Zagadka werońska

Zagadka werońska (wł. Indovinello veronese[1]) – zagadka zapisana przez werońskiego[1] kopistę, w VIII lub IX wieku[1] na marginesie pergaminowego rękopisu hiszpańskiego kodeksu LXXXIX[2] przechowywanego w Bibliotece Kapitularnej w Weronie[2]. Została odkryta w 1924 roku przez Luigiego Schiaparelliego(inne języki)[2] i długo była uważana za pierwszy tekst w języku włoskim[1].

Zagadka werońska

Tekst zagadki

Se pareba boves
alba pratalia araba
albo versorio teneba
negro semen seminaba
Gratias tibi agimus omnipotens sempiterne deus[2]

Tłumaczenie

Prowadził przed sobą woły
Białe pole orał
Biały pług trzymał
Czarne ziarno siał
Dziękujemy Ci, wszechmogący i wieczny Boże

Rozwiązanie
Woły oznaczają palce u ręki kopisty ksiąg, przez pole trzeba rozumieć białe karty książki, pług to pióro, które zostawia czarne litery, a ziarno to atrament[1].

Przypisy

Linki zewnętrzne