Міраслаў Лазоўскі | |
| Дата нараджэньня | 10 ліпеня 1973(1973-07-10) |
|---|---|
| Месца нараджэньня | |
| Дата сьмерці | 16 траўня 2023(2023-05-16)[2] (49 гадоў) |
| Месца сьмерці | |
| Месца вучобы | |
| Занятак | палітык |
| Месца працы | |
| Узнагароды |    |
Мірасла́ў Лазо́ўскі (10 ліпеня 1973, Менск, Беларуская ССР — 16 траўня 2023, Бахмут, Украіна) — беларускі грамадзка-палітычны дзяяч, адзін зь лідэраў «Белага легіёну».
Нарадзіўся ў Менску. Маці паходзіць са Случчыны, бацька — з роду Лазоўскіх зь вёскі Гаі на Магілёўшчыне.
У 1995 годзе ўступіў у «Беларускае згуртаваньне вайскоўцаў», пасьля стаў адным з заснавальнікаў «Белага легіёну». У 2006 годзе ўдзельнічаў у прэзыдэнцкіх выбарах у складзе каманды Аляксандра Казуліна.
У сакавіку 2000 году быў першым асуджаным паводле артыкулу 167.10 КаАП Беларусі («дзейнасьць ад імя незарэгістраваных ці не перарэгістраваных палітычных партыяў, прафэсійных саюзаў ці іншых грамадзкіх аб’яднаньняў»).
Затрымліваўся ў ліпені 2008 году па падазрэньні ў датычнасьці да выбуху 4 ліпеня на Дзень незалежнасьці. У 2017 годзе затрыманы па так званай «справе патрыётаў». Празь некалькі месяцаў вызвалены. У тым жа годзе 8 верасьня ажаніўся зь Сьвятланай[3].
Працаваў інжынэрам матэрыяльна-тэхнічнага забесьпячэньня, пасьля ў выдавецтве «Кнігазбор». Заснаваў супольна з гісторыкам Мікалаем Плавінскім кніжную сэрыю «Беларусь у войнах»[4]. У сэрыі былі выдадзеныя кнігі[5]:
Пасьля пратэстаў 2020 году зьехаў ва Ўкраіну, ваяваў у беларускім добраахвотніцкім аддзеле з расейскімі агрэсарамі[6]. За адвагу ў баях быў узнагароджаны беларускім Мэдалём за баявыя заслугі[7].
Загінуў падчас баёў пад Бахмутам.
Быў пасьмяротна ўзнагароджаны Ордэнам Жалезнага рыцара[8].
У горадзе Роўна ў гонар Міраслава Лазоўскага названая вуліца[10].
25 сакавіка 2024 г. У Нацыянальным музэі гісторыі Ўкраіны была адчыненая пэрсанальная экспазыцыя памяці Міраслава Лазоўскага[11].