Reîsü'l-küttâb

Reîsü'l-küttâb (Osmanlıca: رئيس الكتاب) Osmanlı Devletinde Hariciye Nazırlığı'nın (Dışişleri Bakanlığı) kurulmasından önceki dönemde dışişlerinden sorumlu devlet görevlisiydi.

Reîsü'l-küttâblık görevi Osmanlı Devletinde ilk defa 1453 yılında İstanbul'un fethi sonrasında oluşturuldu. Osmanlı Devleti'nin yükselme döneminde reîsü'l-küttâblık henüz Divan-ı Hümayun düzeyinde bir görev değildi. Reîsü'l-küttâblar o dönemde Nişancıların emrinde çalışırlar, yurt dışıyla yapılan yazışmaları kaleme alırlardı. 1650 yılından sonra reîsü'l-küttâblar protokolde Nişancıdan sonra gelmekle beraber, dış siyasete ait işlerden tek başına sorumlu hale geldiler. Nişancılar bu tarihten sonra yalnız diğer kanuni işlerle uğraşır hale geldiler.^[1] Giderek önemi artan reîsü'l-küttâblık kurumu 1836 yılında yerini Hariciye Nazırlığı'na bıraktı.