लढाईचे खेळ
लढाईचे खेळ (फाईटिंग गेम) ही एक समोरच्या समोर पद्धतीवर आधारित व्हिडिओ गेमची शैली आहे. यामध्ये लढाईच्या मैदानाची सीमा निश्चित केलेली असते. जोपर्यंत विरोधकांचा पराभव होत नाही किंवा वेळ संपेपर्यंत ही पात्रे एकमेकांशी लढतात. या सामन्यांमध्ये एका रिंगणात एक किंवा अधिक फेऱ्यांचा समावेश असतो. प्रत्येक पात्राची भिन्न क्षमता असते आणि त्या क्षमता निवडण्याची संमती लढाई सुरू होण्याच्या आधी असते. यात खेळाडूंनी विविध तंत्र उदा अवरोध करणे, प्रति-हल्ला करणे आणि एकत्रित आक्रमण ("कोम्बोस") करणे अवगत करणे आवश्यक असते. १९९० च्या दशकाच्या सुरुवातीस, बहुतेक फायटिंग गेम्स विशिष्ट इनपुट कॉम्बिनेशन वापरून खेळाडूला विशेष हल्ले करण्याची मुभा देत असे. ही फाईटिंग गेम शैली संबंधित बीट एम अप शैलीसारखी आहे परंतु त्यापेक्षा वेगळी आहे. बीट एम अप शैलीमध्ये मानवी खेळाडूविरूद्ध मोठ्या संख्येने अमानवी शत्रूंचा समावेश असतो.
या पद्धतीचा सर्वात पहिला गेम १९७६ मध्ये प्रदर्शित झालेला हेवीवेट चॅम्प हा होता. परंतु कराटे चॅम्प ह्या नावाच्या खेळाने १९८४ मध्ये आर्केडमध्ये एकास-एक पद्धतीचे मार्शल आर्ट गेम्स लोकप्रिय केले. १९८५ मध्ये, यी एर कुंग-फू नावाच्या खेळामध्ये भिन्न प्रकारच्या लढाईच्या शैलीचे आगमन झाले. द वे ऑफ एक्सप्लॉडिंग फिस्टने ही शैली घराघरांत लोकप्रिय केली. १९८७ मध्ये, स्ट्रीट फायटरने गुप्त विशेष हल्ले आणले. १९९१ मध्ये, कॅपकॉमच्या अत्यंत यशस्वी ठरलेल्या "स्ट्रीट फाइटर II" ने या शैलीतील अनेक अधिवेशने परिष्कृत आणि लोकप्रिय केले. १९९० च्या दशकाच्या मध्यात, विशेषतः आर्केड्समध्ये, स्पर्धात्मक व्हिडिओ गेमिंगसाठी लढाई खेळ ही मुख्य शैली बनली. या कालावधीत स्ट्रीट फाइटर, सुपर स्मॅश ब्रॉस, मॉर्टल कोंबॅट, टेकन, गुलिटी गियर, सामुराई शोडाउन, फॅटल फ्यूरी, फायटर्सचा किंग, फाइटिंग लेअर, व्हर्चुआ फाइटर, किलर इन्स्टिंक्ट, डार्कस्टॅकर्स, सोलकॅलिबर, ब्लेझब्ल्यू आणि आर्काना हार्ट यासारख्या फ्रँचायझींचा समावेश झाला.
व्याख्या
लढाईचे खेळ (फाइटिंग गेम) हा एक प्रकारचा अ‍ॅक्शन गेम असतो जेथे स्क्रीनवर दोन (किंवा काहीवेळा अधिक) खेळाडू एकमेकांशी लढतात.[१][२][३][४] या गेममध्ये विशेषतः खास चाली असतात ज्या काळजीपूर्वक क्रमवार बटण प्रेस आणि जॉयस्टिक स्टिकल्सच्या वेगवान हालचाली करून ट्रिगर केल्या जातात. या खेळात पारंपारिकपणे एकाच बाजूने सैनिकांना दाखवितात, नवनविन खेळांमध्ये खेळाडू दोन-आयामी (२ डी) वरून त्रिमितीय (थ्री-डी) ग्राफिक्स मध्येही दाखवले जातात.[२] स्ट्रीट फाइटर दोन, हा पहिला लढाई खेळ नसला तरीही या खेळाने या शैलीतील बहुतेक नियमांना लोकप्रिय आणि प्रमाणित केले.[५] आणि स्ट्रीट फायटर IIच्या आधी प्रदर्शित झालेल्या तत्सम खेळांना लढाईचे खेळ म्हणून अधिक स्पष्टपणे वर्गीकृत केले गेले होते.[४][५] फाईटिंग गेममध्ये सामान्यत: हातघाइची लढाई असते, परंतु बऱ्याचदा त्यात हातातील शस्त्रे देखील वापरतात.[६]