Harpactorinae

Unterfamilie der Familie Raubwanzen (Reduviidae)

Die Harpactorinae sind eine Unterfamilie der Raubwanzen (Reduviidae) aus der Teilordnung Cimicomorpha.

Harpactorinae

Arilus cristatus

Systematik
Ordnung:Schnabelkerfe (Hemiptera)
Unterordnung:Wanzen (Heteroptera)
Teilordnung:Cimicomorpha
Überfamilie:Reduvioidea
Familie:Raubwanzen (Reduviidae)
Unterfamilie:Harpactorinae
Wissenschaftlicher Name
Harpactorinae
Amyot & Serville, 1843

Merkmale

Die Harpactorinae zeichnen sich durch einen zylinderförmigen postokularen Bereich am Kopf aus.[1] Das erste Fühlerglied ist verlängert und ist länger als der Kopf.[1][2] Das zweite Fühlerglied ist entweder kürzer oder gleich lang wie das erste.[3] Die Facettenaugen liegen weiter auseinander als die Ocelli (Punktaugen).[2] Am vorderen Ende der Tibien ist ein apikaler Sporn ausgebildet.[1] Die Hemielytren besitzen im inneren Bereich des Coriums nahe der Basis der Membran eine quadratische oder fünfeckige Zelle.[4][1][3] Der Halsschild (Pronotum) weist bei einigen Gattungen eine Einschnürung auf.[4] Die Wanzen erreichen Größen zwischen 5 und 40 Millimeter.[3]

Lebensweise

Die Harpactorinae sind meist in der Krautschicht anzutreffen. Sie jagen verschiedene Gliederfüßer, denen sie auflauern. Die meisten Arten bilden nur eine Generation pro Jahr aus.[3] Die Unterfamilie ist weltweit vertreten.[3]

Taxonomie und Systematik

Die Harpactorinae bilden mit mehr als 2000 Arten in etwa 300 Gattungen die größte Unterfamilie der Reduviidae.[3] In Europa ist die Unterfamilie mit 36 Arten aus 7 Gattungen vertreten.[5] In Nordamerika nördlich von Mexiko kommen etwa 50 Arten aus 13 Gattungen vor.[3]

Die Harpactorinae werden in folgende Tribus gegliedert (mit einer Auswahl an Gattungen):[6][1]

  • Apiomerini Amyot & Serville, 1843
    • Agriocleptus, Agriocoris, Amauroclopius, Apiomerus, Beharus, Heniartes
  • Diaspidiini Miller, 1959
    • Cleontes, Diaspidius, Rodhainiella
  • Dicrotelini Stål, 1859
    • Dicrotelus
  • Ectinoderini
    • Amulius, Ectinoderus
  • Harpactorini Amyot & Serville, 1843
    • Arilus, Coilopus, Cosmoclopius, Harpactor, Pselliopus, Repipta, Rhynocoris, Vatinius, Vitumnus, Zalmoxis, Zelus
  • Rhaphidosomatini
    • Vibertiola
  • Tegeini*
    • Phonolibes, Tegea

*: Tegeini wird von manchen Autoren als eigene Unterfamilie Tegeinae angesehen.

Arten in Europa

In Europa kommen folgende Arten vor:[5]

  • Callistodema fasciata (Kolenati, 1857)
  • Coranus aethiops Jakovlev, 1893
  • Coranus contrarius Reuter, 1881
  • Coranus griseus (Rossi, 1790)
  • Coranus kerzhneri P.V. Putshkov, 1982
  • Coranus kiritshenkoi Bergevin, 1932
  • Coranus laticeps Wagner, 1952
  • Coranus niger (Rambur, 1840)
  • Coranus pericarti P.V. Putshkov, 1994
  • Coranus subapterus (De Geer, 1773)
  • Coranus tuberculifer Reuter , 1881
  • Coranus woodroffei P.V. Putshkov, 1982
  • Nagusta goedelii (Kolenati, 1857)
  • Nagusta simonis Puton, 1890
  • Rhynocoris annulatus (Linnaeus, 1758)
  • Rhynocoris bipustulatus (Fieber, 1861)
  • Rhynocoris cuspidatus Hahn, 1833
  • Rhynocoris erythropus (Linnaeus, 1767)
  • Rhynocoris ibericus Kolenati, 1857
  • Rhynocoris iracundus (Poda, 1761)
  • Rhynocoris lineaticornis (Reuter, 1895)
  • Rhynocoris niger (Herrich-Schäffer, 1842)
  • Rhynocoris punctiventris (Herrich-Schäffer, 1846)
  • Rhynocoris rubricus (Germar, 1814)
  • Sphedanolestes argenteolineatus (A. Costa, 1883)
  • Sphedanolestes cingulatus (Fieber, 1864)
  • Sphedanolestes horvathi Lindberg, 1932
  • Sphedanolestes lividigaster (Mulsant & Rey, 1852)
  • Sphedanolestes pulchellus (Klug, 1830)
  • Sphedanolestes sanguineus (Fabricius, 1794)
  • Vachiria deserta (Becker, 1867)
  • Vachiria natolica Stål, 1859
  • Vachiria similis Poppius, 1909
  • Vibertiola cinerea (Horvath, 1907)

Weitere Arten

Eine Auswahl außereuropäischer Arten:

  • Acholla ampliata Stål, 1872
  • Acholla multispinosa (De Geer, 1773)
  • Apiomerus flaviventris Herrich-Schäffer, 1846
  • Apiomerus longispinis Champion, 1899
  • Arilus cristatus (Linnaeus, 1763)
  • Atrachelus cinereus (Fabricius, 1796)
  • Castolus ferox (Banks, 1910)
  • Coranus aegyptius (Fabricius, 1775)
  • Doldina interjungens Bergroth, 1913
  • Fitchia aptera Stål, 1859
  • Fitchia spinosula Stål, 1872
  • Gminatus australis (Erichson, 1842)
  • Heza similis Stål, 1859
  • Pristhesancus plagipennis Walker, 1873
  • Pselliopus barberi Davis, 1912
  • Pselliopus cinctus (Fabricius, 1776)
  • Pselliopus latifasciatus Barber, 1924
  • Pselliopus marmorosus Brailovsky, Mariño & Barrera, 2007
  • Pselliopus spinicollis (Champion, 1899)
  • Pselliopus zebra (Stål, 1862)
  • Repipta taurus (Fabricius, 1803)
  • Rhynocoris leucospilus (Stål, 1859)
  • Rhynocoris ventralis (Say, 1832)
  • Rocconota annulicornis (Stål, 1872)
  • Sinea anacantha Hussey, 1953
  • Sinea complexa Caudell, 1900
  • Sinea coronata Stål, 1862
  • Sinea diadema (Fabricius, 1776)
  • Sinea incognita McPherson, 2014
  • Sinea integra Stål, 1862
  • Sinea rileyi Montandon, 1893
  • Sinea spinipes (Herrich-Schaeffer, 1846)
  • Tegea atropicta Stål, 1863
  • Zelus cervicalis Stål, 1872
  • Zelus longipes (Linnaeus, 1767)
  • Zelus luridus Stål, 1862
  • Zelus renardii Kolenati, 1856
  • Zelus tetracanthus Stål, 1862

Einzelnachweise

Weblinks

Commons: Harpactorinae – Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien