Вуліца Свярдлова (Мінск)

Вуліца Свярдлова
Мінск
Вуліца Свярдлова; Мінск
Агульная інфармацыя
Краіна	Беларусь
Горад	Мінск
Раён	Ленінскі; Кастрычніцкі
Працягласць	1,6 км
Найбліжэйшыя; станцыі метро	Плошча Леніна
Тралейбусныя маршруты	3, 6, 16, 20, 30
Аўтобусныя маршруты	79, 81э, 102, 123
Назва ў гонар	Якава Свярдлова
Навучальныя ўстановы	Беларускі дзяржаўны тэхналагічны ўніверсітэт; Беларускі дзяржаўны эканамічны ўніверсітэт
Паркі	Міхайлаўскі сквер
Паштовы індэкс	220006 і 220030
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Вуліца Свярдлова — вуліца ў цэнтральнай частцы Мінска. Названа ў гонар Якава Свярдлова, расійскага дзяржаўнага дзеяча, старшыні Усерасійскага цэнтральнага выканаўчага камітэта, аднаго з арганізатараў разгону Усерасійскага ўстаноўчага сходу, расказачвання, чырвонага тэрору.

Размяшчэнне

Пачынаецца ад перасячэння з праспектам Незалежнасці, перасякае вуліцы Ленінградскую, Карла Маркса, Кірава, Ульянаўскую, Бабруйскую і пасля скрыжавання з вуліцай Аранскай пераходзіць у вуліцу Маякоўскага. Працягласць — 1,6 км.

Гісторыя

Да 1922 года называлася Каломенская^[2], у 1919—1920 гадах — Ігуменская^[3], з 1945 года — Свярдлова^[4].

Забудова

Няцотны бок

* (праспект Незалежнасці, 11/2) — новы корпус гасцініцы «Мінск» (архітэктары С. Мусінскі, Г. Сысоеў, Д. Кудраўцаў)^[5].
№ 3 — будынак Мінскага абласнога суда (1953) — Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 713Г000240шыфр 713Г000240
№ 5 (Карла Маркса № 1) — будынак (1953 год, арх. Р. Гегарт^[6]) — Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 713Г000242шыфр 713Г000242. Раней на гэтым месцы размяшчалася Мінская абшчына сясцёр міласэрнасці Чырвонага Крыжа, заснаваная губернатарам А. А. Трубяцкім. Пачала працаваць з 1903 года. У склад абшчыны ўваходзілі старэйшая і 14 штатных сясцёр міласэрнасці, якія даглядалі за хворымі ў бальніцах, ваенным лазарэце і на прыватных кватэрах. У 1904 годзе на існуючых пры абшчыне курсах адбыўся першы выпуск сясцёр міласэрнасці. У тым жа годзе выпускніцы адправіліся на Далёкі Усход і ў Самару, куды прыбывалі параненыя з руска-японскага фронту. Атрад мінскіх сясцёр міласэрнасці ў 1908 годзе ўдзельнічаў у барацьбе з халерай у Мазырскім павеце, у 1910 годзе змагаўся з тыфам, шкарлятынай і воспай у Мінскай губерні, у 1911 годзе выехаў на дапамогу якія галадалі ў Акмалінскую, Табольскую і Закаспійскую губерні. Мінская абшчына сясцёр міласэрнасці Чырвонага Крыжа ў 1911 годзе арганізавала ў горадзе хуткую дапамогу, у 1914 годзе пабудавала для лякарні новы двухпавярховы каменны будынак на 40 месцаў. З пачаткам першай сусветнай вайны сфарміравала і адправіла на фронт шпіталь на дзвесце коек, пазней пашырыла яго да васьмісот^[6].

Пасля Вялікай Айчыннай вайны на месцы абшчыны сясцёр міласэрнасці па праекце архітэктара Р. Гегарта ўзведзены чатырохпавярховы будынак. у якім цяпер знаходзяцца Мінскі абласны суд і прыёмная Камітэта дзяржаўнага кантролю Рэспублікі Беларусь^[6].