ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2555
ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2555 เป็นฤดูกาลในอดีตที่เคยมีการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อนในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก ฤดูกาลดังกล่าวจะลากยาวตลอด พ.ศ. 2555 โดยพายุหมุนส่วนใหญ่จะก่อตัวขึ้นระหว่างเดือนพฤษภาคมถึงเดือนพฤศจิกายน ฤดูกาลนี้เป็นฤดูกาลที่มีกิจกรรมของพายุหมุนเขตร้อนค่อนข้างใกล้เคียงกับค่าเฉลี่ย แต่สร้างความเสียหายอย่างมหาศาล นับว่าเป็นฤดูที่ค่อนข้างมีกิจกรรมของพายุมากนับตั้งแต่ปี พ.ศ. 2547 โดยฤดูกาลนี้มีพายุโซนร้อน 25 ลูก ในจำนวนนี้พัฒนาขึ้นเป็นพายุไต้ฝุ่น 14 ลูก และในจำนวนนี้ 4 ลูกพัฒนาเป็นถึงพายุไต้ฝุ่นรุนแรง พายุลูกแรกที่ได้รับชื่อของฤดูนี้ชื่อว่า ปาข่า ก่อตัวขึ้นเมื่อวันที่ 28 มีนาคม ส่วนพายุที่ได้รับชื่อเป็นลูกสุดท้ายของฤดูนี้ชื่อว่า อู๋คง สลายตัวไปเมื่อวันที่ 29 ธันวาคม โดยฤดูนี้มีกิจกรรมของพายุอย่างมากในระหว่างกลางเดือนกรกฎาคม ถึงกลางเดือนสิงหาคม ซึ่งมีพายุถึง 9 ลูกที่ได้รับชื่อในช่วงดังกล่าว
| ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2555 | |
|---|---|
 แผนที่สรุปฤดูกาล | |
| ขอบเขตฤดูกาล | |
| ระบบแรกก่อตัว | 13 มกราคม พ.ศ. 2555 |
| ระบบสุดท้ายสลายตัว | 29 ธันวาคม พ.ศ. 2555 |
| พายุมีกำลังมากที่สุด | |
| ชื่อ | ซันปา |
| • ลมแรงสูงสุด | 205 กม./ชม. (125 ไมล์/ชม.) (เฉลี่ย 10 นาที) |
| • ความกดอากาศต่ำที่สุด | 900 hPa (มิลลิบาร์) |
| สถิติฤดูกาล | |
| พายุดีเปรสชันทั้งหมด | 35 ลูก |
| พายุโซนร้อนทั้งหมด | 25 ลูก |
| พายุไต้ฝุ่น | 14 ลูก |
| พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น | 4 ลูก (ไม่เป็นทางการ) |
| ผู้เสียชีวิตทั้งหมด | 2,487 คน |
| ความเสียหายทั้งหมด | 2.07 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐ (ค่าเงิน USD ปี 2012) (สถิติความเสียหายมากที่สุดเป็นอันดับสอง ของฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก) |
พายุบิเซนเตเป็นพายุที่ทรงพลานุภาพ และได้พัดขึ้นฝั่งทางตะวันตกของสามเหลี่ยมปากแม่น้ำจูเจียง ในฐานะพายุไต้ฝุ่นที่มีความรุนแรง พายุด็อมเร็ยก่อตัวเป็นพายุไต้ฝุ่นในทะเลเหลือง และกลายเป็นพายุหมุนเขตร้อนที่มีความรุนแรงที่พัดขึ้นฝั่งทางตอนเหนือของแม่น้ำแยงซี นับตั้งแต่ปี พ.ศ. 2492 พายุไต้ฝุ่นไห่ขุยถึงแม้ว่าศูนย์กลางของพายุจะอยู่ห่างจากประเทศฟิลิปปินส์ออกไป แต่ก็ทำให้มีผู้เสียชีวิตได้อย่างน้อย 89 คนในประเทศฟิลิปปินส์ ส่วนพายุไต้ฝุ่นเท็มบิง ส่งผลกระทบกับประเทศไต้หวันถึงสองครั้ง เนื่องจากเกิดวังวนพายุหมุนขึ้น
ตั้งแต่ช่วงปลายเดือนสิงหาคมถึงกันยายน พายุไต้ฝุ่นทรงพลังมากสามลูก อันได้แก่ บอละเวน, ซันปา และ เจอลาวัต พัดเข้าโจมตีเกาะโอกินาวาโดยตรงอย่างต่อเนื่อง ในเดือนตุลาคม เศษที่หลงเหลือของพายุโซนร้อนกำลังแรงแคมี เคลื่อนตัวไปถึงบริเวณอ่าวเบงกอล และกลับทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุดีเปรสชันหมุนเร็วอีกครั้ง ก่อนจะพัดขึ้นฝั่งที่ประเทศบังกลาเทศต่อไป ในเดือนธันวาคม พายุไต้ฝุ่นบบพา เป็นพายุที่ก่อตัวในละติจูดที่ต่ำมาก ๆ ซึ่งเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นไม่บ่อยนัก แต่มันเป็นได้ถึงพายุหมุนเขตร้อนที่มีพลังมาก เป็นผลให้เกิดภัยพิบัติขึ้นในเกาะมินดาเนา ประเทศฟิลิปปินส์ พายุบบพาทำให้มีผู้เสียชีวิตถึง 1,901 คน และสร้างความเสียหายถึง 1.04 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ในประเทศฟิลิปปินส์ กลายเป็นพายุที่ทำให้มีจำนวนผู้เสียชีวิตมากที่สุดทั่วโลกในปี พ.ศ. 2555 และเป็นพายุไต้ฝุ่นที่สร้างความเสียหายมากเป็นอันดับสองในประวัติศาสตร์ของฟิลิปปินส์ เป็นรองจากพายุไต้ฝุ่นไห่เยี่ยนในปีถัดไปเท่านั้น
ขอบเขตของบทความนี้จำกัดเฉพาะมหาสมุทรแปซิฟิกที่อยู่เหนือเส้นศูนย์สูตร ระหว่างเมอริเดียนที่ 100 และ 180 ตะวันออก ในบริเวณมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ มีสองหน่วยงานที่กำหนดชื่อพายุหมุนซึ่งอาจเป็นผลให้พายุลูกหนึ่งมีสองชื่อ กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) จะตั้งชื่อพายุถ้าพายุลูกนั้นมีความเร็วลมที่รอบศูนย์กลางพายุที่สูงสุด 10 นาที อย่างน้อย 65 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ไม่ว่าจะเกิดขึ้นที่ใดในแอ่ง ขณะที่สำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) กำหนดชื่อพายุหมุนซึ่งเคลื่อนเข้าสู่หรือก่อตัวขึ้นเป็นดีเปรสชันเขตร้อนในพื้นที่รับผิดชอบของสำนักงานฯ ซึ่งตั้งอยู่ระหว่างลองติจูด 135 และ 115 องศาตะวันออก และระหว่างละติจูด 5 ถึง 25 องศาเหนือ แม้พายุนั้นจะมีชื่อที่กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นตั้งแล้วก็ตาม นอกจากนี้พายุดีเปรสชันเขตร้อนซึ่งถูกเฝ้าติดตามโดยศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ของสหรัฐยังได้รับการกำหนดหมายเลขและเติมตัวอักษร "W" ต่อท้ายเป็นรหัสเรียกด้วย
การพยากรณ์ฤดูกาล
| วันที่พยากรณ์โดย TSR | จำนวน พายุโซนร้อน | จำนวน พายุไต้ฝุ่น | จำนวน พายุรุนแรง | ดัชนีเอซีอี | อ้างอิง |
|---|---|---|---|---|---|
| เฉลี่ย (2508–2554) | 26.2 | 16.3 | 8.4 | 295 | [1] |
| 13 เมษายน 2555 | 25.5 | 15.6 | 7.3 | 262 | [2] |
| 5 พฤษภาคม 2555 | 25.5 | 15.6 | 8.5 | 300 | [1] |
| 9 กรกฎาคม 2555 | 26.8 | 16.7 | 9.2 | 324 | [3] |
| 6 สิงหาคม 2555 | 27.4 | 17.4 | 9.3 | 327 | [4] |
| วันที่พยากรณ์ | ศูนย์ พยากรณ์ | ช่วงเวลา | ระบบพายุ | อ้างอิง | |
| 30 มิถุนายน 2555 | CWB | 1 มกราคม — 31 ธันวาคม | 23–26 ลูก | [5] | |
| กรกฎาคม 2555 | PAGASA | กรกฎาคม — กันยายน | 7–10 ลูก | [6] | |
| กรกฎาคม 2555 | PAGASA | ตุลาคม — ธันวาคม | 4–7 ลูก | [6] | |
| ฤดูกาล 2555 | ศูนย์พยากรณ์ | พายุหมุนเขตร้อน | พายุโซนร้อน | พายุไต้ฝุ่น | อ้างอิง |
| เกิดขึ้นจริง: | JMA | 34 | 25 | 14 | |
| เกิดขึ้นจริง: | JTWC | 27 | 25 | 16 | |
| เกิดขึ้นจริง: | PAGASA | 17 | 16 | 9 | |
ในแต่ละฤดูกาล สำนักงานอุตุนิยมวิทยาแห่งชาติของหลายประเทศ และหน่วยงานวิทยาศาสตร์หลายแห่ง ต่างพยากรณ์จำนวนพายุหมุนเขตร้อน พายุเขตร้อน และพายุไต้ฝุ่นที่จะก่อตัวขึ้นระหว่างฤดูกาล และ/หรือ จำนวนพายุหมุนที่จะส่งผลกระทบต่อประเทศใดประเทศหนึ่ง[2][7] รวมถึงองค์การความเสี่ยงพายุโซนร้อนของมหาวิทยาลัยคอลเลจลอนดอนและศูนย์การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศกาย คาร์เพนเตอร์ เอเชีย-แปซิฟิกของมหาวิทยาลัยฮ่องกงซึ่งได้ทำการพยากรณ์ไว้ตั้งแต่พ.ศ. 2543 แล้ว[2][7] อย่างไรก็ตามในปีนี้ GCACIC ไม่มีการออกการคาดการณ์เกี่ยวกับพายุหมุนเขตร้อนที่จะก่อตัวและพัฒนาขึ้นในสามฤดูกาลล่าสุด[7]
ในฤดูกาลนี้องค์การความเสี่ยงพายุโซนร้อน (TSR) ได้ออกการคาดการณ์ประมาณการเบื้องต้นเกี่ยวกับจำนวนของโซนร้อน, ไต้ฝุ่นและไต้ฝุ่นรุนแรง ที่จะก่อตัวช่วงเดือนเมษายน ก่อนจะออกการปรับปรุงในช่วงเดือนพฤษภาคม, กรกฎาคมและสิงหาคม[nb 1]ในการพยากรณ์ของเดือนเมษายน, TSR ทำนายว่าฤดูกาลนี้จะได้เห็นกิจกรรมประมาณ 10% เฉลี่ยช่วงก่อนปี 2508 - 2554 อย่างไรก็ตามอาจมีการปรับปรุงการพยากรณ์เพื่อให้ทันสมัย[2][1]
วันที่ 20 มีนาคม หอสังเกตการณ์ฮ่องกงทำนายว่า ฤดูกาลพายุไต้ฝุ่นในฮ่องกงจะเริ่มต้นในเดือนมิถุนายนหรือก่อนหน้านั้นเล็กน้อย ก่อนหน้านี้ที่มีพายุหมุนเขตร้อน 5-8 ลูกผ่านไปในระยะ 500 กิโลเมตร (310 ไมล์) จากฮ่องกง[8]
วันที่ 21 พฤษภาคม กรมอุตุนิยมวิทยาคาดว่าประเทศไทยจะได้รับปลกระทบจากพายุโซนร้อน 1-2 ลูกในช่วงปี 2555 โดยคาดว่าจะมี 1 ลูกเข้าที่เวียดนามและส่งผลกระทบต่อไทยภายหลังในช่วงเดือนสิงหาคมถึงกันยายน ขณะที่หน่วยงานอื่นๆคาดว่าจะมีพายุหมุนเขตร้อนเคลื่อนตัวผ่านภาคใต้ของประเทศไทยในช่วงเดือนตุลาคมหรือพฤศจิกายน[9]
วันที่ 13 สิงหาคม สำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) ทำนายว่าจะมีพายุหมุนเขตร้อน 7-10 ลูกที่มีแนวโน้มจะทวีความรุนแรงหรือก่อตัวในพื้นที่รับผิดชอบของฟิลิปปินส์ระหว่างเดือนกรกฎาคม และเดือนกันยายน และ 4 -7 คาดว่าจะเกิดในระหว่างเดือนตุลาคมและเดือนธันวาคม[10]
วันที่ 31 สิงหาคม สำนักงานอากาศกลางของไต้หวันคาดว่าจะมีพายุหมุนเขตร้อนอีก 8 ลูกสามารถทวีความรุนแรงได้ใกล้ไต้หวันและคาดว่าหนึ่งหรือสองลูกจะส่งผลกระทบต่อไต้หวัน[5]
ภาพรวมฤดูกาล
| พายุดีเปรสชัน (≤61 กม./ชม.) | พายุไต้ฝุ่นกำลังแรง (118–156 กม./ชม.) |
| พายุโซนร้อน (62–88 กม./ชม.) | พายุไต้ฝุ่นกำลังแรงอย่างมาก (157–193 กม./ชม.) |
| พายุโซนร้อนกำลังแรง (89–117 กม./ชม.) | พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (≥194 กม./ชม.) |
พายุ
พายุโซนร้อนปาข่า
| พายุโซนร้อน (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุโซนร้อน (TMD) | |||
| พายุไต้ฝุ่นระดับ 1 (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 26 มีนาคม – 2 เมษายน | ||
| ความรุนแรง | 75 กม./ชม. (45 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 998 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.47 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 17 มีนาคม ความแปรปวนเขตร้อนก่อตัวขึ้นทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของปาเลาและอยู่ในพื้นที่ลมเฉียนตามแนวตั้ง
- วันที่ 24 มีนาคม JMA เพิ่มระดับความรุนแรงของหย่อมความกดอากาศเพิ่มขึ้น
- วันที่ 25 มีนาคม JMA ปรับลดระดับความรุนแรงเนื่องจากการหมุนเวียนลมที่ศูนย์กลางได้ลดลง
- วันที่ 26 มีนาคม JMA เพิ่มระดับความรุนแรงของความแปรปวนเขตร้อนอีกครั้งเพราะลมเฉือนต่ำแนวตั้งและความเอื้ออำนวยจากอุณหภูมิผิวน้ำทะเลในทะเลจีนใต้
- วันที่ 28 มีนาคม JTWC ออก TCFA
- วันที่ 29 มีนาคม JMA เพิ่มระดับความรุนแรงของหย่อมความกดอากาศต่ำเป็นพายุโซนร้อน และใช้ชื่อ ปาข่า (Pakhar) เนื่องจากมีการไหลเวียนของลมที่ศูนย์กลางอย่างสมบูรณ์
