Yggdrasil
Der Artikl is im Dialekt Obaboarisch gschriem worn. |
Yggdrasil is in da germanischn Mithologie da Nam vo ana Eschn, de wos ois Wejdnbaam an gsamtn Kosmos vakeapad hod. Andare Nam vonam Baam worn woi Mímameiðr oda Læraðr.
In da Foaschung gehd ma oft davo aus, dass da Wejdnbaam in friara Zeit koa Eschn sondan a Eibm (Taxus sp.) wor.[1]
Etymologie
Da Nama Yggdrasil, oidnordisch Yggdrasill, setzt si woarscheinle aus oidnordisch yggr (Fuacht, Schrecken, Schrecklicha; vgl Beinama vom Wodan)‘ und oidnordisch drasill ‚Pferdl‘ zamma.[2] Es gibt oba no vaschiedane andare Deitungen.
Kult
Iba de Roin vom Yggdrasil im Kult is nix bekannt.[3] Wei Baam owa im germanischn Kult a grouße Roin gspuit ham, is duachaus woarscheinlich, dass des imma aa mit Yggdrasil z doa ghobt hod, aa wenns oft koane Eschn worn. De Donaroach oda de Irminsul word soichane heilign Baam und Kultstättn.[4] Da Maibaam kannt aa a Sinnbuid fia Yggdrasil sein.
De drei Ebenen vo Yggdrasil
1. Himme
- Asgard
- Bifröst
- Folkwang und Walhall
- Vingólf
- Liusalfheim
- Wanaheim
2. Eadn
- Midgard
- Muspelheim
- Utgard
- Jötunheim
3. Untawejd
- Hel
- Hvergelmir
- Niflheim
- Himthusen
- Untawejd vo de Asen zum Fluss Äsir.
- Svartalfheim
Schau aa
Beleg
Literatua
- Wolfgang Golther: Handbuch der germanischen Mythologie. Leipzig 1875, nei aufgelegt Marix Verlag, 2004
- Hans-Peter Hasenfratz: Die religiöse Welt der Germanen. Ritual, Magie, Kult, Mythus, Freiburg i. Br. 1992, ISBN 3-451-04145-6, S. 120 f.
- Jens Peter Schjødt: Weltenbaum. In: Heinrich Beck, Dieter Geuenich, Heiko Steuer (Hrsg.): Reallexikon der germanischen Altertumskunde – Bd. 23. 2. Auflog. Valog Walter de Gruyter, Berlin – New York 2006, S. 451–453
- Wolfgang Beck: Der Weltenbaum. In: Ulrich Müller und Werner Wunderlich (Hrsg.): Mittelalter-Mythen 5 – Burgen, Länder, Orte. Konstanz 2008, ISBN 978-3-89669-636-6, S. 965–979