Zwichrzenie

Zwichrzenie (zwichrowanie, wichrowatość, spaczenie) – utrata stateczności związana z wyboczeniem strefy ściskanej w belce zginanej. Strefa taka (np. pas górny w dwuteowniku swobodnie podpartym, poddanym obciążeniu skierowanym pionowo w dół) ulega wyboczeniu „w bok”, czemu towarzyszy skręcanie belki^[1].

Zwichrzenie w ogólności to pewien szczególny rodzaj zniekształcenia płaszczyzny (pionowej) ${\displaystyle Oxz.}$ Polega ono na tym, że proste do siebie równoległe przed zniekształceniem, o równaniach ${\displaystyle x=\mathrm {const} ,\;y=0,}$ przekształcają się w proste nie równoległe określone równaniami ${\displaystyle x=\mathrm {const} ,\;y=\alpha (x)z,\;\alpha (x)\neq 0,\;\alpha }$ – stopień zwichrzenia. Zwichrzenie występuje jako rodzaj utraty stateczności w płaszczyźnie poziomej ${\displaystyle Oxy,}$ belek wiotkich w tej płaszczyźnie, o osi wzdłużnej ${\displaystyle Ox}$ i obciążonych w płaszczyźnie pionowej ${\displaystyle Oxz}$ odpowiadającej ich większej sztywności giętnej.