Βιντεοπαιχνίδι πάλης

Οι μάχες συνήθως αποτελούνται από αρκετούς γύρους και λαμβάνουν μέρος σε μια αρένα, ενώ κάθε χαρακτήρας έχει διαφορετικές ικανότητες, αλλά όλα είναι σχετικά εφικτά για επιλογή. Οι παίκτες πρέπει να τελειοποιήσουν τεχνικές όπως άμυνα, αντεπίθεση, και συνδυασμούς επιθέσεων (combos). Τα παιχνίδια πάλης περιλαμβάνουν συνήθως μάχη με τα χέρια, αλλά μπορεί επίσης να συμπεριλαμβάνουν και όπλα εξ επαφής. Δύο χαρακτήρες πολεμούν ο ένας τον άλλο στην οθόνη^[2][3][4] ωστόσο, σε συγκεκριμένα παιχνίδια, με το πάτημα συγκεκριμένων κουμπιών μπαίνουν και άλλοι χαρακτήρες στην αρένα (tag), οι οποίοι είτε βοηθούν, είτε αντικαθιστούν τον εκάστοτε χαρακτήρα του παίκτη. Τα παιχνίδια πάλης συνήθως διαθέτουν ειδικές κινήσεις που ενεργοποιούνται με ταχείες ακολουθίες από προσεκτικά χρονομετρημένες πιέσεις κουμπιών και κινήσεις joystick. Η οπτική γωνία των παιχνιδιών πάλης εστιάζει κατά βάση στην πλαϊνή πλευρά των χαρακτήρων, με τον έναν να τοποθετείται στην αριστερή και τον άλλο στη δεξιά πλευρά της οθόνης, παρόλο που το είδος έχει εδραιωθεί και στα τρισδιάστατα και δισδιάστατα γραφικά. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, τα περισσότερα παιχνίδια πάλης επιτρέπουν στον παίκτη να εκτελέσει ειδικές επιθέσεις με την εκτέλεση εισαγωγής συγκεκριμένων συνδυασμών. Το είδος των παιχνιδιών πάλης συγγενεύει, αλλά ωστόσο διακρίνεται από τα beat 'em ups, τα οποία περιλαμβάνουν μεγάλο αριθμό εχθρών εναντίον του παίκτη.

Αν και δεν είναι το πρώτο παιχνίδι μάχης που διέδωσε και τυποποίησε τις συμβάσεις του είδους, το Street Fighter II και παρόμοια παιχνίδια που κυκλοφόρησαν πριν από αυτό, έχουν ρητά ταξινομηθεί ως παιχνίδια πάλης.