Ζαν Ρενουάρ
Ο Ζαν Ρενουάρ (γαλλικά: Jean Renoir), (15 Σεπτεμβρίου 1894 - 12 Φεβρουαρίου 1979) ήταν Γάλλος σκηνοθέτης του κινηματογράφου. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του παγκόσμιου κινηματογράφου, καθώς αποτελεί τον πατέρα του ποιητικού ρεαλισμού[21].
Ζαν Ρενουάρ | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jean Renoir (Γαλλικά) |
Γέννηση | 15 Σεπτεμβρίου 1894[1][2][3] 18ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[4][5][6] |
Θάνατος | 12 Φεβρουαρίου 1979[1][2][3] Μπέβερλι Χιλς[7][8][9] |
Τόπος ταφής | Εσσουά |
Κατοικία | Μπέβερλι Χιλς château des Brouillards |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[10] |
Ιδιότητα | σκηνοθέτης κινηματογράφου[11], ηθοποιός[12][13][14], σεναριογράφος[15][14][11], παραγωγός ταινιών, μοντέρ, δημιουργός γραπτών έργων[16][17], ηθοποιός ταινιών, σκηνοθέτης[14][18] και συγγραφέας[14] |
Σύζυγος | Κατρίν Εσλίν (1920–1943), Ντίντο Φρέιρε (1944–1979) και Μαργκερίτ Ρενουάρ |
Τέκνα | Αλαίν Ρενουάρ |
Γονείς | Πιερ-Ωγκύστ Ρενουάρ και Αλίν Σαριγκό |
Αδέλφια | Πιέρ Ρενουάρ Κλοντ Ρενουάρ |
Βραβεύσεις | Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής, βραβείο Λουί Ντελούκ (1937), Τιμητικό Όσκαρ (1974)[19], Prix Charles Blanc (1963) και αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[20] |
Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
Ο Ρενουάρ γεννήθηκε στη Μονμάρτρη του Παρισιού το 1894. Πατέρας του ήταν ο θρυλικός ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ και αδελφός του ο Πιερ Ρενουάρ, ο οποίος ήταν ηθοποιός. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο τραυματίστηκε σοβαρότατα στο πόδι του. Αυτό το μοιραίο γεγονός, όμως, του έδωσε και τη δυνατότητα να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο, αρχικά βλέποντας και παρατηρώντας ταινίες του Τσάρλι Τσάπλιν και του Γκρίφιθ, αλλά και πολλών άλλων αξιόλογων σκηνοθετών. Έμεινε επίσης έκπληκτος και από τις πρωτοπορίες του σινεμά του Στρόχαϊμ.
Τη δεκαετία του '30 δημιουργεί τις πρώτες του ταινίες, πολλές από τις οποίες έμελλαν να γράψουν ιστορία στην τέχνη του κινηματογράφου. Συγκεκριμένα, Ο κανόνας του παιχνιδιού θεωρείται μία από τις δέκα καλύτερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου.
Στη συνέχεια στράφηκε προς το Χόλιγουντ, όπου έδωσε κάποιες εξαιρετικές ταινίες, μερικές από τις οποίες ήταν αντιναζιστικές. Συνέχισε να σκηνοθετεί ταινίες μέχρι το τέλος της ζωής του, όταν άρχισε να κλονίζεται σοβαρά η υγεία του. Οι πολιτικές του απόψεις ήταν κομμουνιστικές, κάτι το οποίο μπορεί να διακρίνει κανείς από το σύνολο της φιλμογραφίας του, παρόλο που ο ίδιος δεν είχε ενταχθεί ποτέ σε κάποιο πολιτικό κόμμα. [22][23]
Ενδεικτική φιλμογραφία
- 1928: Το κοριτσάκι με τα σπίρτα
- 1931: Η σκύλα
- 1934: Μαντάμ Μποβαρί
- 1936: Εκδρομή στην εξοχή
- 1937: Η μεγάλη χίμαιρα
- 1938: Το ανθρώπινο κτήνος
- 1939: Ο κανόνας του παιχνιδιού
- 1945: Σκλάβος της γης (Ο άνθρωπος του νότου)
- 1953: Η χρυσή άμαξα
- 1955: Φρανς Καν Καν