- วันที่ 30 มีนาคม JTWC ได้ปรับเพิ่มระดับความรุนแรงของ ปาข่า เป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 1 เนื่องจากมีการพบตาพายุบริเวณศูนย์กลาง
- วันที่ 31 มีนาคม JTWC ได้ปรับลดระดับความรุนแรงของ ปาข่า เป็นพายุโซนร้อน เนื่องจากปฏิกิริยาความสัมพันธ์ระหว่างพื้นดินและพื้นน้ำทะเล
- วันที่ 1 เมษายน ปาข่า พัดขึ้นฝั่งใกล้กับ หวุงเต่า, เวียดนาม และเริ่มอ่อนตัวลง
- วันที่ 2 เมษายน JMA ได้ปรับลดระดับความรุนแรง, ปาข่าเริ่มสลายตัว
- วันที่ 5 เมษายน ปาข่าสลายตัวทั้งหมด
พายุโซนร้อนกำลังแรงซ้านหวู่
| พายุโซนร้อนกำลังแรง (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุโซนร้อน (TMD) | |||
| พายุไต้ฝุ่นระดับ 1 (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 20 – 27 พฤษภาคม | ||
| ความรุนแรง | 110 กม./ชม. (70 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 975 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.79 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 20 พฤษภาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) รายงานว่าพบการพัฒนาของดีเปรสชันเขตร้อนใกล้ ๆ กับกวม ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ที่ระยะ 525 กิโลเมตร (325 ไมล์)[11]
- วันที่ 21 พฤษภาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ประกาศทวีความรุนแรงของระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อน
- วันที่ 22 พฤษภาคม JMA ประกาศทวีความรุนแรงของระบบเป็นพายุโซนร้อนและใช้ชื่อ "ซ้านหวู่"
- วันที่ 23 พฤษภาคม JTWC ประกาศทวีความรุนแรงของซ้านหวู่เป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 1 และซ้านหวู่เริ่มมีการจัดระเบียบของระบบมากขึ้นจากการสังเกต
- วันที่ 24 พฤษภาคม JMA ประกาศทวีความรุนแรงของซ้านหวู่เป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง
- วันที่ 25 พฤษภาคม ตาพายุของซ้านหวู่ได้เคลื่อนตัวผ่านเกาะอิโวะจิมะ
- วันที่ 26 พฤษภาคม ลมเฉือนตามแนวตั้งกำลังแรงและอุณหภูมิผิวน้ำทะเลที่เย็นขึ้น ทำให้การไหลเวียนของความร้อนในพายุลดลง ทำให้ระบบตาพายุเริ่มเล็กลง ต่อมา JTWC ประกาศลดความรุนแรงของซ้านหวู่เป็นพายุโซนร้อน
- วันที่ 27 พฤษภาคม การติดตามโดย JMA พบว่าระดับการไหลเวียนพลังงานเริ่มจะเปิดออก ก่อนที่จะรายงานว่าซ้านหวู่อ่อนกำลังลงกลายเป็นต่ำเขตร้อนพิเศษ (Extratropical Low)
- วันที่ 30 พฤษภาคม ระบบกระจายไปในที่สุด[11]
ผลกระทบของซ้านหวู่ก่อให้เกิดลมกระโชกแรงและมีฝนตกหนักประมาณ 1.5–2 นิ้ว (38–51 มิลลิเมตร)ในบางส่วนของกวมและหมู่เกาะนอร์เทิร์นมาเรียนา[12] ความเสียหายที่รายงานมาจากเกาะกวม พบว่าเกิดการหักโค่นของกิ่งไม้ทำให้เกิดความเสียหายกับระบบสายไฟฟ้า เป็นมลูค่าประมาณ 20,000 ดอลลาร์สหรัฐ[12]
พายุไต้ฝุ่นมาวาร์
| พายุไต้ฝุ่นกำลังแรง (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุไต้ฝุ่น (TMD) | |||
| พายุไต้ฝุ่นระดับ 3 (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 31 พฤษภาคม – 6 มิถุนายน | ||
| ความรุนแรง | 140 กม./ชม. (85 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 960 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.35 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 29 พฤษภาคม ความแปรปวนเขตร้อนก่อตัวขึ้นบริเวณทิศตะวันตกเฉียงเหนือของปาเลา
- วันที่ 31 พฤษภาคม มีการประกาศเตือน TCFA, PAGASA ปรับระดับความรุนแรงเป็นดีเปรสชันเขตร้อนและใช้ชื่อ "อัมโบ (Ambo)"
- วันที่ 1 มิถุนายน JMA ปรับระดับความรุนแรงเป็นพายุโซนร้อนและใช้ชื่อ "มาวาร์ (Mawar)"
- วันที่ 2 มิถุนายน JMA ปรับระดับความรุนแรงของพายุโซนร้อนมาวาร์ เป็น "พายุโซนร้อนกำลังแรงมาวาร์" ในขณะที่ JTWC ปรับระดับความรุนแรงเป็น พายุไต้ฝุ่นระดับ 1
- วันที่ 3 มิถุนายน JMA ปรับระดับความรุนแรงของพายุโซนร้อนกำลังแรงมาวาร์ เป็น "ไต้ฝุ่นมาวาร์" หลังจากที่ JTWC ปรับระดับความรุนแรงเป็น พายุไต้ฝุ่นระดับ 2
- วันที่ 4 มิถุนายน JTWC ปรับเพิ่มระดับความรุนแรงของไต้ฝุ่นมาวาร์จากพายุไต้ฝุ่นระดับ 2 เป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 3 แต่ได้ลดลงมาอยู่ในระดับ 2 เหมือนเดิมหลังจากนั้นเพียง 6 ชั่วโมงเนื่องจากลมเฉือน ที่มาจากกระแสเจ็ท (jet stream) บริเวณใกล้ๆประเทศญี่ปุ่น
- วันที่ 5 มิถุนายน มาวาร์เริ่มอ่อนกำลังลงอย่างมาก จน JMA ได้ลดระดับความรุนแรงของมาวาร์เป็น พายุโซนร้อนกำลังแรง
- วันที่ 6 มิถุนายน มาวาร์กลายเป็นพายุหมุนเต็มที่
พายุไต้ฝุ่นกูโชล
| พายุไต้ฝุ่นกำลังแรงอย่างมาก (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุไต้ฝุ่น (TMD) | |||
| พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 4 (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 10 – 19 มิถุนายน | ||
| ความรุนแรง | 185 กม./ชม. (115 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 930 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.46 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 7 มิถุนายน ความแปรปวนเขตร้อนก่อตัวขึ้นทางทิศตะวันออกเฉียงใต้เยื้องใต้ (south-southeast) ของโปนเป (Pohnpei)
- วันที่ 8 มิถุนายน JTWC ออก TCFA แต่ได้ถูกยกเลิกไปในช่วงสายของวันที่ 9 มิถุนายน
- วันที่ 10 มิถุนายน JMA ได้ปรับระดับความรุนแรงของหย่อมความกดอากาศต่ำเป็นดีเปรสชันเขตร้อน
- วันที่ 13 มิถุนายน JTWC และ JMA ได้ปรับระดับความรุนแรงของพายุเป็นพายุโซนร้อน และใช้ชื่อ "กูโชล" (Guchol)
- วันที่ 14 มิถุนายน JMA ปรับเพิ่มระดับความรุนแรงของกูโชลเป็น พายุโซนร้อนกำลังแรง, PAGASA ได้กำหนดชื่อ "บุตโชย" (Butchoy) เนื่องจากพายุโซนร้อนกำลังแรงกูโชลเคลื่อนตัวเข้ามาในเขตพื้นที่รับผิดชอบของสำนักงาน ต่อมา JTWC ได้ปรับระดับเพิ่มความรุนแรงของกูโชลเป็น พายุไต้ฝุ่นระดับ 1
- วันที่ 15 มิถุนายน JTWC ได้ปรับเพิ่มระดับความรุนแรงของไต้ฝุ่นกูโชลเป็น พายุไต้ฝุ่นระดับ 2 เนื่องจากมันมีการพัฒนามากขึ้น
- วันที่ 16 มิถุนายน กูโชลพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็วจนเกิด ตาพายุ บริเวณศูนย์กลาง ต่อมา JMA ได้ประกาศให้ไต้ฝุ่นกูโชล กลายเป็น พายุไต้ฝุ่นระดับ 3 และเป็น ซูเปอร์ พายุไต้ฝุ่นระดับ 4 ในเวลาถัดมาด้วย
- วันที่ 18 มิถุนายน กูโชล เริ่มอ่อนกำลังลงจากลมเฉือนปานกลางแนวตั้งและลดระดับความรุนแรงอย่างรวดเร็ว
- วันที่ 19 มิถุนายน JTWC ลดระดับความรุนแรงของพายุไต้ฝุ่นกูโซลเป็น พายุโซนร้อน ในขณะที่มันใกล้ขึ้นฝั่งบริเวณคาบสมุทรกี (Kii Peninsula), ประเทศญี่ปุ่น
- วันที่ 20 มิถุนายน JMA ลดระดับความรุนแรงของกูโชลเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรงและปรับเป็นพายุหมุน
พายุโซนร้อนกำลังแรงตาลิม
| พายุโซนร้อนกำลังแรง (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุโซนร้อน (TMD) | |||
| พายุโซนร้อน (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 16 – 20 มิถุนายน | ||
| ความรุนแรง | 95 กม./ชม. (60 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 985 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.09 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 14 มิถุนายน หย่อมความกดอากาศต่ำภายในร่องมรสุม ทางทิศตะวันออกของเกาะไหหนานของประเทศจีน
- วันที่ 16 มิถุนายน หย่อมความกดอากาศต่ำเริ่มมีการไหลวันของอากาศร้อนภายใน JMA และ HKO เพิ่มระดับความรุนแรงเป็นดีเปรสชันเขตร้อน
- วันที่ 17 มิถุนายน HKO ประกาศยกเลิกการติดตามพายุ, JMA ปรับระดับความรุนแรงของดีเปรสชันเขตร้อนเป็นพายุโซนร้อนและใช้ชื่อ "ตาลิม" (Talim)
- วันที่ 18 มิถุนายน JTWC ได้ปรับระดับความรุนแรงของตาลิม เป็นพายุโซนร้อน
- วันที่ 19 มิถุนายน HKO ประกาศยกเลิกการเฝ้าระวังลมแรง เนื่องจากลมเฉือนปานกลางจากแนวทิศเหนือผลักดันในตาลิมเคลื่อนไปทางใต้
- วันที่ 20 มิถุนายน JMA ปรับระดับความรุนแรงเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง แต่ก็ได้ลดความรุนแรงกลับมาเป็นพายุโซนร้อนดังเดิม และตัวพายุเริ่มเชื่อมกับร่องมรสุม, PAGASA ได้กำหนดชื่อ "คารินา" (Carina) เนื่องจากมันเข้าสู่พื้นที่รับผิดชอบของสำนักงาน ต่อมาทั้ง JMA และ JTWC ได้ประกาศลดระดับความรุนแรงของ ตาลิม เป็นดีเปรสชันเขตร้อนในช่องแคบไต้หวัน ไม่นาน ตาลิม ก็อ่อนกำลังลงเนื่องจากเชื่อมกับร่องมรสุมเดียวกันกับที่พัฒนาเป็นตัวพายุเอง
พายุโซนร้อนทกซูรี
| พายุโซนร้อน (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุโซนร้อน (TMD) | |||
| พายุโซนร้อน (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 25 – 30 มิถุนายน | ||
| ความรุนแรง | 75 กม./ชม. (45 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 992 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.29 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 25 มิถุนายน กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) เริ่มตรวจสอบดีเปรสชันเขตร้อนที่มีการพัฒนาอยู่ในร่องมรสุมทางตะวันตกเฉียงใต้ของ มะนิลา, ฟิลิปปินส์[13][14]
- วันที่ 26 มิถุนายน ในวันนี้ดีเปรสชันเคลื่อนตัวไปทางทิศเหนือและตะวันตก, PAGASA ได้ตรวจสอบและกำหนดเป็นดีเปรสชันเขตร้อน และใช้ชื่อ "ดินโด" (Dindo)[15], JMA ปรับระดับความรุนแรงไปเป็นพายุโซนร้อนและใช้ชื่อ "ทกซูรี" (Doksuri)[16],JTWC ปรับระดับความรุนแรงของทกซูรีเป็นพายุโซนร้อน[ต้องการอ้างอิง]
- วันที่ 27 มิถุนายน มีการไหลเวียนลมที่ศูนย์กลางในระดับต่ำ จนเจอกับลมเฉือนตะวันออก
- วันที่ 28 มิถุนายน JTWC ปรับลดระดับความรุนแรงของพายุโซนร้อนทกซูรี เป็น ดีเปรสชันเขตร้อน เนื่องจากการไหลเวียนลมที่ศูนย์กลางผิดปกติและมีการไหลเวียนศูนย์กลางในที่ใหม่
- วันที่ 29 มิถุนายน ทกซูรีพัดขึ้นฝั่ง จูไฮ่, กวางตุ้ง, จีน[17]
- วันที่ 30 มิถุนายน JMA รายงานว่า ทกซูรี อ่อนกำลังลงเป็นดีเปรสชันเขตร้อนก่อนที่จะสลายตัวไปในช่วงสุดท้าย[18], ในมาเก๊า พายุทำให้เกิดความเสียหายกับหลังคาของบ้านเรือนประชาชนเล็กน้อย[19]
พายุโซนร้อนกำลังแรงขนุน
| พายุโซนร้อนกำลังแรง (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุโซนร้อน (TMD) | |||
| พายุโซนร้อน (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 14 กรกฎาคม – 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 | ||
| ความรุนแรง | 95 กม./ชม. (60 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 985 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.09 นิ้วปรอท) | ||
.gif)
- วันที่ 12 กรกฎาคม หย่อมความกดอากาศต่ำก่อตัวขึ้นบริเวณทางตะวันตกเฉียงเหนือของกวม
- วันที่ 14 กรกฎาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้เริ่มติดตามพื้นที่การหมุนเวียนที่มีต้นกำเนิดมาจากระดับต่ำที่ไม่ใช่พายุดีเปรสชันเขตร้อน เนื่องจากอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของกวมไปประมาณ 780 กิโลเมตร (485 ไมล์) ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) เริ่มมีการประเมินศักยภาพการพัฒนาภายใน 24 ชั่วโมง ข้างหน้าว่าอยู่ในระดับต่ำเมื่อเวลา 02:30 น. (19:30 น. เวลาสากลเชิงพิกัด) และต่อมาศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ยกระดับศักยภาพการพัฒนาเพิ่มเติมภายใน 24 ชั่วโมง ข้างหน้าเป็นระดับปานกลางโดยมีอุณหภูมิผิวน้ำทะเลอยู่ที่ประมาณ 32 องศาเซลเซียส เมื่อเวลา 01:00 น. (18:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด) กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ยกระดับหย่อมความกดอากาศต่ำให้กลายเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนในขณะที่พายุกำลังเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ และพายุตั้งอยู่ในสภาวะที่เอื้ออำนวย เนื่องจากการพาความร้อนพัดแผ่กระจายไปทางทิศตะวันออกของการไหลเวียนระดับต่ำที่ยืดเยื้อ
- วันที่ 15 กรกฎาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ประกาศการแจ้งเตือนการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อนเมื่อเวลา 11:30 น. (04:30 น. เวลาสากลเชิงพิกัด) เนื่องจากอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของอิโวะจิมะไปประมาณ 435 กิโลเมตร (270 ไมล์) การหมุนเวียนของพายุยังคงเคลื่อนตัวต่อไป และศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ยกระดับหย่อมความกดอากาศต่ำให้กลายเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน และกำหนดหมายเลขอย่างเป็นทางการว่า 08W เมื่อเวลา 22:00 น. (15:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด)
- วันที่ 16 กรกฎาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ยกระดับพายุดีเปรสชันเขตร้อนให้กลายเป็นพายุโซนร้อน และกำหนดให้ชื่อว่า ขนุน เมื่อเวลา 13:00 น. (06:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด) การหมุนเวียนระดับต่ำยังคงรวมเข้าด้วยกัน และต่อมาอีกไม่นานศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ยกระดับพายุดีเปรสชันเขตร้อนให้กลายเป็นพายุโซนร้อนเช่นกันเมื่อในเวลา 19:00 น. (12:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด) เนื่องจากอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของฐานทัพอากาศคาเดนาไปประมาณ 685 กิโลเมตร (425 ไมล์) พายุเคลื่อนตัวเข้าสู่พื้นที่รับผิดชอบของประเทศฟิลิปปินส์ และปากาซาได้กำหนดชื่อท้องถิ่นว่า เอนเตง ในเวลาสั้น ๆ ก่อนที่พายุจะเคลื่อนตัวออกจากพื้นที่รับผิดชอบของประเทศฟิลิปปินส์ไป
- วันที่ 17 กรกฎาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ยกระดับพายุโซนร้อนให้กลายเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง ขณะที่ศูนย์กลางของพายุกำลังเคลื่อนตัวผ่านโอกิโนเอราบูจิมะ และตาพายุที่อ่อนแอปรากฏขึ้นบนภาพถ่ายไมโครเวฟเมื่อเวลา 18:00 น. (11:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด) พายุโซนร้อนกำลังแรงขนุนได้เคลื่อนตัวเข้าใกล้จังหวัดโอกินาวะมากที่สุดอยู่ที่ประมาณ 155 กิโลเมตร (100 ไมล์) มีกำลังแรงสูงสุดด้วยความเร็วลมสูงสุด 10 นาทีที่ 95 กิโลเมตรต่อชั่วโมง (60 ไมล์ต่อชั่วโมง) และความกดอากาศที่ 985 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.09 นิ้วของปรอท) เมื่อเวลา 01:00 น. (18:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด)
- วันที่ 18 กรกฎาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ลดระดับพายุโซนร้อนกำลังแรงให้กลายเป็นพายุโซนร้อน ขณะที่พายุกำลังเคลื่อนตัวอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของจังหวัดเชจู และขึ้นฝั่งจังหวัดชุงช็องใต้เมื่อเวลา 04:00 น. (21:00 น. เวลาสากลเชิงพิกัด)
- วันที่ 19 กรกฎาคม พายุโซนร้อนขนุนได้กลายเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อนในขณะที่กำลังเคลื่อนตัวผ่านประเทศเกาหลี หลังจากนั้นไม่นานพายุก็สลายไปในวันรุ่งขึ้น
พายุไต้ฝุ่นบิเซนเต
| พายุไต้ฝุ่นกำลังแรง (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุไต้ฝุ่น (TMD) | |||
| พายุไต้ฝุ่นระดับ 4 (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 18 – 25 กรกฎาคม | ||
| ความรุนแรง | 150 กม./ชม. (90 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 950 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.05 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 18 กรกฎาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ประกาศทวีกำลังระบบหย่อมความกดอากาศต่ำเป็นดีเปรสชันเขตร้อน[21]
- วันที่ 20 กรกฎาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ออกประกาศ TCFA ของระบบ[22] ต่อมาไม่นาน PAGASA ได้ประกาศทวีความรุนแรงของระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อนและใช้ชื่อ "เฟร์ดี (Ferdie)"[23] ต่อมา JTWC ได้ประกาศทวีกำลังระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อน[24] หลังจากระบบเคลื่อนเข้ามาอยู่ในทะเลจีนใต้
- วันที่ 21 กรกฎาคม JMA ได้ประกาศทวีกำลังพายุเป็นพายุโซนร้อนและใช้ชื่อ "บิเซนเต"[25]
- วันที่ 23 กรกฎาคม เนื่องจากลมเฉือนแนวตั้งและอุณหภูมิผิวน้ำทะเลที่สูงขึ้น กระตุ้นให้บิเซนเตทวีกำลังแรงขึ้น ต่อมา JMA ได้ประกาศทวีกำลังบิเซนเตเป็นไต้ฝุ่น และ JTWC ได้ประกาศทวีกำลังแรงบิเซนเตเป็นไต้ฝุ่นระดับ 4[26] ที่เวลา 16:45 UTC หอสังเกตการณ์ฮ่องกง (HKO) ได้ออกสัญญาณเตือนภัยพายุเฮอร์ริเคนระดับ 10 เป็นครั้งแรกตั้งแต่ไต้ฝุ่นยอร์ก ในปี พ.ศ. 2542[27] ต่อมาไต้ฝุ่นบิเซนเตได้ขึ้นถล่มแผ่นดินที่ไทชานในมณฑลกวางตุ้ง, จีน[28]
- วันที่ 24 กรกฎาคม เนื่องจากระบบขึ้นไปอยู่บนแผ่นดิน JMA ได้ประกาศลดความรุนแรงของบิเซนเตเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง และ JTWC ได้ประกาศลดความรุนแรงของบิเซนเตไปเป็น ไต้ฝุ่นระดับ 3[29][30] และในวันเดียวกันนั้น
JMA ได้ประกาศลดความรุนแรงบิเซนเตเป็นดีเปรสชันเขตร้อน[31]
พายุไต้ฝุ่นซาวลา
| พายุไต้ฝุ่นกำลังแรง (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุไต้ฝุ่น (TMD) | |||
| พายุไต้ฝุ่นระดับ 2 (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 26 กรกฎาคม – 5 สิงหาคม | ||
| ความรุนแรง | 130 กม./ชม. (80 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 960 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.35 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 26 กรกฎาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) รายงานว่าพบว่ามีการพัฒนาดีเปรสชันเขตร้อน ในพื้นที่ลมเฉือนแนวตั้งกำลังแรงภายในร่องมรสุม ประมาณ 1,000 กิโลเมตร (620 ไมล์) ทางตะวันออกเฉียงใต้ของมะนิลา, ฟิลิปปินส์
- วันที่ 28 กรกฎาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ประกาศทวีความรุนแรงให้ระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อน ในขณะที่ JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงให้ระบบเป็นพายุโซนร้อน และใช้ชื่อ "เซาลา" อีกไม่นาน PAGASA ได้ประกาศทวีความรุนแรงระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อนและใช้ชื่อ "เฮเนร์ (Gener)"
- วันที่ 29 กรกฎาคม JTWC ได้ประกาศทวีความรุนแรงซาวลา เป็นพายุโซนร้อน ส่วน JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงเซาลาเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง
- วันที่ 30 กรกฎาคม JTWC ได้ประกาศทวีความรุนแรงของซาวลาอีกครั้งเป็น ไต้ฝุ่นระดับ 1 ในขณะที่ระบบเริ่มพัฒนาลักษณะของตาพายุแต่จากนั้นไม่นาน เซาลาก็ได้อ่อนกำลังลงเป็นพายุโซนร้อนอีกครั้ง
- วันที่ 31 กรกฎาคม JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงของซาวลาเป็นไต้ฝุ่น เซาลายังคงทวีกำลังแรงต่อไปเรื่อย ๆ จนกลายเป็นไต้ฝุ่นระดับ 2
- วันที่ 1 สิงหาคม การพยากรณ์ส่วนใหญ่ได้คาดการณ์ว่า ซาวลาจะผ่านใกล้ชายฝั่งทางตอนเหนือของเกาะไต้หวัน ขณะที่เซาลากำลังถล่มแผ่นดินไต้หวัน พายุได้ทวีกำลังแรงเป็น ไต้ฝุ่นระดับ 2 ตัวพายุนั้นเคลื่อนผ่านแผ่นดินไปอย่างช้า ๆ และอ่อนกำลังลงเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง และมุ่งหน้าตรงต่อไปประเทศจีน
- วันที่ 3 สิงหาคม พายุขึ้นถล่มแผ่นดินในมณฑลฝูเจี้ยน, ไต้หวัน และออกทะเลไปขึ้นฝั่งอีกครั้งด้วยความรุนแรงเป็นพายุโซนร้อนใกล้เจียงซี
พายุไต้ฝุ่นด็อมเร็ย
| พายุไต้ฝุ่นกำลังแรง (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุไต้ฝุ่น (TMD) | |||
| พายุไต้ฝุ่นระดับ 1 (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 27 กรกฎาคม – 4 สิงหาคม | ||
| ความรุนแรง | 130 กม./ชม. (80 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 965 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.5 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 26 กรกฎาคม มีหย่อมความกดอากาศต่ำก่อตัวขึ้นทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของมินะมิโทะริชิมะ
