Parrancuèch

Lo borg de Parrancuèch es pichon, juste una glèisa, un cementèri e qualques ostals a un caireforc de rotas segondàrias; en direccion de Dròt, l'escòla (barrada^[4]) n'es a 200 m, en situacion descentrada dins la comuna. De l'autre costat, sus un puèg, i a lo vilatge de Rocal, pus important que lo borg.

Las fòrmas ancianas son de Parolocoto, en latin, en 1340, Pouriolcuit ou Perrenquet, en 1541, église de Perrolcuech, en 1547, cure de Parranquech, en 1646, Parrancuit, Parrenquet, en 1646. La prononciacion es : [parraŋ’kɛ]^[5]. Las mapas de Joan Tarde (prumièra meitat del sègle XVII) pòrtan Perrenque ^[2](signe de l'amudiment aboriu de las consonantas finalas ?) e Perrenquet, pus francizat ^[3]. Dauzat e Rostaing interprètan lo nom coma un diminutiu de paranca, varianta de palanca, eventualament al sens de « palencada, palissada » ^[6]. Ernèst Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, pensa a l'occitan pè ranquet, pas ranquet « garrèl, ranc », un chafre vengut nom de luèc. Mas aquels toponimistas coneissián pas las fòrmas ancianas nimai la prononciacion en [-ɛ], que fan qu'un diminutiu es exclús. La fin del nom s'interprètan en -cuèch (Parolocoto de 1340 correspond a Parolococto mal legit). Lo prumièr element es puròl, alterat de mai d'un biais, que s'explica pel latin pullus, « polet », emb lo sufixe diminutiu -olu (> -òl). De segur, puròl supausa una dissimilacion, normala, a partir de pulòl (i a doás l). Lo sens seriá « jal cuèch » e se referís a la legenda miraculosa del « penjat despenjat ». Aquí-lá : sul camin de Compostèla, una familha de romius s'arrèsta dins una albèrja. Lo filh es acusat de panatòri per una goja e penjat. Los pair e mair contunhan pr'aquò lo pelegrinatge e en tornant, vòlon recuperar lo còrs. Mas lo filh penjat es enquèra viu e los parents van veire lo jutge que crei pas al miracle, de segur, e coma va minjar un jal, dejà cuèch e sus la taula, promet de far despenjar lo joine se lo jal se met a cantar. Lo cacaracà de l'animal pròva que lo sentenciat èra innocent. Lo nom èra pas mai comprés, çò qu'explica las alteracions de puròl, puèi l'atraccion de parran, « tèrra près de l'ostal (Roergue), òrt, claus » es a l'origina de la fòrma actuala ^[5].

• Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Vilarial; es adara del canton del Naut Agenés Perigòrd.

modificar « persona »  v · d · m  Evolucion demografica Populacion comunala actuala (2013): 122, totala: 123
1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
382	302	390	398	415	458	499	401	406
1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
441	360	354	359	345	294	302	271	263
1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
244	231	233	200	204	209	208	207	175
1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2008
151	164	153	128	127	121	120	118	121 125
2009	2010
122 125	123 126
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

• En 2018 la populacion èra de 115 abitants e la densitat èra de 11,95 ab/km².

• Comunas d'Òut e Garona

• Portau de Perigòrd