evocan lo gallic *devo-, « divin », acompanhat de ialo(n), « esclariera » ^[3], puei « vilatge ». Lo site de las comunas de Dordonha explica l'ensemble per l'occitan garda (A)delh, « luec de defensa » e « las terras d’Agedilios » (nom gallic)^[2], donc un segond element pus ancian que lo prumier.

• Comunas de Dordonha

• Portau de Perigòrd