Επαρχίες της Ιταλίας

Οι επαρχίες (ιταλικά: province, στον ενικό provincia) είναι βαθμός διοικητικής διαίρεσης μεσαίου βαθμού στην Ιταλία, μεταξύ των δήμων και των περιφερειών.

Μία επαρχία αποτελείται από πολλούς δήμους, ενώ ένα σύνολο επαρχιών συνιστούν μία περιφέρεια. Ειδική περίπτωση αποτελεί η περιφέρεια του Τρεντίνο-Άνω Αδίγης/Νότιο Τυρόλο. Με τη μεταρρύθμιση του 2001, του Ιταλικού συντάγματος, κατοχυρώθηκε η προτεραιότητα των επαρχιών του Τρέντο και του Μπολτσάνο σε σχέση με την περιφέρεια: πριν τη μεταρρύθμιση, ήταν η περιφέρεια που «συμπεριελάμβανε» τις δύο επαρχίες, ενώ μετά τη μεταρρύθμιση, είναι οι επαρχίες που «αποτελούν» την περιφέρεια.^[1] Η περιφέρεια της Κοιλάδας της Αόστα είναι η μόνη περιφέρεια που δεν έχει καμία επαρχία και οι υπηρεσίες της επαρχίας παρέχονται απευθείας από την περιφερειακή κυβέρνηση. Ωστόσο, σε αόριστο επίπεδο λογίζεται ως ξεχωριστή επαρχία.

Η Ιταλία διαιρείται διοικητικά σε 20 περιφέρειες (regioni, στον ενικό regione) εκ των οποίων οι 19 διαιρούνται περαιτέρω σε 109 επαρχίες (province, στον ενικό provincia). Από το 2006 υπάρχουν λοιπόν 110 επαρχίες και εξ αυτών 107 λειτουργούν κανονικά, ενώ για τις υπόλοιπες 3, που ιδρύθηκαν το 2004, προβλέπεται να ξεκινήσει η διοικητική λειτουργία τους το 2009. Αυτές είναι:

• επαρχία της Μόντσα-Μπριάντσα (Λομβαρδία)
• επαρχία των Μπαρλέττα-Άντρια-Τράνι (Απουλία)
• επαρχία του Φέρμο (Μάρκε)

Η Κοιλάδα της Αόστα υφίσταται ως 111η επαρχία, που όμως είναι και ξεχωριστή περιφέρεια με καθεστώς αυτονομίας.

Οι επαρχίες της Ιταλίας είναι (με έντονο η πρωτεύουσα της περιφέρειας):