König vo Italie

De Titel König vo Italie hät s scho vor de Gründig vom Königriich Italie gä.

D Gschicht vom Titel hät mit de Absetzig vom weströmische Kaiser Romulus Augustulus aagfange. 476 isch de skirischi Heerfüerer Odoaker vom oströmische Kaiser Zenon als Verwalter vo Italie (Dux Italiae) aerkännt worde. Später hät er sich als König (Rex Italiae) bezeichnet, obwohl er sich au witerhin als (ost-)römische Offizier verstande hät. 493 isch de Odoaker vom ostgotische König Theoderich em Grosse besigt worde, und dä hät sis Herrschergschlächt, d Amaler, zu Könige über Italie gmacht. D ostgotischi Dynastii hät 552 mit de Eroberig vo Italie durch s Byzantinische Riich gändet.

Doch scho 568 händ d Langobarde under em Alboin d italiänischi Halbinsle eroberet und händ wider es germanischs Riich südlich vo de Alpe gründet. Ihres Herrschaftsgebiet hät witi Teil vo Italie umfasst, mit Usnahm vom Exarchat vo Ravenna und de Herzogtümer Rom, Venedig, Neapel und Kalabrie, wo au byzantinisch bliibe si.

774 sind d Langobarde vo de Franke under em Karl em Grosse besigt worde und de langobardisch König Desiderius isch abgsetzt worde. De Karl de Groß hät mit de Isigi Krone de Titel Rex Langobardorum („König vo de Langobarde“) agno, wo mit „König vo Italie“ glichbedütend ksi isch. In de Jahrhundert druf isch das Königriich (lueg Riichsitalie en Bestandteil vom Heilige Römische Riich ksi. De letzti Monarch, wo sich im Heilige Römische Riich krönt hät, isch de Karl V. ksi. Obwohl danach Niemerd me krönt worde isch, hät de Titel bis 1648 witer existiert.

1805 isch de Napoléon Bonaparte, bis denn Präsidänt vo de Cisalpinische Republik, im Mailänder Dom mit de Isigi Krone zum Oberhaupt vom französische Satellitestaat mit em Name Königriich Italie gkrönt worde. De Staat hät aber nur bis 1814 existiert, wo Östriich iin abgschafft hät.

Nach de Restauration am Wiener Kongräss 1815 und vor allem nach de italiänische Revolutione vo 1848/49 isch s zu em Einigungsprozäss uf de italiänische Halbinsle cho. Im Risorgimento hät sich s Königriich Sardinie-Piemont under em Viktor Emanuel II. ad Spitz gsetzt. Am 17 März 1861 hät er sich z Turin zum König vo Italie proklamiere la. Nach de Inahm vo Rom 1871 isch er de ersti Monarch sit em Untergang vom Weströmische Riich im Joor 568 ksi, wo über ganz Italie kherscht hät. Nach ihm hät es no drü witeri König gä.

1946 isch d Monarchii als Staatsform per Referändum abgschaffet und dur e Republik ersetzt worde.

De König vo Italie isch als Staatsoberhaupt a allne drü Staatsgwalte massgäblich beteiligt ksi.

Die legislativi Gwalt isch em königliche Parlament zugstande, wo sich wie au hüt us zwei glichberächtigte Organ zämmegsetzt hät, nämlich de Kammer und em Senat. Während d Kammer vom Volk gwählt worde isch, sind d Senatore vom König bestimmt worde. De König isch au a de Gsetzesinitiative beteiligt ksi. Während de Faschistezit isch d Kammer i faschistischi Ständekammer (Camera dei Fasci e delle Corporazioni) umbenännt wörde und e dritti gsetzgebendi Kammer, de Grossi Faschistischi Rat (Gran Consiglio del Fascismo), igrichtet worde.

D Exekutive isch us Minister bestande, wo nume als Berater vom König fungiere söttet. Es isch aber e richtigi Regierig enstande. Obwohl de Ministerpräsident vom König ernännt worde isch, isch er aber nöd ihm sondern em Parlamänt gägeüber verantwortlich ksi.

I de Judikative sind alli Richter vom König ernännt worde. Dä hät au s Begnadigungsrächt usgüebt.

De König vo Italie isch de Oberbefehlshaber vo de Königlich Italiänische Armee, Marine und de Luftwaffe ksi. Das isch vo 1861 bis 1938 und vo 1943 bis 1946 ksi. Dezwüsche isch es ab 1938 de Benito Mussolini Oberbefehlshaber ksi.

S Wappe vom König (im Ganze hät es drü gä) isch glichzitig s Wappe vom Staat und vom Huus Savoye ksi.

Es hät kei offizielli Flagge gä. Meischtens isch aber di krönti Version vo de italiänische Staatsflagge verwändet worde, wo s Wappe vom Huus Savoye druf abbildet ksi isch.

Als offizielli Krone isch d Isigi Krone verwändet worde.

Jede König hät sis eigene Monogramm ka.

Vo 1860 bis 1946 het de König vo Italie die Titel gfüert:

Sini königlichi Majestät ---, vo Gottes Gnade und em Wille vo de Nation, König vo Italie, König vo Sardinie, Zypere, Jerusalem, Armenie, Herzog vo Savoye, Graf vo Maurienne, Marquis (vom Heilige Römische Riich) in Italie, Prinz vo Piemont, Carignano, Oneglia, Poirino, Trino, Prinz und Vikar vom Heilige Römische Riich, Prinz vo Carmagnola, Montmélian mit Arbin und Francin, Prinz bailliff vom Herzogtum vo Aosta , Prinz vo Chieri, Dronero, Crescentino, Riva di Chieri und Banna, Busca, Bene, Brà, Herzog vo Genua, Herzog vo Monferrat, Chablais, Genevois, Herzog vo Piacenza, Marquis vo Saluzzo (Saluces), Ivrea, Susa, Maro, Oristano, Cesana, Savona, Tarantasia, Borgomanero und Cureggio, Caselle, Rivoli, Pianezza, Govone, Salussola, Racconigi mit Tegerone, Migliabruna und Motturone, Cavallermaggiore, Marene, Modane und Lanslebourg, Livorno Ferraris, Santhià Agliè, Centallo und Demonte, Desana, Ghemme, Vigone, Graf vo Barge, Villafranca, Ginevra, Nizza, Tenda, Romont, Asti, Alessandria, del Goceano, Novara, Tortona, Bobbio, Soissons, Sant'Antioco, Pollenzo, Roccabruna, Tricerro, Bairo, Ozegna, vo de Apertole, Baron vo Waadt und de Faucigny, Herr vo Vercelli, Pinerolo, de Lomellina, vo Valle Sesia, vo Ceva, Overlord vo Monaco, Roccabruna und vo Menton, edler Patrizier vo Venedig und Ferrara.

• Bury, History, vol. 1 p. 406
• Noble, D & Stöver, P (2010) Elections in Europe: A data handbook, p1047 ISBN 978-3-8329-5609-
• Bryce, James The Holy Roman Empire (1913), pg. xxxv * Comyn, Robert. History of the Western Empire, from its Restoration by Charlemagne to the Accession of Charles V, Vol. I. 1851, p. 191.
• Lodovico Antonio Muratori, Giuseppe Oggeri Vincenti, Annali d'Italia, 1788, pp. 78-81.
• Kleinhenz, Christopher, Medieval Italy: an encyclopedia, Volume 1, Routledge, 2004, pg. 494
• Jones, Michael, The New Cambridge Medieval History, Vol. VI: c. 1300-c. 1415, Cambridge University Press, 2000, pg. 533