Święty Pambo
Pambo (ur. ok. 304[1], zm. ok. 375[2]) – mnich żyjący w IV w. na Pustyni Nitryjskiej, jeden z Ojców pustyni.
święty mnich | |
![]() | |
Data urodzenia | ok. 304 |
---|---|
Data śmierci | ok. 375 |
Czczony przez | |
Wspomnienie | 18 lipca (kalendarz juliański) |
Według niektórych opowieści Pambo był analfabetą, co nie przeszkodziło mu przyjąć przed 340 święceń kapłańskich[3]. Jego cnotliwe życie było przedmiotem pochwał Antoniego Wielkiego i Pimena Wielkiego[4]. Uczniami Pambo byli mnisi Eutymiusz, Euzebiusz, Ammoniusz oraz Dioskur, późniejszy biskup Hermopolis[4]
Pambo zmarł po 374. Według legendy na krótko przed śmiercią spotkał się z Melanią Rzymską, która przekazała mu dar - 300 funtów srebra. Gdy mnich nie ocenił nawet wartości wręczonego daru, kobieta oburzona sama powiedziała, jak cenne kosztowności przyniosła. Pambo pouczył ją, iż Bóg sam zna wartość darów[2]. Następnie nakazał rozdać srebro ubogim klasztorom[4].