Hendrika Johanna van Leeuwen

Física neerlandesa

Hendrika Johanna van Leeuwen (Haia, 3 de julho de 1887Delft, 26 de fevereiro de 1974) foi um física neerlandesa, conhecida por suas contribuições à teoria do magnetismo.

Hendrika Johanna van Leeuwen
Hendrika Johanna van Leeuwen
Hendrika Johanna van Leeuwen (1925)
Conhecido(a) porTeorema de Bohr–van Leeuwen
Nascimento3 de julho de 1887
Haia
Morte26 de fevereiro de 1974 (86 anos)
Delft
NacionalidadeNeerlandesa
Alma materUniversidade de Leiden
Orientador(es)(as)Hendrik Lorentz
InstituiçõesUniversidade Técnica de Delft
Campo(s)Física
Tese1919: Vraagstukken uit de electronentheorie van het magnetisme

Estudou na Universidade de Leiden, onde obteve um doutorado em 1919, orientada por Hendrik Lorentz, com a tese Vraagstukken uit de electronentheorie van het magnetisme,[1][2] onde explica por quê o magnetismo é um efeito mecânico quântico essencial,[3] um resultado atualmente referenciado como Teorema de Bohr–van Leeuwen. (Niels Bohr chegou à mesma conclusão alguns anos antes.) Ela continuou a investigar materiais magnéticos na "Technische Hogeschool Delft" (atual Universidade Técnica de Delft), primeiro como assistente entre setembro de 1920 e abril de 1947, sendo então promovida a "lector in de theoretische en toegepaste natuurkunde" (professora de física teórica e aplicada).[4][5]

Hendrika van Leeuwen foi cunhada de Gunnar Nordström, conhecido como o "Einstein da Finlândia", que estudou em Leiden com Paul Ehrenfest, o sucessor de Lorentz. Sua irmã Cornelia (Nel) também começou um PhD em Leiden, orientada por Willem Keesom, mas desistiu quando se casou com Nordström e se mudou com ele para Helsinque.[5]

Van Leeuwen esteve presente na celebração do aniversário de ouro do doutorado de Lorentz, em 11 de dezembro de 1925,[6] e nessa ocasião relatou o papel de Lorentz como cientista e professor.[7]

Referências