Janusz Kiszka
Janusz Kiszka herbu Dąbrowa (ur. 1586, zm. 13 stycznia 1654 w Krzywicze koło Wilejki[1]) – hetman wielki litewski w 1646 roku, hetman polny litewski w 1635 roku, wojewoda połocki w latach 1621-1654, wójt połocki w latach 1622-1654, starosta parnawski w 1610 roku[2].
 | |
 Dąbrowa | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia | 1586 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Żona | Krystyna Drucka-Sokolińska |
| Rodzeństwo | |
Syn Stanisława, wojewodzica witebskiego[3][4], walczył pod Chodkiewiczem w bitwach pod Białym Kamieniem, Kircholmem i Parnawą, oraz w wyprawach moskiewskich 1611 i 1618, a potem, jako wojewoda połocki, z Gustawem Adolfem pod Mitawą w 1622. Władysław IV mianował go hetmanem polnym litewskim w 1635, a 17 kwietnia 1646 wielkim litewskim. Stary już wówczas Janusz Kiszka w wojnach kozackich pozostał bezczynny, wyręczając się hetmanem polnym Januszem Radziwiłłem.
Wychowany w kalwinizmie, przeszedł na katolicyzm ok. 1606, ale był tolerancyjnym jego wyznawcą – również dlatego, że co najmniej dwie jego żony były kalwinistkami. Był młodszym bratem Stanisława, biskupa żmudzkiego.[5]
Zmarł bezpotomnie.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- T. Wasilewski, Janusz Kiszka [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XII, 1966-1967, s. 508-510.
Linki zewnętrzne
- Wojciech Kalwat (opracowanie): Janusz Kiszka (ok. 1586-1654) – hetman z przypadku. wilanow-palac.pl, 2007-09-14. [dostęp 2024-01-06].