Gregorio III

San Gregorio III (llatín: Gregorius III; m. 28 de payares de 741)^[5] foi'l 90º papa de la Ilesia católica, dende'l 18 de marzu de 731 hasta la so muerte.

Gregorio III
90. Papa 15 febreru 731 - 28 payares 741 (Gregorianu) ← Gregorio II - Zacaríes →
Vida
Nacimientu	Siria Antigua (es) , sieglu de VII
Nacionalidá	Imperiu Bizantín
Muerte	Roma[1], 28 de payares de 741 (greg.)[2]
Sepultura	basílica de San Pedru
Estudios
Llingües falaes	llatín[3]
Oficiu	sacerdote católicu, escritor
Llugares de trabayu	Roma
Santoral
28 de payares
Creencies
Relixón	Ilesia Católica[4]
Orde relixosa	Orde de San Benitu

Nacíu en Siria,^[6] foi alzáu pol pueblu al tronu pontificiu mientres los funerales de Gregorio II. Combatió a los lombardos y iconoclastes pero morrió ensin haber erradicado la herexía d'estos postreros. Ganó pola so caridá'l nomatu de Amigu de los probes gracies a les llimosnes que-y faía Inglaterra nel llamáu Óbolo de San Pedro y non yá escomulgó al emperador d'Oriente, Lleón III, como herexe iconoclasta, sinón que lu faltó en distintes cartes tratándolo de bárbaru ya indignu de reinar. Tuvo col rei de Lombardía, Liutprando, tratu doble: primero fíxose'l so amigu por que nun s'apoderara de Roma y por que-y venciera los pueblos de la so provincia, depués acoyó a los duques de Spoleto y de Benevento, rebalbos, xuniéndose a ellos contra'l so bienhechor. Y como ésti trató de vengase, Gregorio reconociendo la so debilidá, unvió primeros, segundos y terceros embaxadores a Carlos Martel, duque de Francia, por que-y socorriera contra Liutprando.

Como papa, instituyó la fiesta de Tolos Santos, el 1 de payares, que primeramente, solo celebrábase en Roma.^[7]

Foi'l postreru papa non européu hasta'l 13 de marzu de 2013, cuando foi escoyíu Francisco. Ye igualmente l'últimu pontífiz d'Asia.