- วันที่ 27 กรกฎาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ประกาศทวีความรุนแรงขึ้นเป็นดีเปรสชันเขตร้อน[32]
- วันที่ 28 กรกฎาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ออกประกาศเตือนการแจ้งเตือนการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อน ก่อนที่ JMA จะประกาศทวีความรุนแรงระบบเป็นพายุโซนร้อน และใช้ชื่อ "ด็อมเร็ย"[33][34] และต่อมา JTWC ก็ได้ประกาศทวีความรุนแรงด็อมเร็ยเป็นดีเปรสชันเขตร้อนด้วย[35]
- วันที่ 29 กรกฎาคม JTWC ได้ประกาศทวีความรุนแรงด็อมเร็ยเป็นพายุโซนร้อน[36]
- วันที่ 30 กรกฎาคม ด็อมเร็ยได้เคลื่อนตัวอย่างช้า ๆ และทวีกำลังแรง จน JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงด็อมเร็ยเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรงทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะจิจิชิมะ ต่อมาพายุได้เคลื่อนตัวมาทางตะวันตกเฉียงเหนือและเริ่มปรากฏรูปแบบของตาพายุ[37]
- วันที่ 1 สิงหาคม JTWC ได้ประกาศทวีความรุนแรงด็อมเร็ยเป็นไต้ฝุ่นระดับ 1 ขณะที่กำลังเคลื่อนตัวผ่านหมู่เกาะโอะซุมิ ในประเทศญี่ปุ่นขณะที่ระบบเริ่มพัฒนาตาของพายุขึ้น[38]
- วันที่ 2 สิงหาคม ด็อมเร็ยเคลื่อนตัวเข้าสู่ทะเลเหลือง ต่อมา JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงด็อมเร็ยเป็นไต้ฝุ่น ต่อมาไม่นาน ด็อมเร็ย ขึ้นถล่มแผ่นดินเซียงซุย ใน เจียงซู, จีน ที่เวลา 13:30 UTC (21:30 CST)[39] ต่อมาไม่นาน JTWC ได้ประกาศลดความรุนแรงด็อมเร็ยลงเป็นพายุโซนร้อนและออกคำประกาศเตือนครั้งสุดท้าย
- วันที่ 3 สิงหาคม JMA ได้ประกาศลดความรุนแรงด็อมเร็ยเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง และเป็นดีเปรสชันเขตร้อนเมื่อพายุอยู่ในซานตง
- วันที่ 4 สิงหาคม ระบบได้สลายตัวไปใกล้เหอเป่ย์[40]
พายุไต้ฝุ่นไห่ขุย
| พายุไต้ฝุ่นกำลังแรง (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุไต้ฝุ่น (TMD) | |||
| พายุไต้ฝุ่นระดับ 1 (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 1 – 11 สิงหาคม | ||
| ความรุนแรง | 120 กม./ชม. (75 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 965 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.5 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 31 กรกฎาคม หย่อมความกดอากาศต่ำก่อตัวในร่องมรสุม
- วันที่ 1 สิงหาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ประกาศทวีความรุนแรงระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อนทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของอิโวะจิมะ และศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ออกประกาศการแจ้งเตือนการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อนในวันเดียวกัน[41][42]
- วันที่ 2 สิงหาคม JTWC ได้ประกาศทวีความรุนแรงของระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อน
- วันที่ 3 สิงหาคม JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงของดีเปรสชันเขตร้อนเป็นพายุโซนร้อนและใช้ชื่อ "ไห่ขุย"[43][44]
- วันที่ 4 สิงหาคม JTWC ได้ประกาศทวีความรุนแรงของไห่ขุยเป็นพายุโซนร้อน[45]
- วันที่ 5 สิงหาคม JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงของพายุโซนร้อนไห่ขุยเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง ขณะที่พายุอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือเยื้องเหนือของเกาะคุเมะ[46]
- วันที่ 6 สิงหาคม JTWC ได้ประกาศทวีความรุนแรงพายุโซนร้อนไห่ขุยเป็นไต้ฝุ่นระดับ 1 เมื่อพายุเริ่มมีการพัฒนาตา
- วันที่ 7 สิงหาคม JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงไห่ขุยเป็นไต้ฝุ่น และในขณะเดียวกัน JTWC ก็ได้ประกาศลดระดับความรุนแรงของไต้ฝุ่นระดับ 1 ไห่ขุยเป็นพายุโซนร้อน ต่อมา ไห่ขุยได้ขึ้นถล่มแผ่นดินเชียงซาน ใน มณฑลเจ้อเจียง, จีน ที่เวลา 19.20 UTC (วันที่ 8 สิงหาคม เวลา 03.20 น. ตามเวลาในประเทศจีน)[47]
- วันที่ 8 สิงหาคม JMA ได้ประกาศลดระดับความรุนแรงของไห่ขุยลงเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง และ JTWC ก็ได้ออกคำเตือนสุดท้ายของพายุ ในไม่ช้า JMA ก็ลดระดับความรุนแรงไห่ขุยเป็นพายุโซนร้อน
พายุโซนร้อนกำลังแรงคีโรกี
| พายุโซนร้อนกำลังแรง (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุโซนร้อน (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 3 – 10 สิงหาคม | ||
| ความรุนแรง | 95 กม./ชม. (60 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 990 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.23 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 3 สิงหาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) รายงานว่าดีเปรสชันเขตร้อนมีการก่อตัวขึ้นในร่องมรสุม ทางตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะเวก[48][49]
- วันที่ 4 สิงหาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ออกประกาศการแจ้งเตือนการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อน และได้ประกาศทวีความรุนแรงของระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อนต่อมาตามลำดับ[50]
- วันที่ 5 สิงหาคม JTWC ได้ประกาศทวีความรุนแรงระบบเป็นพายุโซนร้อน[51]
- วันที่ 6 สิงหาคม JMA ได้รายงานว่าระบบได้กลายเป็นไซโคลนเต็มรูปแบบ[52]
- วันที่ 8 สิงหาคม JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงของระบบเป็นพายุโซนร้อนและใช้ชื่อ "คีโรกี"[53]
- วันที่ 9 สิงหาคม JTWC ได้ประกาศลดความรุนแรง คีโรกี ลงเป็นดีเปรสชันเขตร้อน[54] ต่อมา JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรง คีโรกี เป็นพายุโซนร้อนกำลังแรงและมีกำลังแรงสุด[55] ขณะเดียวกัน JTWC ได้ประกาศทวีความรุนแรง คีโรกี เป็นพายุโซนร้อนอีกครั้ง[56] ในช่วงสุดท้ายของวัน JTWC ได้ประกาศคำเตือนสุดท้าย และประกาศลดระดับความรุนแรง คีโรกี เป็นดีเปรสชันเขตร้อน[57] ส่วนสุดท้ายของระบบเคลื่อนตัวไปยังทะเลโอค็อตสค์ และสลายไปในไซบีเรีย
พายุไต้ฝุ่นไคตั๊ก
| พายุไต้ฝุ่นกำลังแรง (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุไต้ฝุ่น (TMD) | |||
| พายุไต้ฝุ่นระดับ 1 (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 12 – 18 สิงหาคม | ||
| ความรุนแรง | 120 กม./ชม. (75 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 970 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.64 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 10 สิงหาคม ร่องมรสุมได้มีการก่อตัวของหย่อมความกดอากาศต่ำ[58]และได้เกิดการไหลเวียนความร้อนระดับอ่อน[59]
- วันที่ 12 สิงหาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้เริ่มติดตามดีเปรสชันเขตร้อนอ่อนๆกับลมต่ำกว่า 30 นอต[60] ต่อมาสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) ได้เริ่มการออกคำเตือนเกี่ยวกับระบบและใช้ชื่อ "เอเลน (Helen)"[61]และศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ก็เริ่มประกาศคำเตือนในดีเปรสชันเขตร้อน 14W[62]
- วันที่ 13 สิงหาคม JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงของดีเปรสชันเป็นพายุโซนร้อนและใช้ชื่อ "ไคตั๊ก"[63] 9 ชั่วโมงต่อมาหลังจาก JTWC ได้ติดตามระบบ[64] ต่อมา JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงพายุอีกครั้งเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง[65]
- วันที่ 15 สิงหาคม ระบบเริ่มมีการไหลเวียนระบบที่ดีขึ้นและ JTWC ได้ประกาศทวีความรุนแรงระบบเป็นไต้ฝุ่น[66]และพายุยังคงมุ่งหน้าเข้าสู่ประเทศจีนด้วยระบบที่ลึกลงและเริ่มมีลมเฉือนลดลง[67] อย่างไรก็ตามก็เป็นเพียงในเวลา 0000 UTC เท่านั้น
- วันที่ 16 สิงหาคม JMA ได้แถลงอย่างเป็นทางการว่า ไคตั๊ก ยังคงเป็นไต้ฝุ่นอยู่[68]ในเวลาเดียวกัน PAGASA ได้ออกคำเตือนสุดท้ายของหน่วยสำหรับ "ไคตั๊ก" ที่ทางหน่วยงานเรียกว่า "เฮเลน" หลังจากนั้นระบบพายุได้เคลื่อนออกจากพื้นที่รับผิดชอบของฟิลิปปินส์[69]
- วันที่ 17 สิงหาคม ไคตั๊กได้ขึ้นถล่มแผ่นดินที่คาบสมุทรเลโจวในภาคใต้ของประเทศจีนในระดับความรุนแรงของไต้ฝุ่น[70] ภายใน 6 ชั่วโมง ไคตั๊กเคลื่อนตัวสู่ชายฝั่งภาคตะวันออกเฉียงเหนือของเวียดนามและอ่อนกำลังเป็นพายุโซนร้อน[71] ช่วงกลางคืน JTWC ได้ออกคำเตือนสุดท้ายของระบบในขณะที่ระบบอ่อนกำลังลงและเคลื่อนตัวเร็วขึ้นบนแผ่นดิน[72]
- วันที่ 18 สิงหาคม JMA ได้หยุดติดตามพายุ[73]
พายุไต้ฝุ่นเท็มบิง
| พายุไต้ฝุ่นกำลังแรง (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุไต้ฝุ่น (TMD) | |||
| พายุไต้ฝุ่นระดับ 4 (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 17 – 30 สิงหาคม | ||
| ความรุนแรง | 150 กม./ชม. (90 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 950 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 28.05 นิ้วปรอท) | ||
.jpg)
- วันที่ 16 สิงหาคม มีหย่อมความกดอากาศต่ำเขตร้อนก่อตัวขึ้นทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของไต้หวัน[74]
- วันที่ 17 สิงหาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ประกาศว่าระบบกลายเป็นดีเปรสชันเขตร้อน[75]
- วันที่ 18 สิงหาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ออกประกาศการแจ้งเตือนการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อน (TCFA) กับระบบ[76]
- วันที่ 19 สิงหาคม JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงระบบเป็นพายุโซนร้อนและใช้ชื่อ "เท็มบิง" ส่วน JTWC ก็ได้ประกาศให้ระบบทวีความรุนแรงเป็นเป็นดีเปรสชันเขตร้อน[77][78] ในไม่ช้าสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) ก็ได้ประกาศทวีความรุนแรงของระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อนและใช้ชื่อ "อินเม (Igme)"[79]
