Arion
De Arion (griechisch Ἀρίων) isch e altgriechische Kitharoid gsii, wo i de zwoot Helfti vom sibete vorchristliche Joorhundert glebt hett. Scho im Altertuum isch er mit Legende verbunde wore.
Lebe
De Arion stammt us de Stadt Methymna uf de Insle Lesbos. As siin Leerer werd de Alkman aaggee. Er hett de Dithyrambos entwicklet, e Wechselgsang zwösched Voorsänger und Choor zo Eere vom Dionysos. Zodem söll er di kyklische Chöör erfunde haa. De Arion hett am Hoof vom korinthische Tyrann Periandros (625-585 v. Chr.) glebt.
Delphiinlegende
Wo de Arion vo Tarent uf Korinth graist isch, hett d Bsatzig vom Schiff en gfange gnoo demit si a siis Geld chömid und bischlosse een z tööte, obwoll de Arion ene e Löösigeld abotte hett. Woner gsie hett, as kann Uusweeg isch, het er bette nomol e Lied z singe und d Seelütt hend demm zuegstume. Woner afange singe hett, isch e Delphin choo und de Arion isch is Meer gumpet und de Delphin heb en denn as Vorpirg Tainaron am Süüdspitz vo de Peloponnes trait. Er isch denn zom Periander choo und hett em brichtet, wa vorgfalle isch. Wo s Schiff z Korinth achoo isch, hebid d Seelütt gsait, de Arion sai z Sizilie blibe. Wo do de Arion unerwartet uftaucht isch, hend si gstande und sind vom Periander zom Tood verurtailt wore.
Am Vorpirg Tainaron isch i de Antiki e chliini Bronzestaute vom Arion ufeme Delphin gstande und d Stadt Methymna hett de Arion uf Münze abbildet.
Quelle
- Herodot: Historie 1.23f.
Noowiis
Literatur
- Emmet Robbins: Arion. In: Der Neue Pauly (DNP). Band 1, Metzler, Stuttgart 1996, ISBN 3-476-01471-1, Sp. 1083–1084.
- Edward Tripp: Reclams Lexikon der Antike Philipp Reclam jun. Stuttgart (1991), 5. Uuflaag. Lemma: Arion, S. 97f.