Woropajewo
Woropajewo (biał. Варапаева, Warapajewa) – osiedle typu miejskiego na Białorusi w obwodzie witebskim w rejonie postawskim, 2,8 tys. mieszkańców (2010), położone 135 km na północ od Mińska. Siedziba sielsowietu Woropajewo.
![]() Cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Wysokość | 140 m n.p.m. |
Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Nr kierunkowy | +375 2155 |
Kod pocztowy | 211830 |
Tablice rejestracyjne | 2 |
Położenie na mapie obwodu witebskiego ![]() | |
Położenie na mapie Białorusi ![]() | |
Położenie na mapie Polski w 1939 ![]() | |
![]() |
Siedziba parafii prawosławnej (pw. Zmartwychwstania Pańskiego)[2] i rzymskokatolickiej (pw. św. Michała Archanioła i bł. Michała Kozala BM).
Historia
W 1744 roku wieś Woropaiew leżała na terenie parafii w Duniłowiczach w dekanacie połockim diecezji wileńskiej[3].
Od 1843 Woropajewo było częścią guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1860 roku majątek został wynajęty i był częścią majątku Postawy. Znajdowała się tu cegielnia, młyn wodny oraz gościniec (tawerna). W 1880 roku znajdował się tu majątek będący własnością Przeździeckich. Miejscowość leżała w powiecie dziśnieńskim i wilejskim guberni mińskiej. W latach 1896–1897 wybudowano linię kolejową.
Na mocy traktatu ryskiego z 1921 roku Woropajewo znalazło się w granicach II Rzeczypospolitej Polskiej. Miejscowość była siedzibą wiejskiej gminy Woropajewo, w powiecie postawskim w województwie wileńskim. Obecne miasto posiadało tartak, cegielnię oraz młyny wodny, parowy i elektryczny. W 1923 otworzono szkołę podstawową imienia Józefa Piłsudskiego oraz klub młodzieżowy. W 1932 roku ukończono budowę linii kolejowej Woropajewo–Druja. 8 kwietnia 1932 podczas uroczystego otwarcia linii, pojechał nią pierwszy pociąg. W latach 1931–1937 w lokalnej szklarni pracował Iwan Sikora.
Współczesne miasto w okresie międzywojennym składało się z osady, majątku, stacji kolejowej i leśniczówki. Do 1945 były to osobne jednostki osadnicze o wspólnej nazwie.
W 1939 Woropajewo znalazło się w Białoruskiej SRR, w rejonie duniłowckim, w obwodzie wilejskim. W czasie II wojny światowej od czerwca 1941 do 4 lipca 1944 miasto znalazło się pod okupacją niemiecką.
W 1950 roku osada otrzymała oficjalnie status osiedla typu miejskiego i stała się siedzibą rejonu duniłowickiego. 20 stycznia 1960 Woropajewo stało się częścią rejonu głębockiego, a od 1962 postawskiego.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1e/Varapajeva%2C_%C4%8Cyhuna%C4%8Dnaja._%D0%92%D0%B0%D1%80%D0%B0%D0%BF%D0%B0%D0%B5%D0%B2%D0%B0%2C_%D0%A7%D1%8B%D0%B3%D1%83%D0%BD%D0%B0%D1%87%D0%BD%D0%B0%D1%8F_%2819.03.1933%29.jpg/220px-Varapajeva%2C_%C4%8Cyhuna%C4%8Dnaja._%D0%92%D0%B0%D1%80%D0%B0%D0%BF%D0%B0%D0%B5%D0%B2%D0%B0%2C_%D0%A7%D1%8B%D0%B3%D1%83%D0%BD%D0%B0%D1%87%D0%BD%D0%B0%D1%8F_%2819.03.1933%29.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f9/Varapajeva%2C_Pra%C5%BAdziecki._%D0%92%D0%B0%D1%80%D0%B0%D0%BF%D0%B0%D0%B5%D0%B2%D0%B0%2C_%D0%9F%D1%80%D0%B0%D0%B7%D1%8C%D0%B4%D0%B7%D0%B5%D1%86%D0%BA%D1%96_%281930-39%29_%283%29.jpg/220px-Varapajeva%2C_Pra%C5%BAdziecki._%D0%92%D0%B0%D1%80%D0%B0%D0%BF%D0%B0%D0%B5%D0%B2%D0%B0%2C_%D0%9F%D1%80%D0%B0%D0%B7%D1%8C%D0%B4%D0%B7%D0%B5%D1%86%D0%BA%D1%96_%281930-39%29_%283%29.jpg)
Obecnie
Przez miejscowość przepływa rzeka Zarzeczanka. W parku w miasteczku znajduje się pomnik żołnierzy radzieckich. W miejscowości znajduje się młyn wodny z przełomu XIX/XX wieku.
Przez Woropajewo przebiega linii kolejowa z Postaw do Królewszczyzny przez Głębokie, przy której znajduje się stacja kolejowa Woropajewo. Przed II wojną światową znajdował się tu drewniany budynek stacji kolejowej, obecnie jest murowany.
W miejscowości znajduje się drewniana parafialna cerkiew prawosławna pw. Zmartwychwstania Pańskiego z początku XX wieku oraz kościół protestancki.
Demografia
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku oraz spisu z 1931 zamieszkiwało:
- majątek – 233 osoby, 132 były wyznania rzymskokatolickiego, 58 prawosławnego, 9 staroobrzędowego, 31 mojżeszowego i 3 mahometańskiego. Jednocześnie 84 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 111 białoruską, 25 żydowską, 8 tatarską a 5 inną. Było tu 30 budynków mieszkalnych[4]. W 1931 w 12 domach zamieszkiwało 153 osoby[5].
- stację kolejową – 108 osób, 101 było wyznania rzymskokatolickiego, 7 prawosławnego. Jednocześnie 87 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 21 białoruską. Było tu 14 budynków mieszkalnych[4]. W osadę i stację kolejową 1931 w 30 domach zamieszkiwało 358 osób[5].
- leśniczówkę – w 1931 w 1 domu zamieszkiwało 14 osób[5].
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/pl/timeline/m4ro9e0mwkrnihxq81uspjife2qxzvn.png)
Parafia rzymskokatolicka
Parafię założono w 1933 roku, wydzielając ją z parafii w Duniłowiczach. Po zamknięciu kościoła przez Sowietów w 1948 roku, odrodziła się w 1990 roku. Leży w dekanacie postawskim diecezji witebskiej. Kościół parafialny wybudowano w latach 1991-1996.
Pałacyk hrabiów Przezdzieckich
Pałac został zniszczony podczas I wojny światowej. Odbudowany, ponownie został zniszczony podczas II wojny światowej. Pozostałością po pałacu są budynki folwarczne oraz park.
Przypisy
Bibliografia
- Miejscowość na stronie radzima.org
- Woropajewo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 958 .