- วันที่ 20 สิงหาคม เท็มบิงเริ่มทวีกำลังแรงขึ้นและมีความหนาแน่นแบบแรงระเบิดไหลออกคู่ส่งผลให้ JMA และ JTWC ได้ประกาศทวีความรุนแรงเท็มบิงเป็นไต้ฝุ่น[80][81]
- วันที่ 22 สิงหาคม เท็มบิงได้ทวีกำลังแรงขึ้นไปอีกเป็นไต้ฝุ่นระดับ 1 และเริ่มมีผนังขอบตาพายุ[82]
- วันที่ 23 สิงหาคม เท็มบิงกลับมาทวีกำลังแรงขึ้นอีกครั้งและมีความรุนแรงถึงไต้ฝุ่นระดับ 3 ก่อนจะขึ้นถล่มแผ่นดิน ผิงตง, ไต้หวัน ในวันเดียวกัน[83]
- วันที่ 24 สิงหาคม หลังจากที่พายุขึ้นถล่มแผ่นดินไต้หวันก็เริ่มอ่อนกำลังลง ต่อมา JMA ได้ประกาศลดความรุนแรงของพายุเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง และ JTWC ได้ประกาศลดระดับความรุนแรงพายุเป็นพายุโซนร้อนในภายหลัง[84]
- วันที่ 25 สิงหาคม ในไม่ช้า JTWC ประกาศทวีความรุนแรงระบบอีกครั้งเป็นไต้ฝุ่นเมื่อพายุเคลื่อนตัวเข้าสู่ทะเลจีนใต้ ต่อมา JMA ประกาศทวีความรุนแรงเป็นไต้ฝุ่นอีกครั้ง
พายุไต้ฝุ่นบอละเวน
| พายุไต้ฝุ่นกำลังแรงอย่างมาก (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุไต้ฝุ่น (TMD) | |||
| พายุไต้ฝุ่นระดับ 4 (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 19 – 29 สิงหาคม | ||
| ความรุนแรง | 185 กม./ชม. (115 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 910 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.87 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 19 สิงหาคม อดีตของพายุดีเปรสชันเขตร้อนทางตะวันตกเฉียงใต้ของหมู่เกาะมาเรียนา[85]โบเลเวน ได้ทวีกำลังแรงขึ้นอย่างต่อเนื่องและค่อยๆเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือในพื้นที่พัฒนาเขตร้อน
- วันที่ 21 สิงหาคม ระบบทวีกำลังเป็นพายุโซนร้อนอย่างรวดเร็วและหลังจากนั้นได้ทวีความรุนแรงเป็นไต้ฝุ่น[86][87]
- วันที่ 24 สิงหาคม ระบบได้มีลมหมุนเวียนสูงสุด 185 กม./ชม. (115 ไมล์) และมีความกดอากาศ 910 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล; 26.81 นิ้วปรอท) และอ่อนกำลังเล็กน้อย พายุได้เคลื่อนผ่านโอะกินะวะ
- วันที่ 26 สิงหาคม ระบบเริ่มเคลื่อนตัวไปทางเหนือ[88][89][90]
- วันที่ 28 สิงหาคม บอละเวนได้อ่อนกำลังลงอย่างต่อเนื่อง และเคลื่อนตัวเข้าหาคาบสมุทรเกาหลีและเคลื่อนเข้าถล่มแผ่นดินเกาหลีในที่สุดก่อนจะกลายเป็นไซโคลนเต็มรูปแบบ[91] ส่วนที่เหลืออยู่ของบอละเวนเคลื่อนตัวเข้าสู่รัสเซียอย่างรวดเร็ว[92]
แม้ว่าบอละเวน ในขณะโจมตีเกาะริวกิวนั้นเป็นพายุไต้ฝุ่น แต่ก็มีความเสียหายน้อยกว่าที่คาดการณ์ไว้[93] ผลกระทบที่รุนแรงที่สุดจะเป็นฝนตกหนักเป็นจำนวน 551.5 มม. (21.71 นิ้ว) ทำให้เกิดน้ำท่วมฉับพลันและดินถล่ม[94]มีคนหนึ่งจมน้ำเสียชีวิตในอะมะมิ โอะชิมะหลังจากที่ถูกน้ำพลัดหายไปในแม่น้ำ[95]ในญี่ปุ่นแผ่นดินใหญ่ มีสองคนถูกพัดหายไปในทะเล[96][97] ในเกาหลีใต้ มีคนจำนวน 19 คนถูกฆ่าโดยพายุ อาคารหลายหลังคาเรือนได้รับความเสียหายและประมาณ 1.9 ล้านหลังคาเรือนต้องอยู่อย่างไม่มีไฟฟ้าใช้[98][99]ในประเทศเกาหลีมีความเสียหายถึง 420 พันล้านวอน (₩) สวนแอปเปิ้ลส่วนใหญ่ถูกทำลายไป[100] ส่วนความเสียหายในเกาหลีเหนือคือ มีผู้เสียชีวิตจากพายุอย่างน้อย 59 คนและมีบุคคลสูญหายไป 50 คน[101] นอกจากนี้บ้านเรือนประชาชนนอกชายฝั่ง 6,700 หลังคาเรือนถูกทำลายไป และมีผูเสียชีวิต 9 คนจากเรื่อล่มในจีน[102]
พายุไต้ฝุ่นซันปา
| พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุไต้ฝุ่น (TMD) | |||
| พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 10 – 18 กันยายน | ||
| ความรุนแรง | 205 กม./ชม. (125 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 900 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.58 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 9 กันยายน บริเวณถูกรบกวนเขตร้อนก่อตัวขึ้นทางใต้ของกวม[103]
- วันที่ 10 กันยายน ระบบเคลื่อนที่ไปทางทิศตะวันตก, JMA ปรับเพิ่มทวีความรุนแรงเป็นดีเปรสชันเขตร้อนบริเวณปาเลา, JTWC ออกประกาศ TCFA ในระบบ โดย JTWC ได้ปรับเพิ่มทวีความรุนแรงเป็นดีเปรสชันเขตร้อนเช่นกัน
- วันที่ 11 กันยายน JMA ได้ประกาศเพิ่มทวีความรุนแรงเป็นพายุโซนร้อน (TS) และใช้ชื่อว่า "ซันปา (Sanba)" ,สำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ ออกประกาศใช้ชื่อว่า "กาเรน (Karen)"[104]
- วันที่ 12 กันยายน JTWC ประกาศทวีความรุนแรงพายุเป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 1 ขณะที่ตัวระบบเริ่มมีลักษณะของตาพายุ
- วันที่ 13 กันยายน JTWC ประกาศทวีความรุนแรงของพายุเป็นพายุไต้ฝุ่นระดับ 5 (พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น), และเป็นพายุที่แรงที่สุดนับจากไต้ฝุ่นเมกีปี พ.ศ. 2553
พายุไต้ฝุ่นเจอลาวัต
| พายุไต้ฝุ่นรุนแรง (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุไต้ฝุ่น (TMD) | |||
| พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 20 กันยายน – 1 ตุลาคม | ||
| ความรุนแรง | 205 กม./ชม. (125 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 905 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 26.72 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 17 กันยายน มีการตรวจพบความแปรปรวนเขตร้อนทางทิศตะวันออกของกวม
- วันที่ 20 กันยายน JTWC ประกาศ TCFA พร้อม JMA ประกาศทวีความรุนแรงบริเวณความกดอากาศต่ำเป็นดีเปรสชันเขตร้อน (TD), 8 ชั่วโมงต่อมา PAGASA ได้ทวีความรุนแรงของระบบให้เป็นดีเปรสชันเขตร้อนและใช้ชื่อ "ลาวิน (Lawin)" จากนั้น JTWC ได้ประกาศทวีความรุนแรงของมันเป็นดีเปรสชันเขตร้อนด้วยเช่นกัน
ต่อมา JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงของระบบเป็นพายุโซนร้อน (TS) และใช้ชื่อ "เจอลาวัต (Jelawat)" เช่นเดียวกับ JTWC
- วันที่ 21 กันยายน เพียงครึ่งวันต่อจากนั้น JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงของ เจอลาวัต เป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง (STS)
- วันที่ 23 กันยายน ทั้ง JMA และ JTWC ประกาศทวีความรุนแรงของ เจอลาวัต เป็นไต้ฝุ่น (TY) ขณะที่ตัวพายุเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนกลายเป็นไต้ฝุ่นระดับ 1 (Category 1 Typhoon) และกลายเป็น ไต้ฝุ่นระดับ 4 (Category 4 Typhoon) ภายในระยะเวลา 12 ชั่วโมง ขณะที่เริ่มมีการพัฒนาของตาพายุเล็ก ๆ บริเวณใจกลางพายุ
- วันที่ 25 กันยายน เจอลาวัต มีขนาดกว้างขึ้น 50 กิโลเมตร หลังจากมีพนังขอบตาพายุ, JTWC ประกาศทวีความรุนแรงของระบบเป็น ซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (Category 5 Super Typhoon)
- วันที่ 26 กันยายน JTWC ประกาศลดระดับความรุนแรงเป็น ซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 4 (Category 4 Super Typhoon)
- วันที่ 28 กันยายน หลังจากไต้ฝุ่นเจอลาวัตขึ้นฝั่งที่ประเทศไต้หวัน ก็ได้อ่อนกำลังลงเรื่อยๆ จาก ซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 4 เป็นไต้ฝุ่นระดับ 3 และ 2 และเนื่องจากอุณหภูมิผิวน้ำทะเลที่เย็นขึ้นทำให้มันอ่อนกำลังลงไปอีกเป็น ไต้ฝุ่นระดับ 1
พายุโซนร้อนกำลังแรงเอวิเนียร์
| พายุโซนร้อนกำลังแรง (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุโซนร้อน (TMD) | |||
| พายุโซนร้อน (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 23 – 30 กันยายน | ||
| ความรุนแรง | 95 กม./ชม. (60 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 985 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.09 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 22 กันยายน หย่อมความกดอากาศต่ำก่อตัวทางตะวันตกของเกาะกวม
- วันที่ 23 กันยายน กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ประกาศทวีความรุนแรงระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อน
- วันที่ 24 กันยายน ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) ได้ประกาศทวีความรุนแรงระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อน ต่อมาได้ประกาศทวีความรุนแรงอีกครั้งเป็นพายุโซนร้อน และใช้ชื่อ "เอวิเนียร์" และเริ่มเคลื่อนออกจากเจอลาวัต ต่อมา JMA ได้เปิดเผยภาพถ่ายดาวเทียมพายุที่มีลักษณะเหมือนตาขนาดเล็กปรากฏอยู่
- วันที่ 29 กันยายน ระบบสลายไปโดยลมเฉือนแนวตั้งกำลังแรงและกลายเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อนเต็มรูปแบบในวันรุ่งขึ้น[105]
พายุโซนร้อนกำลังแรงมาลิกซี
| พายุโซนร้อนกำลังแรง (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุโซนร้อน (TMD) | |||
| พายุโซนร้อน (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 29 กันยายน – 4 ตุลาคม | ||
| ความรุนแรง | 95 กม./ชม. (60 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 985 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.09 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 27 กันยายน มีการตรวจพบความแปรปรวนเขตร้อนใกล้กับรัฐชุก
- วันที่ 29 กันยายน JMA ประกาศทวีความรุนแรงบริเวณความกดอากาศต่ำเป็นดีเปรสชันเขตร้อน (TD)
- วันที่ 1 ตุลาคม ระบบพัฒนาเป็นพายุโซนร้อน JMA ประกาศใช้ชื่อ มาลิกซี
- วันที่ 3 ตุลาคม JMA ประกาศทวีความรุนแรงของพายุจากพายุโซนร้อน เป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง
- วันที่ 4 ตุลาคม มาลิกซี เริ่มอ่อนกำลังลงและสลายตัวไปในที่สุด
พายุโซนร้อนกำลังแรงแคมี
| พายุโซนร้อนกำลังแรง (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุโซนร้อน (TMD) | |||
| พายุโซนร้อน (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 29 กันยายน – 7 ตุลาคม | ||
| ความรุนแรง | 95 กม./ชม. (60 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 990 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.23 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 28 กันยายน มีการตรวจพบความแปรปรวนเขตร้อนทางตะวันออกของเวียดนาม
