Цю Цзынь
Цю Цзынь (кіт. 秋瑾; 8 лістапада 1875, Сямэнь, правінцыя Фуцзянь, Імпэрыя Цын ― 15 ліпеня 1907, Шаасін, правінцыя Чжэцзян, Імпэрыя Цын) ― кітайская паэтка, настаўніца, фэміністка, рэвалюцыянэрка, журналістка дынастыі Цын.
Цю Цзынь | |
кіт. 秋瑾 | |
![]() | |
Асабістыя зьвесткі | |
---|---|
Імя пры нараджэньні | Цю Цзынь |
Псэўданімы | Варагіня мужчынаў |
Нарадзілася | 8 лістапада 1875 Сямэнь, правінцыя Фуцзянь, Імпэрыя Цын |
Памерла | 15 ліпеня 1907 Шаасін, правінцыя Чжэцзян, Імпэрыя Цын |
Пахаваная | Шаасін, правінцыя Чжэцзян, Імпэрыя Цын |
Сужэнец | Wang Tingjun[d][1] |
Літаратурная дзейнасьць | |
Род дзейнасьці | Паэтка, пісьменьніца, настаўніца, журналістка, фэміністка, рэвалюцыянэрка |
Мова | Кітайская |
Значныя творы | Камень Цзіньвэй |
Жыцьцяпіс
Нарадзілася 8 лістапада 1875 году ў месьце Сямэнь (правінцыя Фуцзянь). Бацька Цю Сінхоў, мясцовы судзьдзя, заахвочваў дзяўчынку да вучобы, у прыватнасьці да вывучэння клясычнай кітайскай літаратуры. Адначасова яна знаёмілася з заходняй культурай. Рана пачала насіць мужчынскае адзеньне, авалодала баявым майстэрствам. У 1886 годзе сям'я пераехала ў Тайбэй (Тайвань)[2].
У 1896 годзе выйшла замуж і пераехала з мужам у места Сянтан (правінцыя Хунань)[3].
У 1902 годзе пераехалі ў Пэкін, дзе муж атрымаў дзяржаўную пасаду[4].
У 1904 годзе Цю Цзынь адправілася вучыцца ў Японію. Там яна зьбліжаецца з рэвалюцыйнымі групамі сярод кітайскіх студэнтаў. Акрамя таго, наладжвае сяброўскія адносіны з Сунь Ятсэнам. Цю Цзынь вырашае ўступіць у барацьбу за зьвяржэнне дынастыі Цын[5].
Пасьля вяртаньня ў Кітай у 1905 годзе Цю Цзынь пасялілася ў Шанхаі. Заснавала школу Датун для дзяўчынак. Адначасова вядзе антыманьчжурскую прапаганду[6].
6 ліпеня 1907 году ейны стрыечны брат Сюй Сілінь забіў губэрнатара правінцыі Аньхой. Праз некалькі дзён Цю была арыштаваная, абвінавачаная ва ўдзеле ў падрыхтоўцы антыўрадавага паўстаньня і публічна абезгалоўленая ў цэнтры Шаасін. Пасьля сьмерці яна стала адным з сымбаляў рэспубліканскага руху[7].
Дзейнасьць
Яна стварала вершы рознага характару: ад тонкіх твораў на традыцыйныя матывы да простых, якія заклікаюць да барацьбы і дзеяньня. Яна рэдагавала «Часопіс кітайскіх жанчынаў» (中國 女 報, Zhongguo Nübao), першае кітайскае пэрыядычнае выданьне фэмінісцкага характару[9].
Выступала супраць бінтаваньня ног і раньніх дамоўных шлюбаў для жанчынаў. Падчас навучаньня ў Японіі ўзяла сабе мянушку «варагіня мужчынаў». Яна была вядомая як красамоўная прамоўца, якая выступала за правы жанчынаў (свабода ўступленьня ў шлюб, свабода адукацыі і адмена ганебнай практыкі бінтаваньня ног)[10].
Паколькі Цю Цзынь у асноўным памятаюць на Захадзе як рэвалюцыянэрку і фэміністку, ейныя вершы і эсэ часта забываюць (хоць з-за ейнай раньняй сьмерці іх мала). Ейныя творы адлюстроўваюць выключную адукацыю ў галіне клясычнай літаратуры, і яна піша традыцыйную паэзію (шы і цы). Цю піша вершы з шырокім спэктрам метафараў і алюзіяў, якія зьмешваюць клясычную міталёгію з рэвалюцыйнай рыторыкай[11].
Пры жыцьці друкаваўся ейны раман «Камень Цзінвэй», асновай якога стала кітайская легенда пра Нюй-ва, дачку імпэратара Янь-дзі[12].
Памяць
Цю была пасьмяротна ўвекавечаная ў народнай сьвядомасці і літаратуры Кітайскай Рэспублікі. У Шаасіне, дзе яны жыла і былая экзэкутаваная, знаходзіцца Музэй Цю Цзынь (紹興秋瑾故居)[13].
Кітаязнаўца Ху Ін, прафэсар катэдры ўсходнеазіяцкіх моваў і літаратуры Каліфарнійскага ўнівэрсытэту ў Ірвіне, апублікаваў у 2016 годзе манаграфію пра Цю Цзынь «Пахаваньне восені», у якой дасьледуецца сяброўства Цю Цзынь зь ейнымі сёстрамі па прысязе Ў Чжыін і Сюй Цзыхуа і, у якой зьмешчаная ейная творчасьць у больш шырокім грамадзка-палітычным і літаратурным кантэксьце таго часу[14].
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/7c/Tomb_of_Qiu_Jin%2C_2022-07-30_02.jpg/220px-Tomb_of_Qiu_Jin%2C_2022-07-30_02.jpg)
У 2011 годзе быў зьняты фільм, які распавядае пра ейнае жыцьцё ― «Рыцарка Люстранага возера» (The Woman Knight of Mirror Lake), 2011[15].