Tıbbi çocuk istismarı
Tıbbi çocuk istimarı, bir başkasına yüklenen yapay bozukluk (FDIA) ya da Münchausen by proxy sendromu (MSbP), bakıcının başka bir kişide, genellikle kendi çocuğunda sağlık sorunları varmış gibi görünmesine neden olduğu bir durumdur. Bu, çocuğun yaralanmasını veya test numunelerinin değiştirilmesini içerebilir.[6] Bakıcı daha sonra kişiyi hasta veya yaralı olarak tanıtmaktadır. Bu, bakıcıya özel bir fayda sağlamamakta[5] ve çocuğun kalıcı yaralanması veya ölümü gerçekleşebilmektedir.[6]
| Tıbbi çocuk istismarı | |
|---|---|
| Diğer adlar | Bakıcı tarafından uydurulmuş veya tetiklenen hastalık (FII), Bir başkasına yüklenen yapay bozukluk, Münchausen by proxy sendromu (MSbP) |
 | |
| Başka birine empoze edilen yapay düzensizliğe genel bakış | |
| Uzmanlık | Psychiatry |
| Belirtiler | Değişken[1] |
| Nedenleri | Bilinmiyor[2] |
| Risk faktörü | [[Gebeliğe bağlı komplikasyonlar], Çocukken istismara uğramış veya kendine dayatılan yapay bozukluk sahibi anne[3] |
| Tanı | Çocuğu bakıcıdan almak, bakıcının bilgisi olmadan video gözetimi [4] |
| Ayırıcı tanı | Tıbbi bozukluk, borderline kişilik bozukluğu, diğer çocuk istismarı biçimleri, sanrısal bozukluk[5] |
| Tedavi | Çocuğu bakıcıdan almak, terapi[2][4] |
| Sıklık | Oldukça nadir[4] |
Bu duruma sebep olan nedenler bilinmemektedir.[2] Temel sebebin dikkat çekmek veya doktorları manipüle etmek olabileceği düşünülmektedir.[4] Bu sorunu ortaya çıkartan kişiler genellikle hamilelikle ilgili komplikasyonlar ve çocukluğunda istismara uğramış veya kendine yapay bir bozukluk empoze edilmiş bir anne olmaktadır.[3] Çocuğun bakıcıdan uzaklaştırılması semptomlarda iyileşmeye neden olduğunda veya bakıcının bilgisi olmadan video gözetimi yapılarak tanı desteklenir.[4] Etkilenen bireyler, bir tür fiziksel istismara ve tıbbi ihmale maruz kalmaktadır.[1]
Devlet kurumları, çocuğun koruyucu aileye verebilir[2][4] ve bakıcı yardıma ihtiyacı olduğunu anladığında kendisine terapi yardımcı olabilir.[4] Ne sıklıkta meydana geldiği bilinmemekle birlikte [5] nispeten nadir olduğu görülmektedir.[4] Vakaların %95'inden fazlasını anneler oluşturmaktadır.[3]
Bu davanış ilk kez 1977'de Roy Meadow tarafından adlandırılmıştır[4] ve bozukluğun varlığı suç davranışının göstergesi olabilir.[5] Özellikle çocuklarının sürekli hasta olduğuna inanan ve bunun için doktor doktor dolaşan ebeveynler için kullanılan bir kişilik bozukluğudur. Bazen ebeveynlerin çocukları öldürmesiyle de sonuçlanabilir.[7]
Bu sendrom, "tıbba meydan okuma" olarak da değerlendirilebilir.[8]