- วันที่ 29 กันยายน JMA ประกาศทวีความรุนแรงบริเวณความกดอากาศต่ำเป็นดีเปรสชันเขตร้อน (TD) ภายในร่องความกดอากาศต่ำ (ร่องมรสุม) ที่ระยะห่างจากนครโฮจิมินห์ ประมาณ 745 กิโลเมตร (465 ไมล์)[106][107]
- วันที่ 1 ตุลาคม ระบบพัฒนาเป็นพายุโซนร้อน JMA ประกาศใช้ชื่อ แคมี
พายุไต้ฝุ่นพระพิรุณ
| พายุไต้ฝุ่นกำลังแรงอย่างมาก (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุไต้ฝุ่น (TMD) | |||
| พายุไต้ฝุ่นระดับ 3 (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 5 – 19 ตุลาคม | ||
| ความรุนแรง | 165 กม./ชม. (105 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 940 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.76 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 5 ตุลาคม JMA ประกาศทวีความรุนแรงคลื่นความแปรปรวนเขตร้อนเป็นดีเปรสชันเขตร้อนบริเวณตอนเหนือของเกาะกวม[108]
- วันที่ 7 ตุลาคม JMA ประกาศทวีความรุนแรงของดีเปรสชันเขตร้อน (TD) เป็นพายุโซนร้อน (TS) และประกาศใช้ชื่อ พระพิรุณ และต่อมา พระพิรุณ ได้ทวีความรุนแรงเป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง (STS), PAGASA ได้ประกาศใช้ชื่อ นีนา (Nina) เนื่องจากระบบเข้ามาในเขตพื้นรับชอบของฟิลิปปินส์ (Philippine Area of Responsibility ; PAR)[109]
พายุโซนร้อนกำลังแรงมาเรีย
| พายุโซนร้อนกำลังแรง (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุโซนร้อน (TMD) | |||
| พายุโซนร้อน (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 12 – 20 ตุลาคม | ||
| ความรุนแรง | 95 กม./ชม. (60 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 990 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.23 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 13 ตุลาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ประกาศทวีความรุนแรงของระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อน[110]ในขณะที่ ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) อยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ของปากันในหมู่เกาะนอร์ทเทิร์นมาเรียนาห่างประมาณ 50 ไมล์ทะเล (93 กิโลเมตร; 85 ไมล์)[111]
- วันที่ 14 ตุลาคม ระบบเคลื่อนไปทางตะวันตกและทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อนมาเรีย[112]
- วันที่ 15 ตุลาคม JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรง มาเรีย เป็นพายุโซนร้อนกำลังแรง[113]
- วันที่ 19 ตุลาคม การไหลเวียนลมเฉือนทำให้พายุเริ่มเคลื่อนที่ช้าลง[114]
- วันที่ 20 ตุลาคม เศษที่เหลือกำลังรวมเข้ากับ พระพิรุณ โดยพระพิรุณเป็นฝ่ายดึงเศษของมาเรียเข้าไป[115]
พายุไต้ฝุ่นเซินติญ
| พายุไต้ฝุ่นกำลังแรงอย่างมาก (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุไต้ฝุ่น (TMD) | |||
| พายุไต้ฝุ่นระดับ 3 (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 21 – 29 ตุลาคม | ||
| ความรุนแรง | 155 กม./ชม. (100 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 945 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.91 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 19 ตุลาคม หย่อมความกดอากาศต่ำก่อตัวบริเวณตะวันออกเฉียงใต้ของเกาะแยป
- วันที่ 21 ตุลาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ประกาศทวีความรุนแรงระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อน[116]
- วันที่ 22 ตุลาคม สำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) ได้เริ่มตรวจสอบดีเปรสชันเขตร้อนนี้และใช้ชื่อ โอเฟล (Ofel)
พายุไต้ฝุ่นบบพา
| พายุไต้ฝุ่นกำลังแรงอย่างมาก (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุไต้ฝุ่น (TMD) | |||
| พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 25 พฤศจิกายน – 9 ธันวาคม | ||
| ความรุนแรง | 185 กม./ชม. (115 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 930 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.46 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 23 พฤศจิกายน ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) รายงานว่าพบพื้นที่ความกดอากาศต่ำขนาดใหญ่ 90w[117] ระบบก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ และมีสภาพที่สมบูรณ์ขึ้นเนื่องจากอุณหภูมิผิดน้ำทะเลที่อบอุ่น[118]
- วันที่ 25 พฤศจิกายน JTWC และ JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงเป็นดีเปรสชันเขตร้อนในขณะที่ JTWC ได้ใช้สัญญาณเรียกขาน 26W[119][120] 26W ได้กลายเป็นพายุโซนร้อนโดยสถานะทำให้ JMA ใช้ชื่อทางการว่า "บบพา"[121]
- วันที่ 27 พฤศจิกายน JTWC ได้ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อนบบพา[122]
- วันที่ 2 ธันวาคม พายุได้เคลื่อนตัวมาในเขตรับผิดชอบของฟิลิปปินส์และได้ชื่อ "ปาโบล (Pablo)"
- วันที่ 3 ธันวาคม ระบบได้ทวีกำลังแรงขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยไม่คาดคิดระบบกลายเป็นซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 และเริ่มมีตาที่กว้าง 27 กิโลเมตร
บบพาขึ้นถล่มแผ่นดินฟิลิปปินส์ในระดับความรุนแรงเป็นซุเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 [123]
- วันที่ 9 ธันวาคม JTWC ได้ประกาศคำเตือนสุดท้ายของพายุ[124]
พายุโซนร้อนอู๋คง
| พายุโซนร้อน (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุโซนร้อน (TMD) | |||
| พายุโซนร้อน (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 24 – 28 ธันวาคม | ||
| ความรุนแรง | 75 กม./ชม. (45 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1000 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.53 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 20 ธันวาคม ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) รายงานว่าพบการพาความร้อนทางตะวันตกเฉียงใต้ของโปห์นเปย์[125]
- วันที่ 24 ธันวาคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้เฝ้าติดตามรายงานว่าระบบทวีกำลังแรงขึ้นเป็นดีเปรสชันเขตร้อน[126]และ JTWC[127] ต่อมา สำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) ได้ตรวจสอบระบบและใช้ชื่อท้องถิ่นของพายุว่า "กินตา (Quinta)" และได้บอกว่าระบบอยู่ทางตะวันออกของเกาะมินดาเนาเหนือ[128]
- วันที่ 25 ธันวาคม JMA ได้ประกาศทวีความรุนแรงของพายุเป็นพายุโซนร้อนและใช้ชื่อ "อู๋คง" [129]
พายุทำให้เกิดแผ่นดินถล่มในหมู่เกาะวิซายาของฟิลิปปินส์เมื่อวันที่ 26 ธันวาคม ขณะที่กำลังทวีความรุนแรงเป็นพายุโซนร้อน ด้วยการจัดระบบการพาความร้อนอย่างดีของพายุขณะที่กำลังเคลื่อนผ่านฟิลิปปินส์[130][131] ต่อมา PAGASA ได้รายงานว่า อู๋คง ได้ทำให้เกิดแผ่นดินถล่มในเกาะเล็กๆ ในภาคกลางของฟิลิปปินส์รวม 7 ครั้ง[132]
วันที่ 27 ธันวาคม พายุได้ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิต 11 คนในฟิลิปปินส์ และเคลื่อนไปทางทะเลจีนใต้โดยลงทะเลที่ตะวันออกของจังหวัดปาลาวัน ทางตะวันตกเฉียงใต้ของมะนิลา[133]
พายุดีเปรสชันเขตร้อน
รายการพายุหมุนเขตร้อนที่มีความรุนแรงสูงสุดเป็นเพียงพายุดีเปรสชัน โดยอาจเป็นพายุที่มีรหัสเรียกตามหลังด้วยตัวอักษร W โดยศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม หรืออาจได้รับชื่อท้องถิ่นจากสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) แต่ไม่ถูกตั้งชื่อตามเกณฑ์ของกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ซึ่งหน่วยงานดังกล่าวระบุเพียงแต่คำว่า TD (Tropical Depression) หรือพายุดีเปรสชันเท่านั้น
พายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกที่ 1
| พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| |||
| ระยะเวลา | 13 – 14 มกราคม | ||
| ความรุนแรง | 55 กม./ชม. (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1006 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.71 นิ้วปรอท) | ||
วันที่ 13 มกราคม กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ปรับให้หย่อมความกดอากาศต่ำบริเวณใกล้กับประเทศสิงคโปร์เป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน
พายุดีเปรสชันเขตร้อน 01W
| พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุดีเปรสชัน (TMD) | |||
| พายุดีเปรสชันเขตร้อน (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 17 – 21 กุมภาพันธ์ | ||
| ความรุนแรง | 55 กม./ชม. (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1004 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.65 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 17 กุมภาพันธ์ กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) รายงานว่าพบว่ามีการก่อตัวของพายุดีเปรสชันเขตร้อน ห่างจากกรุงมะนิลาบนเกาะลูซอนไปทางใต้ 800 กิโลเมตร (500 ไมล์)[134] ต่อมาดีเปรสชันเขตร้อนได้เคลื่อนตัวไปทางตะวันตก ศูนย์เตือนไต้ฝุ่นร่วม (JTWC) เริ่มประกาศคำแนะนำที่เวลา 1500 UTC (22.00 น. ตามเวลาประเทศไทย) และได้ประกาศให้ระบบเป็นดีเปรสชันเขตร้อน 01W[135] อย่างไรก็ตาม หกชั่วโมงต่อมา JTWC ได้ออกประกาศสุดท้ายของระบบ เนื่องจากเกิดลมเฉือน และพบว่าไม่มีการหมุนเวียนลมใกล้ศูนย์กลางในการประเมินโครงสร้างพายุดีเปรสชัน[136]
- วันที่ 20 กุมภาพันธ์ JMA ยังคงตรวจสอบดีเปรสชันเขตร้อน ก่อนที่จะประกาศคำเตือนสุดท้ายในวันที่ 20 กุมภาพันธ์[137]
ผลกระทบจากพายุดีเปรสชัน 01W ทำให้มีฝนตกหนักบริเวณแถบนอกของพายุและทำให้เกิดน้ำท่วมและแผ่นดินถล่มในหลายพื้นที่ของฟิลิปปินส์ตะวันตก มีอย่างน้อยสองคนที่เสียชีวิตจากเหตุการณ์นี้ และอีกหนึ่งคนพบว่าสูญหายไป มีบ้านเรือนประชาชนสามหลังคาเรือนถูกทำลาย และอีกห้าหลังคาเรือนได้รับความเสียหาย รวมแล้วมีประชาชนเกือบ 30,000 คนได้รับผลกระทบจากพายุและความสูญเสียนับเป็นมูลค่าเกิน 40 ล้านเปโซ (₱)[138]
พายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกที่ 3
| พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| |||
| ระยะเวลา | 8 – 11 เมษายน | ||
| ความรุนแรง | 55 กม./ชม. (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1004 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.65 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 4 เมษายน กลุ่มพายุฝนฟ้าคะนองอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของหมู่เกาะฮาวาย พัฒนาเป็นพื้นที่ความกดอากาศต่ำ
- วันที่ 6 เมษายน หย่อมความกดอากาศต่ำได้เจอกับแนวลมเฉือนขนาดใหญ่แนวดิ่ง ทำให้กลุ่มพัฒนาไปทางทิศตะวันตก
- วันที่ 8 เมษายน หย่อมความกดอากาศต่ำเคลื่อนตัวข้ามเส้นแบ่งเขตวันสากล เข้าสู่มหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก, JMA ได้ปรับระดับความรุนแรงเป็นดีเปรสชันเขตร้อน
- วันที่ 10 เมษายน ลมเฉือนทำให้พายุเริ่มอ่อนตัวลง
- วันที่ 11 เมษายน พายุสลายตัวไป
พายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกที่ 5
| พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| |||
| ระยะเวลา | 29 – 30 เมษายน | ||
| ความรุนแรง | 55 กม./ชม. (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1006 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.71 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 23 เมษายน ความแปรปวนเขตร้อนก่อตัวขึ้นบริเวณทิศตะวันออกเฉียงใต้ของปาเลา และเริ่มเคลื่อนตัวไปทางตะวันตก
- วันที่ 28 เมษายน พายุเคลื่อนตัวไปอยู่ใกล้เกาะมินดาเนา, JMA ออกคำเตือนเกี่ยวกับพายุ
- วันที่ 30 เมษายน พายุนำฝนและลมถึงเกาะมินดาเนาและเริ่มอ่อนกำลังลง เนื่องจากปฏิสัมพันธ์ระหว่างพื้นดิน
- วันที่ 1 พฤษภาคม พายุได้สลายตัวไปอย่างสมบูรณ์
พายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกที่ 6
| พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| |||
| ระยะเวลา | 30 มิถุนายน – 5 กรกฎาคม | ||
| ความรุนแรง | 55 กม./ชม. (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1006 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.71 นิ้วปรอท) | ||
พายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกที่ 18
| พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| |||
| ระยะเวลา | 9 – 11 สิงหาคม (ออกนอกแอ่ง) | ||
| ความรุนแรง | <55 กม./ชม. (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1008 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.77 นิ้วปรอท) | ||
พายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกที่ 22
| พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| |||
| ระยะเวลา | 10 – 14 กันยายน | ||
| ความรุนแรง | 55 กม./ชม. (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1006 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.71 นิ้วปรอท) | ||
_Sep_12_2012.jpg)
- วันที่ 9 กันยายน บริเวณความกดอากาศระดับต่ำกลายเป็นบริเวณถูกรบกวนเขตร้อน
- วันที่ 10 กันยายน JMA รายงานว่าระบบได้กลายเป็นดีเปรสชันเขตร้อนทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของโตเกียว, ประเทศญี่ปุ่น ขณะที่มันเริ่มผสานกับระบบอื่นทางใต้ของระบบตามผลของฟุจิวะระ
พายุดีเปรสชันเขตร้อน 25W
| พายุดีเปรสชันเขตร้อน (JMA) | |||
|---|---|---|---|
| พายุดีเปรสชัน (TMD) | |||
| พายุดีเปรสชันเขตร้อน (SSHWS) | |||
| |||
| ระยะเวลา | 12 – 15 พฤศจิกายน | ||
| ความรุนแรง | 55 กม./ชม. (35 ไมล์/ชม.) (10 นาที) 1004 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 29.65 นิ้วปรอท) | ||
- วันที่ 12 พฤศจิกายน กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) ได้ประกาศทวีความรุนแรงของหย่อมความกดอากาศต่ำบริเวณทะเลจีนใต้ใกล้กับเมืองโกตากีนาบาลู, มาเลเซีย ประมาณ 150 ไมล์ เป็นดีเปรสชันเขตร้อน
พายุดีเปรสชันเขตร้อนลูกอื่นๆ
วันที่ 1 มกราคม JMA ได้ประกาศเตือนดีเปรสชันเขตร้อนกำลังอ่อนที่อยู่ที่ 75 กิโลเมตร (45 ไมล์) ทางตะวันตกเฉียงเหนือของกัวลา ตระเรนกานู, มาเลเซีย[139] ในระหว่างนั้นดีเปรสชันเขตร้อนได้เคลื่อนไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนืออย่างช้าๆ ก่อนจะถูกบันทึกครั้งสุดท้ายโดย JMA หลังจากนั้น[140][141]วันที่ 13 มกราคม JMA ได้เริ่มติดตามดีเปรสชันเขตร้อนที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ของลมเฉือนห่างจากกัวลาลัมเปอร์ไปทางตะวันออก ทาง 625 กิโลเมตร (390 ไมล์)[142][143] ระหว่างนั้นดีเปรสชันได้หยุดเคลื่อนตัวก่อนที่ JMA จะออกคำเตือนสุดท้าย ในวันถัดไประบบได้จางเหือดหายไป[144][145][146] วันที่ 8 เมษายน JMA ได้เริ่มตรวจสอบดีเปรสชันเขตร้อนมีการก่อตัวในระยะ 2,000 กิโลเมตร (1,200 ไมล์) ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของตาระวะ, คิริบาส[147] จากนั้นสองสามวันถัดไป JMA ยังคงเฝ้าตรวจสอบดีเปรสชันเขตร้อนก่อนที่จะถูกบันทึกครั้งสุดท้ายโดย JMA ระหว่างวันที่ 11 เมษายน ประมาณ 450 กิโลเมตร (280 ไมล์) ทางตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะเวค[148] ช่วงสายของวันที่ 28 เมษายน JMA รายงานว่าพายุดีเปรสชันมีการก่อตัวทางตะวันออกเฉียงใต้ ห่างจาก เมืองดาเวา บนเกาะมินดาเนาเกาะฟิลิปปินส์ ที่ระยะ 460 กิโลเมตร (290 ไมล์)[149] วันถัดไป ดีเปรสชันเขตร้อนเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือทางทิศตะวันตกก่อนที่จะถูกบันทึกครั้งสุดท้าย ในวันที่ 30 เมษายน และสลายไปใกล้ๆกับมินดาเนา[150][151][152][153]
ชื่อพายุ
ภายในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือ ทั้งกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) และสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) ต่างทำหน้าที่กำหนดชื่อของพายุหมุนเขตร้อนซึ่งก่อตัวภายในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก ซึ่งเป็นผลให้พายุหมุนเขตร้อนอาจมีสองชื่อ[154] RSMC โตเกียวโดยกรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น — ศูนย์ไต้ฝุ่นจะกำหนดชื่อสากลให้กับพายุหมุนเขตร้อนในนามของคณะกรรมการไต้ฝุ่นขององค์การอุตุนิยมวิทยาโลก ซึ่งพวกเขาจะประมาณความเร็วลมเฉลี่ยภายใน 10 นาทีของพายุหมุนเขตร้อน หากมีความเร็วลมถึง 65 km/h (40 mph) พายุหมุนเขตร้อนดังกล่าวจะได้รับชื่อ[155] ส่วน PAGASA จะกำหนดชื่อให้กับพายุหมุนเขตร้อน ซึ่งเคลื่อนตัวเข้าหรือก่อตัวขึ้นเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนภายในพื้นที่รับผิดชอบของฟิลิปปินส์ มีขอบเขตอยู่ระหว่างเส้นเมริเดียนที่ 135°ดะวันออก ถึง 115°ตะวันออก และระหว่างเส้นขนานที่ 5°เหนือ ถึง 25°เหนือ แม้ว่าพายุหมุนเขตร้อนลูกนั้นจะได้รับชื่อสากลแล้วก็ตาม[154] โดยชื่อของพายุหมุนเขตร้อนที่มีนัยสำคัญจะถูกถอนโดยทั้ง PAGASA และ คณะกรรมการไต้ฝุ่น[155] ในระหว่างฤดูกาล หากรายชื่อของภูมิภาคฟิลิปปินส์ที่เตรียมไว้ถูกใช้จนหมด PAGASA จะใช้ชื่อจากรายชื่อเพิ่มเติม ซึ่งถูกกำหนดขึ้นไว้ในแต่ละฤดูกาลมาใช้กับพายุหมุนเขตร้อนแทนชื่อที่หมดไป
ชื่อสากล
กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (JMA) จะเป็นหน่วยงานที่กำหนดชื่อให้กับพายุหมุนเขตร้อน เมื่อระบบได้รับการประมาณว่า มีความเร็วลมเฉลี่ยภายใน 10 นาที ที่ 65 km/h (40 mph)[156] โดย JMA จะคัดเลือกชื่อจากรายการ 140 ชื่อ ซึ่งได้รับการปรับปรุงโดย 14 ประเทศสมาชิกและดินแดนของคณะกรรมการเศรษฐกิจและสังคมแห่งเอเชียและแปซิฟิก (ESCAP)/WMO คณะกรรมการไต้ฝุ่น[157] โดยรายชื่อด้านล่างจะเป็นรายชื่อ พร้อมเลขรหัสพายุ ชื่อที่ใช้เป็นชื่อแรกของฤดูกาล 2555 คือ ปาข่า จากชุดที่ 5 และชื่อที่ใช้เป็นชื่อสุดท้ายคือ อู๋คง จากชุดที่ 1 รวมมีชื่อจากชุดรายชื่อถูกใช้ 25 ชื่อ
| รายชื่อพายุหมุนเขตร้อนสากลของมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกในฤดูกาล 2555 | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ชุด | รหัสพายุ | ชื่อพายุ | ชุด | รหัสพายุ | ชื่อพายุ | ชุด | รหัสพายุ | ชื่อพายุ | ชุด | รหัสพายุ | ชื่อพายุ |
| ชุดที่ 5 | 1201 | ปาข่า (Pakhar) | ชุดที่ 5 | 1208 | บิเซนเต (Vicente) | ชุดที่ 1 | 1215 | บอละเวน (Bolaven) | ชุดที่ 1 | 1222 | มาเรีย (Maria) |
| 1202 | ซ้านหวู่ (Sanvu) | 1209 | เซาลา (Saola) | 1216 | ซันปา (Sanba) | 1223 | เซินติญ (Son-Tinh) | ||||
| 1203 | มาวาร์ (Mawar) | ชุดที่ 1 | 1210 | ด็อมเร็ย (Damrey) | 1217 | เจอลาวัต (Jelawat) | 1224 | บบพา (Bopha) | |||
| 1204 | กูโชล (Guchol) | 1211 | ไห่ขุย (Haikui) | 1218 | เอวิเนียร์ (Ewiniar) | 1225 | อู๋คง (Wukong) | ||||
| 1205 | ตาลิม (Talim) | 1212 | คีโรกี (Kirogi) | 1219 | มาลิกซี (Maliksi) | ||||||
| 1206 | ทกซูรี (Doksuri) | 1213 | ไคตั๊ก (Kai-tak) | 1220 | แคมี (Gaemi) | ||||||
| 1207 | ขนุน (Khanun) | 1214 | เท็มบิง (Tembin) | 1221 | พระพิรุณ (Prapiroon) | ||||||
ฟิลิปปินส์
สำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) จะใช้ชื่อของตัวเองหากมีพายุใดก่อตัวหรือเคลื่อนผ่านพื้นที่รับผิดชอบของตน[158] โดยชื่อที่ใช้ถูกนำมาจากรายชื่อ เป็นรายชื่อเดียวกับที่ถูกใช้ไปในฤดูกาล ค.ศ. 2008 (พ.ศ. 2551) และมีกำหนดจะถูกนำมาใช้อีกครั้งในฤดูกาล ค.ศ. 2016 (พ.ศ. 2559) ด้วย[158] ซึ่งรายชื่อทั้งหมดเหมือนเดิมกับครั้งก่อน เว้น การีนา (Carina) และเฟร์ดี (Ferdie) ที่ถูกนำมาแทน โกสเม (Cosme) และฟรันก์ (Frank) ที่ถูกถอนไป[158] ส่วนชื่อที่ไม่ถูกใช้จะทำเป็น อักษรสีเทา
| รายชื่อพายุหมุนเขตร้อนท้องถิ่นฟิลิปปินส์ในฤดูกาล 2555 | ||||
|---|---|---|---|---|
| อัมโบ (Ambo) (1203) | เฟร์ดี (Ferdie) (1208) | กาเรน (Karen) (1216) | ปาโบล (Pablo) (1224) | ยูลิสซีส (Ulysses) (ไม่ถูกใช้) |
