Καρλ Ρότζερς
Ο Καρλ Ρότζερς γεννήθηκε στο Σικάγο το 1902. Οι γονείς του ήταν αγρότες και αυστηρά θρησκευόμενοι μεθοδιστές. Από αυτούς κληρονόμησε το αυστηρά πειθαρχημένο πρακτικό και διερευνητικό του πνεύμα. Αρχικά, ασχολήθηκε με τη γεωργία και έπειτα έκανε τις πρώτες σπουδές του με αντικείμενο τη θεολογία, μιας και ο προορισμός του ήταν να γίνει ιερωμένος. Ανακαλύπτοντας, όμως, την υποκρισία και την ανελευθερία του Σεμιναρίου, στο οποίο φοιτούσε, εγκατέλειψε αυτά τα σχέδια και στράφηκε στην ψυχολογία [10].
| Καρλ Ρότζερς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Carl Ransom Rogers (Αγγλικά) |
| Γέννηση | 8 Ιανουαρίου 1902[1][2][3] Όουκ Παρκ |
| Θάνατος | 4 Φεβρουαρίου 1987[1][2][3] Λα Χόγια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[4][5] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν στο Μάντισον Teachers College Θεολογικό Ιεροδιδασκαλείο Ένωση |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ψυχοθεραπευτής ψυχολόγος μη μυθοπλαστικός συγγραφέας |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο του Σικάγου |
| Επηρεάστηκε από | Otto Rank |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Natalie Rogers[6] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρόεδρος της Αμερικανικής Ψυχολογικής Εταιρείας (1947)[7] |
| Βραβεύσεις | Ουμανιστής της χρονιάς (1964) βραβείο Διακεκριμένης Επιστημονικής Συνεισφοράς στην Ψυχολογία της Αμερικάνικης Ομοσπονδίας Ψυχολογίας (1962)[8] μέλος στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου του Λέιντεν (1975)[9] |
| Ιστότοπος | |
| www | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Σπουδές και βασικές ιδέες
Απέκτησε διδακτορικό στην κλινική ψυχολογία και εκπροσωπεί την ανθρωπιστική ψυχολογία[11]. Στο πρώτο του βιβλίο, με τίτλο Clinical treatment of the problem child (1939), είναι φανερές οι βασικές ιδέες της φιλοσοφικής του τοποθέτησης. Σ' αυτές βασίστηκε και η ψυχοθεραπευτική του θεωρία.
Η θεωρία του
Ο Rogers πιστεύει ότι ο οργανισμός και ο εαυτός καθορίζουν τη διαμόρφωση της προσωπικότητας. Ο οργανισμός είναι ο χώρος που περιέχει τις εμπειρίες μας, η ολότητα των οποίων ονομάζεται φαινομενολογικό πεδίο και είναι το προσωπικό σύστημα αναφορών του ατόμου. Κάθε άνθρωπος μπορεί να καταλάβει τους συνανθρώπους του μέσω της ενσυναίσθησης (ψυχικής ταύτισης). Ο εαυτός είναι το διαφοροποιημένο τμήμα του φαινομενολογικού πεδίου όπου εμπεριέχονται οι αντιλήψεις, οι αξίες και οι σκοποί. Αλλάζει συνεχώς με βάση τις εμπειρίες που αποκτά στην επαφή με το περιβάλλον, το οποίο συμβάλλει στην ενεργοποίηση (την εγγενή τάση του οργανισμού να ενεργοποιεί τις ικανότητες του ώστε να ζει καλύτερα) ή την αυτοπραγμάτωση [12] (την επίτευξη προσωπικής αρμονίας και γαλήνης).
Το τέλος
Πέθανε το 1987 ενώ ήταν υποψήφιος για το Νόμπελ Ειρήνης, γεγονός που δεν είχε πληροφορηθεί.
Δείτε επίσης
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
- Γρηγόρης Α. Ποταμιάνος & Συνεργάτες, Θεωρίες προσωπικότητας και κλινική πρακτική, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα, 2010
- Στέλλα Βοσνιάδου, Εισαγωγή στη ψυχολογία, Τόμος Β, Gutenberg, Αθήνα, 2007