ਇਹ ਵੀ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਏਗਾ

ਇੱਕ ਰਾਜੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਫ਼ਿਲਾਸਫ਼ਰਾਂ, ਬੁੱਧੀਮਾਨਾਂ, ਸਲਾਹਕਾਰਾਂ, ਅਤੇ ਮੂਰਖਾਂ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ:

."ਮੇਰੇ ਲਈ ਇੱਕ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅੰਗੂਠੀ ਬਣਾਓ ਕਿ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਖੁਸ਼ ਹੋਵਾਂ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਵੇਖ ਉਦਾਸ ਹੋ ਜਾਵਾਂ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਉਦਾਸ ਹੋਵਾਂ, ਤਾਂ ਅੰਗੂਠੀ ਵੇਖਣ ਸਾਰ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਜਾਵਾਂ।"

ਫ਼ਿਲਾਸਫ਼ਰ, ਬੁੱਧੀਮਾਨ, ਸਲਾਹਕਾਰ ਅਤੇ ਮੂਰਖ ਛੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਲਈ ਚਲੇ ਗਏ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਵਾਪਸ ਆਏ, ਉਹ ਰਾਜੇ ਦੇ ਪੇਸ਼ ਹੋਏ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਸਾਧਾਰਣ, ਚਾਂਦੀ ਦੀ ਅੰਗੂਠੀ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਉਸ ਤੇ ਉੱਕਰੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਵਾਕ ਨਾਲ ਸ਼ਿੰਗਾਰਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਰਾਜੇ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨੇੜੇ ਕਰਕੇ ਅੰਗੂਠੀ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗਾ। ਉਸਨੇ ਅੰਗੂਠੀ ਨੂੰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਘੁਮਾਇਆ ਤਾਂ ਕਿ ਅੱਖਰ ਇੱਕ ਇੱਕ ਕਰਕੇ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ। ਉਹ ਵਾਰੀ ਵਾਰੀ ਹਰ ਇੱਕ ਅੱਖਰ ਨੂੰ ਘੋਖਦਾ ਗਿਆ ਕਿ ਆਖਰਕਾਰ, ਉਸਨੇ ਅੰਗੂਠੀ ਤੇ ਲਿਖੀ ਪੂਰੀ ਇਬਾਰਤ ਪੜ੍ਹ ਲਈ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਫ਼ਿਲਾਸਫ਼ਰਾਂ, ਬੁੱਧੀਮਾਨਾਂ, ਸਲਾਹਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਮੂਰਖਾਂ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ "ਇਹ ਵੀ ਗੁਜਰ ਜਾਏਗਾ।" ਨੂੰ: ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ।

^[1]