| บุตโชย (Butchoy) (1204) | เฮเนร์ (Gener) (1209) | ลาวิน (Lawin) (1217) | กินตา (Quinta) (1225) | บิกกี (Vicky) (ไม่ถูกใช้) |
| การีนา (Carina) (1205) | เฮเลน (Helen) (1213) | มาร์เซ (Marce) (1220) | รอลลี (Rolly) (ไม่ถูกใช้) | วอร์เรน (Warren) (ไม่ถูกใช้) |
| ดินโด (Dindo) (1206) | อินเม (Igme) (1214) | นีนา (Nina) (1221) | โชนี (Siony) (ไม่ถูกใช้) | โยโยง (Yoyong) (ไม่ถูกใช้) |
| เอนเตง (Enteng) (1207) | ฮูเลียน (Julian) (1215) | โอเฟล (Ofel) (1223) | โตนโย (Tonyo) (ไม่ถูกใช้) | โซซีโม (Zosimo) (ไม่ถูกใช้) |
| รายชื่อเพิ่มเติม | ||||
| อาลักดัน (Alakdan) (ไม่ถูกใช้) | กลารา (Clara) (ไม่ถูกใช้) | เอสโตง (Estong) (ไม่ถูกใช้) | การ์โด (Gardo) (ไม่ถูกใช้) | อิสมาเอล (Ismael) (ไม่ถูกใช้) |
| บัลโด (Baldo) (ไม่ถูกใช้) | เดนซีโย (Dencio) (ไม่ถูกใช้) | เฟลีเป (Felipe) (ไม่ถูกใช้) | เฮลิง (Heling) (ไม่ถูกใช้) | ฮูลีโย (Julio) (ไม่ถูกใช้) |
การถอนชื่อ
ในฤดูกาล 2556 ESCAP/WMO คณะกรรมการไต้ฝุ่น ได้เห็นสมควรว่าควรปลดชื่อ "บบพา" ออกจากรายชื่อทั้งหมด ส่วนสำนักงานบริหารบรรยากาศ ธรณีฟิสิกส์ และดาราศาสตร์แห่งฟิลิปปินส์ (PAGASA) ประกาศว่าได้มีการปลดชื่อพายุ "ปาโบล" ออกจากรายชื่อทั้งหมดเนื่องจากมียอดผู้เสียชีวิตและมูลค่าความเสียหายจากพายุไต้ฝุ่นปาโบล (บบพา) นั้นมีเป็นจำนวนมาก[159] ต่อมาในเดือนกุมภาพันธ์ 2556 PAGASA ได้คัดเลือกชื่อ เปปีโต (Pepito) แทนชื่อ ปาโบล
ผลกระทบ
ตารางนี้รวมเอาทั้งหมดของระบบพายุที่ก่อตัวภายใน หรือ เคลื่อนตัวเข้ามาในมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือ ทางฝั่งตะวันตกของเส้นแบ่งวันสากล ภายในปี พ.ศ. 2555 ประกอบด้วยชื่อพายุ ความรุนแรง บริเวณที่มีผลกระทบ จำนวนผู้เสียชีวิต และความเสียหาย ความเสียหายทั้งหมดเป็นค่าเงินดอลลาร์สหรัฐปี ค.ศ. 2012 (พ.ศ. 2555) ความเสียหายและผู้เสียชีวิตจากพายุนั้นรวมไปถึงตั้งแต่ครั้งเมื่อพายุยังเป็นเพียงหย่อมความกดอากาศต่ำ หรือเปลี่ยนผ่านไปเป็นความกดอากาศต่ำนอกเขตร้อนแล้ว
| ชื่อพายุ | ช่วงวันที่ | ระดับความรุนแรง ขณะมีกำลังสูงสุด | ความเร็วลมต่อเนื่อง (เฉลี่ย 10 นาที) | ความกดอากาศ | พื้นที่ผลกระทบ | ความเสียหาย (USD) | ผู้เสียชีวิต | อ้างอิง |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| TD | 13 – 14 มกราคม | พายุดีเปรสชันเขตร้อน | ไม่ได้ระบุ | 1006 hPa (29.71 นิ้วปรอท) | มาเลเซีย | ไม่มี | ไม่มี | |
| 01W | 17 – 21 กุมภาพันธ์ | พายุดีเปรสชันเขตร้อน | 55 กม./ชม. | 1004 hPa (29.65 นิ้วปรอท) | ฟิลิปปินส์ | 1 ล้านดอลลาร์สหรัฐ | 2 | [138] |
| TD | 24 มีนาคม | พายุดีเปรสชันเขตร้อน | ไม่ได้ระบุ | 1008 hPa (29.77 นิ้วปรอท) | ฟิลิปปินส์ | ไม่มี | ไม่มี | |
| ปาข่า | March 26 – April 2 | พายุโซนร้อนกำลังแรง | 95 กม./ชม. | 986 hPa (29.09 นิ้วปรอท) | ฟิลิปปินส์, เวียดนาม, กัมพูชา, ไทย | 48.1 ล้านดอลลาร์สหรัฐ | 9 | [160][161][162][163] |
| TD | 8 – 11 เมษายน | พายุดีเปรสชันเขตร้อน | 55 กม./ชม. | 1004 hPa (29.65 นิ้วปรอท) | ไม่มี | ไม่มี | ไม่มี | |
| TD | 28 – 30 เมษายน | พายุดีเปรสชันเขตร้อน | ไม่ได้ระบุ | 1008 hPa (29.77 นิ้วปรอท) | ปาเลา, ฟิลิปปินส์ | ไม่มี | ไม่มี | |
| ซ้านหวู่ | 20 – 27 พฤษภาคม | พายุโซนร้อนกำลังแรง | 110 กม./ชม. | 975 hPa (28.79 นิ้วปรอท) | กวม, หมู่เกาะมาเรียนา | 20 พันดอลลาร์สหรัฐ | ไม่มี | [12] |
| มาวาร์ (อัมโบ) | 31 พฤษภาคม – 6 มิถุนายน | พายุไต้ฝุ่น | 140 กม./ชม. | 960 hPa (28.35 นิ้วปรอท) | ฟิลิปปินส์, ญี่ปุ่น | ไม่มี | 3 | [164] |
| กูโชล (บุตโชย) | 10 – 20 มิถุนายน | พายุไต้ฝุ่น | 185 กม./ชม. | 930 hPa (27.46 นิ้วปรอท) | หมู่เกาะแคโรไลน์, ฟิลิปปินส์, ญี่ปุ่น | 100 ล้านดอลลาร์สหรัฐ | 3 | [165][166] |
| ตาลิม (การีนา) | 16 – 21 มิถุนายน | พายุโซนร้อนกำลังแรง | 95 กม./ชม. | 985 hPa (29.09 นิ้วปรอท) | จีน, ไต้หวัน | 356 ล้านดอลลาร์สหรัฐ | 1 | [167] |
| ทกซูรี (ดินโด) | 25 – 30 มิถุนายน | พายุโซนร้อน | 75 กม./ชม. | 992 hPa (29.29 นิ้วปรอท) | ฟิลิปปินส์, ไต้หวัน, จีน | 418 พันดอลลาร์สหรัฐ | ไม่มี | [168] |
| ขนุน (เอนเตง) | 14 – 19 กรกฎาคม | พายุโซนร้อนกำลังแรง | 95 กม./ชม. | 985 hPa (29.09 นิ้วปรอท) | ญี่ปุ่น, เกาหลี | 11.4 ล้านดอลลาร์สหรัฐ | 89 | [169] |
| บิเซนเต (เฟร์ดี) | 18 – 25 กรกฎาคม | พายุไต้ฝุ่น | 150 กม./ชม. | 950 hPa (28.05 นิ้วปรอท) | ฟิลิปปินส์, จีน, เวียดนาม, ลาว, พม่า | 324 ล้านดอลลาร์สหรัฐ | 13 | [167] |
| เซาลา (เฮเนร์) | 26 กรกฎาคม – 4 สิงหาคม | พายุไต้ฝุ่น | 130 กม./ชม. | 960 hPa (28.35 นิ้วปรอท) | ฟิลิปปินส์, ไต้หวัน, ญี่ปุ่น, จีน | 2.95 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ | 86 | [170][171][167] |
| ด็อมเร็ย | 27 กรกฎาคม – 4 สิงหาคม | พายุไต้ฝุ่น | 130 กม./ชม. | 965 hPa (28.50 นิ้วปรอท) | ญี่ปุ่น, จีน, South เกาหลี | 4.37 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ | 44 | [167] |
| ไห่ขุย | 1 – 11 สิงหาคม | พายุไต้ฝุ่น | 130 กม./ชม. | 965 hPa (28.50 นิ้วปรอท) | ญี่ปุ่น, ฟิลิปปินส์, จีน | 5.92 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ | 115 | [172][167] |
| คีโรกี | 3 – 10 สิงหาคม | พายุโซนร้อนกำลังแรง | 95 กม./ชม. | 990 hPa (29.23 นิ้วปรอท) | ญี่ปุ่น | ไม่มี | ไม่มี | |
| TD | 9 – 11 สิงหาคม | พายุดีเปรสชันเขตร้อน | ไม่ได้ระบุ | 1008 hPa (29.77 นิ้วปรอท) | ไม่มี | ไม่มี | ไม่มี | |
| ไคตั๊ก (เฮเลน) | 12 – 18 สิงหาคม | พายุไต้ฝุ่น | 120 กม./ชม. | 970 hPa (28.64 นิ้วปรอท) | ฟิลิปปินส์, จีน, เวียดนาม, ลาว | 765 ล้านดอลลาร์สหรัฐ | 38 | [173][174][167] |
| เท็มบิง (อินเม) | 17 – 30 สิงหาคม | พายุไต้ฝุ่น | 150 กม./ชม. | 950 hPa (28.05 นิ้วปรอท) | ฟิลิปปินส์, ไต้หวัน, จีน, ญี่ปุ่น, เกาหลีใต้ | 8.25 ล้านดอลลาร์สหรัฐ | 10 | [175][176][177] |
| บอละเวน (ฮูเลียน) | 19 – 29 สิงหาคม | พายุไต้ฝุ่น | 185 กม./ชม. | 910 hPa (26.87 นิ้วปรอท) | จีน, ญี่ปุ่น, เกาหลี, ไซบีเรีย | 3.59 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ | 96 | [178][179][167] |
| TD | August 23 – 24 | พายุดีเปรสชันเขตร้อน | ไม่ได้ระบุ | 1008 hPa (29.77 นิ้วปรอท) | คาบสมุทรเกาหลี | ไม่มี | ไม่มี | |
| ซันปา (กาเรน) | 10 – 18 กันยายน | พายุไต้ฝุ่น | 205 กม./ชม. (125 mph) | 900 hPa (26.58 นิ้วปรอท) | ปาเลา, ญี่ปุ่น, เกาหลี, จีน, ไซบีเรีย | 379 ล้านดอลลาร์สหรัฐ | 6 | |
| TD | 10 – 13 กันยายน | พายุดีเปรสชันเขตร้อน | 55 กม./ชม. | 1006 hPa (29.71 นิ้วปรอท) | ญี่ปุ่น | ไม่มี | ไม่มี | |
| เจอลาวัต (ลาวิน) | 20 กันยายน – 1 ตุลาคม | พายุไต้ฝุ่น | 205 กม./ชม.ช | 905 hPa (26.72 นิ้วปรอท) | ฟิลิปปินส์, ไต้หวัน, ญี่ปุ่น | 27.4 ล้านดอลลาร์สหรัฐ | 3 | |
| เอวิเนียร์ | 23 – 30 กันยายน | พายุโซนร้อนกำลังแรง | 95 กม./ชม. | 985 hPa (29.09 นิ้วปรอท) | หมู่เกาะมาเรียนา, ญี่ปุ่น | ไม่มี | ไม่มี | |
| มาลิกซี | 29 กันยายน – 4 ตุลาคม | พายุโซนร้อนกำลังแรง | 95 กม./ชม. | 985 hPa (29.09 นิ้วปรอท) | กวม, หมู่เกาะมาเรียนา, ญี่ปุ่น | ไม่มี | ไม่มี | |
| แคมี (มาร์เซ) | 29 กันยายน – 7 ตุลาคม | พายุโซนร้อนกำลังแรง | 95 กม./ชม. | 990 hPa (29.23 นิ้วปรอท) | ฟิลิปปินส์, เวียดนาม, กัมพูชา, ไทย | 4.1 ล้านดอลลาร์สหรัฐ | 5 | [163] |
| พระพิรุณ (นีนา) | 5 – 19 ตุลาคม | พายุไต้ฝุ่น | 165 กม./ชม. | 940 hPa (27.76 นิ้วปรอท) | ญี่ปุ่น | ไม่มี | 1 | |
| มาเรีย | 13 – 20 ตุลาคม | พายุโซนร้อนกำลังแรง | 95 กม./ชม. | 990 hPa (29.23 นิ้วปรอท) | หมู่เกาะมาเรียนา, ญี่ปุ่น | ไม่มี | ไม่มี | |
| เซินติญ (โอเฟล) | 21 – 30 ตุลาคม | พายุไต้ฝุ่น | 155 กม./ชม. | 945 hPa (27.91 นิ้วปรอท) | ปาเลา, ฟิลิปปินส์, จีน, เวียดนาม | 776 ล้านดอลลาร์สหรัฐ | 42 | [163][167][180] |
| 25W | 12 – 15 พฤศจิกายน | พายุดีเปรสชันเขตร้อน | 55 กม./ชม. | 1004 hPa (29.65 นิ้วปรอท) | มาเลเซีย, เวียดนาม | ไม่มี | ไม่มี | |
| บบพา (ปาโบล) | 25 พฤศจิกายน – 9 ธันวาคม | พายุไต้ฝุ่น | 185 กม./ชม. | 930 hPa (27.46 นิ้วปรอท) | หมู่เกาะแคโรไลน์, ปาเลา, ฟิลิปปินส์ | 1.04 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ | 1,901 | [181][182][183] |
| อู๋คง (กินตา) | 24 – 29 ธันวาคม | Tropical storm | 75 กม./ชม. | 998 hPa (29.47 นิ้วปรอท) | ฟิลิปปินส์, เวียดนาม | 5.48 ล้านดอลลาร์สหรัฐ | 20 | [184] |
| สรุปฤดูกาล | ||||||||
| 34 ลูก | 13 มกราคม – 29 ธันวาคม | 205 กม./ชม. | 900 hPa (26.58 นิ้วปรอท) | 20.7 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ | 2,487 |
ดูเพิ่ม
- รายชื่อฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก
- ฤดูพายุเฮอร์ริเคนแปซิฟิก พ.ศ. 2555
- ฤดูพายุเฮอร์ริเคนแอตแลนติก พ.ศ. 2555
- ฤดูพายุไซโคลนมหาสมุทรอินเดีย พ.ศ. 2555
- ฤดูพายุไซโคลนมหาสมุทรอินเดียตะวันตกเฉียงใต้: 2554–2555, 2555–2556
- ฤดูพายุไซโคลนภูมิภาคออสเตรเลีย: 2554–2555, 2555–2556
- ฤดูพายุไซโคลนแปซิฟิกใต้: 2554–2555, 2555–2556
หมายเหตุ
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
- กรมอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่น (อังกฤษ)
- กรมอุตุนิยมวิทยาจีน (อังกฤษ)
- ดิจิทัลไต้ฝุ่น (อังกฤษ)
- หอสังเกตการณ์ฮ่องกง (อังกฤษ)
- ศูนย์ร่วมเตือนไต้ฝุ่น (อังกฤษ)
- สำนักบริหารอุตุนิยมวิทยาเกาหลี (อังกฤษ)
- ศูนย์บริการสภาพอากาศแห่งชาติกวม (อังกฤษ)
- กรมอุตุนิยมวิทยามาเลเซีย (มลายู)
- PAGASA (อังกฤษ)
- สำนักสภาพอากาศกลางไต้หวัน (อังกฤษ)
- TCWC จาการ์ตา (อินโดนีเซีย)
- กรมอุตุนิยมวิทยาไทย
- ไต้ฝุ่น2000 (อังกฤษ)
- สำนักบริการพลังงานอุตุนิยมวิทยาแห่งชาติเวียดนาม (อังกฤษ)