Al-Mawardi

Abu al-Hasan Ali bin Muhammad bin Habib al-Mawardi (Arab: أبو الحسن علي بن محمد بن حبيب الماوردي), anu nelah disebat Imam Al-Mawardi (Bashrah, k. 364 H/974 M - Baghdad, 450 H/1058 M) nyaéta hiji ulama jenius sarwa tiasa (polimatik) kalahiran Bashrah (ayeuna di nagara Irak).^[1]

Saprak mangsa anomna, Al-Mawardi geus guguru macem-macem élmu ageman ti para guruna di Bashrah sarta Baghdad.^[1] Ti Bashrah, anjeunna diajar élmu fiqih Syafi'i ka Abul Qasim Abdul Wahid ash-Shimari, sarta élmu hadis ka Hasan bin Ali al-Jayli, Muhammad bin Ma'ali al-Azdi, jeung Muhammad bin 'Adi al-Munqari.^[2][3][4] Saterusna dituluykeun ti Baghdad diajar élmu-élmu hukum, sastra, sarta basa Arab ka Abdullah al-Baqi jeung Abdul Hamid al-Isfarayni.^[2][3][4]

Al-Mawardi mangrupa panganut mazhab Syafi'i.^[3] Anjeunna diaku minangka ahli hukum, sarta berkali-kali nyekel kalungguhan minangka kadi (hakim) di mangsa pamaréntahan Bani Abbasiyah.^[3] Sajaba ti éta, anjeunna ogé ngabogaan tugas minangka utusan dina perundingan antawis para khalifah Bani Abbasiyah sarta para sultan Bani Buwaihiyah.^[3] Di widang élmu kauninga, Al-Mawardi saéstuna ngahasilkeun seueur karya serat, nanging anu tiasa kénéh kapanggih ngan kira-kira 12 kitab waé.^[3] Karya-karya kasebat nyaéta:^[3][5]

• An-Nukat wa al-'Uyun fi Tafsir al-Qur'an al-Karim (tapsir)
• Al-Hawi al-Kabir (énsiklopédi fiqih Syafi'i, 20 jilid)
• Al-Iqna (ringkasan ti Al-Hawi)
• Adab al-Qadhi
• A'lam al-Nubuwwah
• Adab ad-Dunya wa ad-Din
• Al-Ahkam as-Sulthaniyyah wa al-Wilayah ad-Dinniyyah (pulitik pamaréntahan)
• Nasihah al-Mulk
• Tashil an-Nadzar wa Ta'jil adz-Dzafar
• Qawanin al-Wazarah wa Siyasah al-Malik
• Fi an-Nahwu
• Al-Amtsal wa al-Hikam

Al-Mawardi tilar dunya dina ping 30 Rabi'ul Awwal 450 H, dina yuswa 86 taun.^[4] Anjeunna dimakamkeun di pasaréan Bab Harb di Baghdad.^[4]