Марцін Крускал
Марцін Дэвід Крускал (англ.: Martin David Kruskal; 28 верасня 1925, Нью-Ёрк — 26 снежня 2006, Прынстан) — амерыканскі фізік-тэарэтык і матэматык, член Нацыянальнай акадэміі навук ЗША (1980).
Марцін Крускал | |
---|---|
англ.: Martin David Kruskal | |
Дата нараджэння | 28 верасня 1925[1] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 26 снежня 2006[2][1][…] (81 год) |
Месца смерці | |
Грамадзянства | |
Маці | Lillian Oppenheimer[d] |
Дзеці | Clyde Kruskal[d][4] |
Род дзейнасці | матэматык, фізік, выкладчык універсітэта, выкладчык, пісьменнік |
Навуковая сфера | тэарэтычная фізіка, матэматычная фізіка, Арыгамі[5] і навукова-папулярная літаратура[d][5] |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Навуковы кіраўнік | Рыхард Курант і Bernard Friedman[d][7] |
Член у | |
Узнагароды | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Навуковая дзейнасць
У працах па фізіцы плазмы і магнітнай гідрадынаміцы даследаваў праблему ўстойлівасці плазмы, важную для сістэм кіраванага тэрмаядзернага сінтэзу (няўстойлівасць Крускала — Шварцшыльда, крытэрый Крускала — Шафранава, прынцып энергіі), прадказаў існаванне нелінейных стацыянарных плазменных хваляў (моды Бернстайна — Грына — Крускала). У агульнай тэорыі адноснасці прапанаваў сістэму каардынатаў, якая дазваляе найбольш поўна апісаць метрыку Шварцшыльда (каардынаты Крускала — Секерэша, дыяграма Крускала — Секерэша). У галіне прыкладной матэматыкі і матэматычнай фізікі быў адным з піянераў тэорыі салітонаў: даказаў салітонаў характар рашэння ўраўненні Картэвега — дэ Фрыза і прапанаваў сам тэрмін «салітон», заклаў асновы метаду зваротнай задачы рассейвання, даследаваў ўласцівасці раўнанняў Пенлеве.