ਜਰਮਨ ਸਾਹਿਤ

ਜਰਮਨ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਉਹ ਸਾਹਿਤਿਕ ਲਿਖਤਾਂ ਹਨ ਜੋ ਜਰਮਨ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਲਿਖੀਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਜਰਮਨੀ, ਆਸਟਰੀਆ, ਸਵਿਟਜ਼ਰਲੈਂਡ ਦੇ ਜਰਮਨ ਹਿੱਸੇ ਅਤੇ ਬੈਲਜੀਅਮ, ਲੀਖਟਨਸ਼ਟਾਈਨ, ਇਟਲੀ ਵਿੱਚ ਸਾਊਥ ਟਿਰੋਲ ਅਤੇ ਜਰਮਨ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਦੀ ਘੱਟ ਹੱਦ ਤੱਕ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਸਾਹਿਤ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਆਧੁਨਿਕ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਜਰਮਨ ਸਾਹਿਤ ਜਿਆਦਾਤਤਰ ਸਟੈਂਡਰਡ ਜਰਮਨ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਸਾਹਿਤ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਤਰੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਉਪ-ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ (ਜਿਵੇਂ ਅਲਮੈਨਿਕ) ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਜਾਂ ਵੱਧ ਜਾਂ ਘੱਟ ਡਿਗਰੀ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

ਮੱਧਕਾਲੀਨ ਜਰਮਨ ਸਾਹਿਤ, ਸਾਹਿਤ ਲਿਵਾਲੀਅਨ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਜੋ ਕੈਰੋਲਿੰਗਿਯਨ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਤੋਂ ਖਿੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਵੱਖਰੀਆਂ ਤਵਾਰੀਖਾਂ ਨਾਲ ਜਰਮਨ ਨੂੰ ਸਾਹਿਤਕ ਮੱਧ ਯੁੱਗ ਦੇ ਅੰਤ, ਸੁਧਾਰ ਮੰਤਰਾਲੇ (1517) ਨੂੰ ਆਖਰੀ ਸੰਭਵ ਕਟ-ਆਫ ਪੁਆਇੰਟ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ। 11 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅੱਧ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤਕ ਪੁਰਾਣੇ ਹਾਈ ਜਰਮਨ ਸਮੇਂ ਦੀ ਰਣਨੀਤੀ ਨੂੰ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਕੰਮ ਹਨ ਹਿਲਡੇਬਰਡਸਿਲਾਈਡ ਅਤੇ ਇੱਕ ਬਹਾਦਰ ਮਹਾਂਕਾਵਣ ਜੋ ਕਿ ਹੈਲਿਏਂਡ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹ। 12 ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਮਿਡਲ ਹਾਈ ਜਰਮਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ; ਮੁੱਖ ਕਿਰਤਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਰਿੰਗ (ca. 1410) ਅਤੇ ਓਸਵਾਲਡ ਵਾਨ ਵੋਲਕੇਸਟਾਈਨ ਅਤੇ ਜੋਹਨਜ਼ ਵੇਨ ਟੇਪਲ ਦੀ ਕਵਿਤਾਵਾਂ, ਜਰਮਨ ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਬਰੋਕ ਦੀ ਮਿਆਦ (1600 ਤੋਂ 1720) ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਉਪਜਾਊ ਵਾਰ ਹੈ। ਜਰਮਨ ਵਿੱਚ ਆਧੁਨਿਕ ਸਾਹਿੱਤ ਐਨੋਲਿਡੇਨ ਦੇ ਲੇਖਕਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ (ਜਿਵੇਂ ਹੈਡਰ) 1750s-1770s ਦੀ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲਤਾ ਦੇ ਅੰਦੋਲਨ ਨੂੰ ਗੈਥੇ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਵੇਚਣ ਵਾਲੇ ਡਾਇ ਲੇਡੀਨ ਡੇਨ ਜੰਗਨ ਵੇਰੇਰ (1774) ਨਾਲ ਖਤਮ ਹੋਇਆ। ਸਟਾਰਮ ਅੰਡਰ ਡ੍ਰੈਂਗ ਅਤੇ ਵਾਈਮਰ ਕਲਾਸੀਜਿਸਮ ਅੰਦੋਲਨ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਜੋਹਨ ਵੋਲਫਗਾਂਗ ਵਾਨ ਗੈਥੇ ਅਤੇ ਫ੍ਰਿਡੇਰਿਕ ਸ਼ਿਲਰ ਨੇ ਕੀਤੀ ਸੀ. 18 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰਲੇ ਅਤੇ 19 ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰਲੇ ਦਿਨ ਜਰਮਨ ਰੋਮਾਂਸਵਾਦ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਸੀ।

ਬੀਡਰਰਮਾਈਅਰ 1815 (ਵਿਯੇਨ੍ਨਾ ਕਾਗਰਸ), ਨੈਪੋਲੀਅਨ ਯੁੱਧਾਂ ਦੇ ਅੰਤ ਅਤੇ 1848, ਯੂਰਪੀਨ ਇਨਕਲਾਬ ਦੇ ਸਾਲ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਦੀ ਮਿਆਦ ਵਿੱਚ ਸਾਹਿਤ, ਸੰਗੀਤ, ਵਿਜ਼ੁਅਲ ਆਰਟਸ ਅਤੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਨਾਜ਼ੀ ਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਤਹਿਤ, ਕੁਝ ਲੇਖਕਾਂ ਨੂੰ ਗ਼ੁਲਾਮੀ (ਐਕਸਿਲਿਲਿਅਰੇਟਰ) ਅਤੇ ਹੋਰ ਸੇਨਸਰਸ਼ਿਪ ("ਅੰਦਰੂਨੀ ਪ੍ਰਵਾਸ", ਇਨਰੇਰੀ ਇਮਿਗਰੇਸ਼ਨ) ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਸਾਹਿਤ ਵਿੱਚ ਨੋਬਲ ਪੁਰਸਕਾਰ ਜਰਮਨ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਲੇਖਕਾਂ ਨੂੰ ਤੀਹ ਗੁਣਾ (2009 ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ), ਜਾਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਅਤੇ ਫਰੈਂਚ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਲੇਖਕਾਂ (ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ 27 ਅਤੇ 14 ਦੇ ਜੇਤੂਆਂ ਦੇ ਨਾਲ) ਦੇ ਤੀਜੀ ਵਾਰੀ, ਥਾਮਸ ਮਾਨ, ਹਰਮਾਨ ਹੇਸ, ਅਤੇ ਗੁੰਟਰ ਗ੍ਰਾਸ।