Nükleer karşıtı protestolar

İlk nükleer karşıtı protesto 1946 yılında Crossroads Harekâtı sonrası gerçekleşti.^[1] Büyük ölçekli protestolar ise ilk olarak 1950'lerin ortalarında Japonya'da Mart 1954'teki Şanlı Dragon Kazası sonraso ortaya çıktı. Ağustos 1955'te, Japonya ve diğer ülkelerden yaklaşık 3000 katılımcıya sahip olan Atomik ve Hidrojen Bombalarına Karşı Dünya Konferansı'nın ilk toplantısını yapıldı.^[2] Protests began in Britain in the late 1950s and early 1960s.^[3] Protestolar, 1950'lerin sonlarında ve 1960'ların başında İngiltere'de devam etti.^[3] Birleşik Krallık'ta, Nükleer Silahsızlanma Kampanyası tarafından düzenlenen ilk Aldermaston Yürüyüşü, 1958'de gerçekleşti.^[4][5] 1961'de, Soğuk Savaş'ın zirve yıllarında, Barış İçin Kadınlar Grevi çatısı altında bir araya gelen yaklaşık 50.000 kadın, ABD'nin 60 şehirde nükleer silahlara karşı gösteri yapmak için yürüdü.^[6][7] 1964'te Avustralya şehirlerine “Bombayı Yasakla” pankartları bırakıldı.^[8][9]

Nükleer enerji 1970'lerde büyük bir halk protestosu haline geldi^[10] Fransa ve Batı Almanya'daki gösteriler 1971'de başladı. Fransa'da 1975-1977 arasında, on gösteride nükleer enerjiye karşı 175.000 kişi protesto etti.^[11] Batı Almanya'da, 1975-19 Nisan 1979 arasında, nükleer bölgelerdeki yedi gösteriye yaklaşık 280.000 kişi katıldı.^[11] 1979'da Three Mile adası kazasının ardından Eylül 1979'da New York'taki protestonun ardından düzenlenen çok sayıdaki kitle gösterileri iki yüz binden fazla kişiyi içeriyordu. Ekim 1979'da Bonn'da yaklaşık 120.000 kişi nükleer enerjiye karşı gösteri yaptı.^[11] Mayıs 1986'da Çernobil reaktör kazasının ardından, İtalya nükleer programına karşı protesto etmek için Roma'da yaklaşık 150.000 ila 200.000 arasında kişi yürüdü^[12] ve nükleer karşıtı protestocular ve polis arasındaki çatışmalar Batı Almanya'da yaygınlaştı.