Δημητριάδα φυλή
Με την ονομασία Δημητριάς[1] (αρχαία ελληνικά: Δημητριάς) ή Δημητριάδα φυλή (σύγχρονα ελληνικά) για την φυλή και Δημητριάδα (γενική: Δημητριάδος) για την περιοχή και με το όνομα (άρθρο: ο) Δημητριεύς ή Δημητριάδης (αρχαία ελληνικά: Δημητριεύς) ή (άρθρο πληθυντικού: οι) Δημητριείς ή Δημητριάδες (αρχαία ελληνικά: Δημητριεῖς ή Δημητριάδαι), για τα μέλη της φυλής και τους κατοίκους της περιοχής αυτής, αναφέρεται μια από τις πρόσθετες φυλές της Αρχαίας Ελλάδας και της αρχαίας Αττικής, η οποία ήρθε να συμπληρώσει τις προηγούμενες φυλές της Αρχαίας Αθήνας, οι κάτοικοι της οποίας κατοικούσαν στην ομώνυμη περιοχή της Δημητριάδας, η οποία περιλάμβανε μια σειρά από δήμους της περιοχής της σύγχρονης Ελλάδας που είναι γνωστή ως Αττική.
Ονομασία
Η Δημητριάδα, θεωρούμενη ως “μακεδονική” φυλή της Αττικής, πήρε το όνομά της σε απόδοση τιμής προς τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, όπως άλλωστε και η άλλη “μακεδονική” φυλή η Αντιγονίς, η οποία πήρε το όνομά της προς τιμήν του πατέρα του Αντιγόνου του Μονόφθαλμου,[2] μετά το 307 π.Χ., όταν ο ίδιος ο Δημήτριος ο Πολιορκητής ελευθέρωσε την Αθήνα από τον Κάσσανδρο.[3]
Οι δήμοι Δημητριάδος
Η φυλή Δημητριάς, με βάση τη νέα διοικητική διαίρεση που ακολούθησε μετά από αυτήν του Κλεισθένη, είχε κατανεμηθεί σε διάφορες περιοχές, που καταλάμβαναν οι δήμοι, και έφεραν τις ονομασίες:
- Αγνούς, ο δημότης Αγνούσιος,[4][5][6]
- Ατήνη ή Ατηνία, ο δημότης Aτηνεύς ή Aτηνιεύς,[7][8][9]
- Δαιδαλίδαι, ο δημότης Δαιδαλίδης,[10][11][12]
- Διόμεια, ο δημότης Διομειεύς,[13][14]
- Θοραί, ο δημότης Θοραιεύς ή Θορεύς,[15][16]
- Ιπποταμάδαι, ο δημότης Ιπποταμάδης,[17]
- Κοθωκίδαι, ο δημότης Κοθωκίδης,[18]
- Κοίλη, ο δημότης εκ Κοίλης (προερχόμενος από την Κοίλη),[19]
- Μελίτη, ο δημότης Μελιτεύς,[20]
- Ξυπέτη, ο δημότης Ξυπετεών,[21][22]
- Οινόη, ο δημότης Οινεύς,[23]
- Οίον Κεραμεικόν, ο δημότης εξ Οίου (=προέρχεται από το Οίο),[24][25]
- Πόρος, ο δημότης Πόριος,[26]
- Υπένερθεν Ποταμός (Κάτω Ποταμός), τμήμα στο: Ποταμός, ο δημότης Ποτάμιος,[27][28] διακρινόταν σε δύο (2) δήμους: Υπένερθεν Ποταμός (Άνω Ποταμός) και Καθύπερθεν Ποταμός (Κάτω Ποταμός).
