Mediteranski i bliskoistočni front Drugog svetskog rata
Mediteranski i bliskoistočni front bio je glavni teatar operacija tokom Drugog svetskog rata. Ogromna veličina mediteranskog i bliskoistočnog ratišta videla je međusobno povezane mornaričke, kopnene i vazdušne kampanje koje su vođene radi kontrole Mediterana, Severne Afrike, Afričkog roga, Bliskog Istoka i Južne Evrope. Borbe u ovom teatru trajale su od 10. juna 1940. godine, kada je Italija ušla u rat na strani Nemačke, do 2. maja 1945, kada su se sve snage Osovine u Italiji predale. Međutim, borbe su se nastavile u Grčkoj - gde su britanske trupe bile upućene da pomognu grčkoj vladi - tokom ranih faza Grčkog građanskog rata.
Britanci su ovo ratno poprište nazvali Mediteranskim i bliskoistočnim frontom (tako nazvano zbog lokacije borbe i naziva Blikoistočne komande). Amerikanci su ga nazvali Mediteranskim ratnim teatrom, a nemačka neformalna zvanična istorija borbi je Mediteran, Jugoistočna Evropa i Severna Afrika 1939–1941 (1995). Bez obzira na veličinu teatra, razne kampanje nisu viđene kao uredno razdvojena područja operacija, već deo ogromnog ratnog teatra.
Fašistička Italija imala je za cilj da formira novo Rimsko carstvo, dok su britanske snage u početku imale cilj da zadrže status kvo. Italija je napala Grčku, ali nije nadvladala Grčku i Jugoslaviju do uvođenja nemačkih snaga. Savezničke i osovinske snage učestvovale su u „napred-nazad” borbama širom Severne Afrike, uz dejstva Osovine na Bliskom Istoku, što je prouzrokovalo širenje borbe na taj region. Sa visokim samopouzdanjem usled ranih dobitaka, nemačke snage su planirale pokretanje složenih napada radi zauzimanja kontrole nad Bliskim Istokom, a zatim da eventualno napadnu južnu granicu Sovjetskog Saveza. Tokom tri godine borbe, snage Osovine poražene su u Severnoj Africi i njihovo mešanje na Bliskom Istoku je zaustavljeno. Saveznici su zatim započeli invaziju Italije, što je dovelo do toga da su Italijani obirili Musolinija i pridružili se saveznicima. Duga bitka za Italiju vodila se između savezničkih snaga i snaga Osovine. Kako se strateška situacija menjala u jugoistočnoj Evropi, britanske trupe su se vratile u Grčku.
Ovaj ratni teatar je imao najduže trajanje tokom Drugog svetskog rata, rezultirao razaranjem Italijanskog carstva i promenjenim strateškim položajem Nemačke, usled čega su nemačke divizije bile razmeštene u Africi i Italiji. Ukupni nemački gubici (uključujući one koji su zarobljeni nakon konačne predaje) bili su preko dva miliona.[в] Italijanski gubici iznosili su oko 177.000 ljudi, i dodatnih nekoliko stotina hiljada zarobljenih tokom različitih kampanja. Britanski gubici iznose više od 300.000 ljudi ubijenih, ranjenih ili zarobljenih, a ukupni američki gubici u regionu iznose 130.000.
