Llustre

El llustre o rellumu ye una propiedá física que describe la manera en que la lluz interactúa cola superficie d'una roca, cristal, mineral o texíu y refléxase nella.^[1] Anque los minerales con verdaderu «llustre adamantino» nun son frecuentes, dos exemplos son la cerusita y el circoniu.^[1] Depende de dellos factores, como son:

• Índiz de refraición del mineral.
• Perfeición na apolazadura de les cares del cristal.
• Absorción que'l mineral tien de cada color.

La pallabra llustre provién del llatín lux, y significa rellumu o brillantez.

Tien de tenese en cuenta qu'esisten tres tipos de llustre o rellumu:

• Rellumu metálicu, producíu por sustancies opaques.
• Rellumu non metálicu, producíu por sustancies tresparentes. Dientro d'ésti esisten dellos tipos de llustre, que de mayor a menor índiz de refraición son:

• Adamantino: como'l del diamante —d'ende'l so nome—, referíu al más intensu.^[2]
• Resinosu: como'l del azufre, ye un rellumu intensu y de color amarellentáu.
• Vítreu: como'l del cuarzu, ye'l más común nos minerales.^[3]
• Grasu: como'l de les superficies de frayatu del cuarzu.
• Nacaráu: como'l de la mica, daqué iridiscente.
• Sedosu: como'l del yelsu, típicu de los minerales de vezu fibrosu.
• Húmedu: como'l de la fluorita, que reflexa bien pocu la lluz.
• Córneo: como la calcedonia, que casi nun relluma.
• Terrosu: como la bauxita, el que presenten los minerales que nun reflexen la lluz.

• Rellumu submetálico, el de sustancies opaques cuando son grueses pero que cuando se exfolian en llámines fines son tresparentes.

Términos descriptivos usaos en xemes inclúin vítreu como'l vidriu; resinosu, como'l ámbare; ceroso, como'l jade; grasoso, como la esteatita; anacarado o perloso y sedosu.

El términu tamién s'utiliza pa describir otros elementos con un rellumu particular (por casu, testiles como la seda y el rasu, o metales).