- Φυλή, ο δημότης Φυλάσιος,[29]
Η συμμετοχή των δήμων στην αρχαία Βουλή
Η αντιπροσωπευτική ποσόστωση των εκπροσώπων - βουλευτών των δήμων της Δημητριάδας (στον παρακάτω πίνακα) αποδεικνύει και τη συμμετοχή της φυλής αυτής, κατά τη δεύτερη κυρίως περίοδο (306 π.Χ. - 223 π.Χ.) της διακυβέρνησής της, μέσω της αρχαίας αθηναϊκής Βουλής και της Εκκλησίας του δήμου.[30]
Μεταξύ 307/306 - 224/223 π.Χ. και καθώς η Αττική βρισκόταν ακόμα υπό την Μακεδονική Αυτοκρατορία το σύστημα εκπροσώπησης των φυλών αναδιοργανώθηκε με τη δημιουργία δύο ακόμα “μακεδονικών φυλών”: την Αντιγονίδα φυλή και την Δημητριάδα φυλή, ενώ παράλληλα αυξήθηκε ο αριθμός των βουλευτών, στην Βουλή, από τα 500 στα 600 μέλη.[31] Κάθε μία από τις προηγούμενες 10 φυλές, εκτός της Αιαντίδος, παρείχε 3 δήμους (όχι απαραίτητα έναν για κάθε τριττύ) προς τις 2 νέες φυλες.
Δημητριάς
Δήμοι | πρώην φυλή | Τριττύς | #[32] | #[33] |
---|---|---|---|---|
Διόμεια | Αιγηίς | άστυ | 1 | 1 |
Οίον Κεραμεικόν | Λεοντίς | άστυ | 1 | 1 |
Υπένερθεν Ποταμός | Λεοντίς | παράκτιος | 1 | 2 |
Αγνούς | Ακαμαντίς | ενδοχώρα | 5 | 5 |
Πόρος | Ακαμαντίς | παράκτιος | 3 | 3 |
Ιπποταμάδαι | Οινηίς | άστυ | 1 | 1 |
Κοθωκίδαι | Οινηίς | παράκτιος | 2 | 2 |
Φυλή | Οινηίς | παράκτιος | 2 | 6 |
Δαιδαλίδαι | Κεκροπίς | άστυ | 1 | 1 |
Μελίτη | Κεκροπίς | άστυ | 7 | 7 |
Ξυπέτη | Κεκροπίς | άστυ | 7 | 7 |
Κοίλη | Ιπποθοντίς | άστυ | 3 | 3 |
Οινόη | Ιπποθοντίς | παράκτιος | 2 | 2 |
Ατήνη | Αντιοχίς | παράκτιος | 3 | 4 |
Θοραί | Αντιοχίς | παράκτιος | 4 | 5 |
Δείτε επίσης
Παραπομπές - σημειώσεις
Πηγές
- Δανιήλ ο Μάγνης, "Λεξικόν Ιστορικομυθικόν και Γεωγραφικόν, συντεθέν υπό Δανιήλου Δημητρίου Μάγνητος του εκ του Πηλίου όρους εκ κωμοπόλεως Αγίου Λαυρεντίου, εις χρήσιν της ελληνικής νεολαίας". Εκ της Ελληνικής τυπογραφίας Φραγκίσκου Ανδρεώλα. Εν Βενετία 1834. Lexikon historikomythikon kai geographikon (etc.)(Historisch-mythologisches und geographisches Worterbuch etc.) neograece, Daniel Demetrios Magnes, Andreola, 1834.
- Στέφανος Βυζάντιος, «Εθνικών», Έκδοση 1839: Stephanus (Byzantius), Anton Westermann: “Stephani Byzantii Ethnikōn quae supersunt”, Sumptibus et typis B.G. Teubneri, Λειψία 1839.
- Σκαρλάτος Βυζάντιος, "Λεξικόν Επίτομον των εν τοις Ελλήσι συγγραφεύσιν απαντωμένων κυρίων ονομάτων, συντεθέν μεν υπό Σκαρλάτου Δ. του Βυζαντίου. Εκδοθέν δε στερεοτύπως υπό Ανδρέου Κορομηλά". Εκ της τυπογραφίας Ανδρέου Κορομηλά. Εν Αθήναις 1852.
Ξενόγλωσσες
- Traill, John S. (1975). The Political Organization of Attica . Amsterdam: American School of Classical Studies at Athens (ASCSA). ISBN 978-0-87661-514-0. JSTOR 1353928.
- Fine, John V. A. The Ancient Greeks: A critical history (Harvard University Press, 1983). ISBN 0-674-03314-0.
- Hornblower, Simon, and Anthony Spawforth, ed., The Oxford Classical Dictionary (Oxford University Press, 2003). ISBN 0-19-866172-X.
- Meritt, B. D. The Athenian Year. Berkeley, 1961.
- Suzanne, Bernard (1998). plato-dialogues.org, "Attic Tribes and Demes". Accessed August 1, 2006.