Κλάριμπελ Αλεγρία
Η Κλάρα Ισαβέλ Αλεγρία Βίδες (ισπαν. Clara Isabel Alegría Vides[6], 12 Μαΐου 1924 – 25 Ιανουαρίου 2018), γνωστή και με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Κλάριμπελ Αλεγρία (Claribel Alegría)[7], ήταν Κεντροαμερικανίδα ποιήτρια, συγγραφέας και δημοσιογράφος, με διπλή υπηκοότητα της Νικαράγουας και του Ελ Σαλβαδόρ. Υπήρξε μείζων φωνή στη λογοτεχνία της σύγχρονης Κεντρικής Αμερικής και τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας Νέυσταντ του 2006.
| Κλάριμπελ Αλεγρία | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Claribel Alegría (Ισπανικά) |
| Γέννηση | 12 Μαΐου 1924[1][2][3] Εστελί |
| Θάνατος | 25 Ιανουαρίου 2018[4][3] Μανάγκουα[4] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Νικαράγουα Ελ Σαλβαδόρ |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ισπανικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά[5] |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο Τζορζ Ουάσινγκτον |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιήτρια[4] δημοσιογράφος συγγραφέας γλωσσολόγος μεταφράστρια μυθιστοριογράφος δοκιμιογράφος συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Darwin J. Flakoll (έως 1995) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Neustadt International Prize for Literature (2006)[4] βραβείο βασίλισσας Σοφίας (2017) Casa de las Américas Prize (1978) Orden al Mérito Docente y Cultural Gabriela Mistral (2010) Ταξιάρχης του Τάγματος του Αστέρα της Ιταλικής Αλληλεγγύης (2010) Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (2004) |
| Ιστότοπος | |
| claribelalegria | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχεία
Η Αλεγρία γεννήθηκε στην πόλη Εστελί της Νικαράγουας από Νικαραγουανό πατέρα, τον Δανιέλ Αλεγρία, και Σαλβαδοριανή μητέρα, την Άνα Μαρία Βίδες. Εξάδελφός της ήταν ο ακτιβιστής Λεονέλ Γκόμες Βίδες (Leonel Eugenio Gómez Vides, 1940-2009). Το 1925, όταν η Κλάρα ήταν μόλις εννέα μηνών, ο πατέρας της εξορίσθηκε επειδή διαμαρτυρόταν για παραβιάσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων κατά την Κατοχή της Νικαράγουας από τις δυνάμεις των ΗΠΑ. Ως αποτέλεσμα, η μικρή μεγάλωσε στη Σάντα Άνα, στο δυτικό Ελ Σαλβαδόρ, από όπου καταγόταν η μητέρα της. Η ίδια η συγγραφέας θεωρούσε τον εαυτό της «Νικαραγουανή-Σαλβαδοριανή».[8][9][10] Παρά το ότι ήταν ακόμα πολύ μικρή για να γράψει, άρχισε να συνθέτει ποίηση σε ηλικία 6 ετών, υπαγορεύοντάς τη στη μητέρα της. Ανέφερε σε όλη τη ζωή της τα «Γράμματα σε έναν νέο ποιητή» του Ράινερ Μαρία Ρίλκε ως το κίνητρό της για να ασχοληθεί με την ποίηση.[11] Σε ηλικία 17 ετών δημοσίευσε τα πρώτα της ποιήματα στο περιοδικό Repertorio Americano της Κόστα Ρίκα. Λίγο αργότερα, ο Μεξικανός παιδαγωγός Χοσέ Βασκονσέλος κανόνισε ώστε η Αλεγρία να τελειώσει το σχολείο στο Χάμοντ της Λουιζιάνας (ΗΠΑ).[12] Το 1948 πήρε πτυχίο «Φιλοσοφίας και Γραμμάτων» από το Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσινγκτον, στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ Ουάσινγκτον.[13] Η Αλεγρία ήταν σταθερή υποστηρίκτρια της μη βίαιης αντιστάσεως. Είχε ωστόσο στενές σχέσεις με το Μέτωπο Εθνικής Απελευθέρωσης Σαντινίστας (FSLN), το οποίο ανέτρεψε τη δικτατορία του Αναστάζιο Σομόζα και ανέλαβε την εξουσία στη Νικαράγουα το 1979. Η Αλεγρία επέστρεψε στη χώρα το 1985 για να βοηθήσει στην ανόρθωσή της.[14]
Αργότερα η Αλεγρία έζησε στη Managua[13], όπου και πέθανε σε ηλικία 93 ετών.[15]
Λογοτεχνία
Το λογοτεχνικό έργο της Αλεγρία αντανακλά το ύφος του λαϊκού ρεύματος της κεντροαμερικανικής λογοτεχνίας την περίοδο 1950-1970, «la generacion comprometida» (= «η αφοσιωμένη γενιά»). Καθώς και πολλοί άλλοι ποιητές της γενιάς της που επέκριναν τις κοινωνίες τους, διεκδίκησε δικαιώματα χρησιμοποιώντας μια γλώσσα που συχνά είναι «αντι-λογοτεχνική».
Η Αλεγρία δημοσίευσε αρκετές ποιητικές συλλογές, τις εξής: Casting Off (2003), Sorrow (1999), Umbrales (1996) και La Mujer del Río (1989). Συνέγραψε επίσης μυθιστορήματα και παιδικά διηγήματα, καθώς και μαρτυρίες (συχνά σε συνεργασία με τον σύζυγό της, τον D. «Bud» Flakoll), όπως το «They Won't Take Me Alive».
Βραβεία
Δημοσιευμένα έργα
- Anillo de silencio (1948)
- Suite de amor, angustia y soledad (1950)
- Vigilias (1953)
- Acuario (1955)
- Tres cuentos (1958)
- Huésped de mi tiempo (1961)
- Vía única (1965)
- Cenizas de Izalco (1966)
- Aprendizaje (1970)
- Pasaré a cobrar y otros poemas (1973)
- Sobrevivo (1978, βραβείο «Casa de las Américas» στην ποίηση)
- La encrucijada salvadoreña (1980)
- Nicaragua: la revolución sandinista (1980)
- Flores del volcán - Suma y sigue (1981)
- αγγλ. έκδ.: Flowers from the Volcano, μετ. Carolyn Forché (1983)
- No me agarran viva: la mujer salvadoreña en lucha (1983)
- αγγλ. έκδ. They Won't Take Me Alive: Salvadoran Women in Struggle for National Liberation (1990)
- Para Romper El Silencio: Resistencia y lucha en las cárceles salvadoreñas (1983)
- Álbum familiar (1984)
- Despierta, mi bien, despierta (1986)
- Luisa en el país de la realidad (1987)
- Cenizas de Izalco (1989)
- La Mujer del Río (1989)
- Family Album (1991)
- Fugue (1993)
- Death of Somoza (1996)
- Thresholds/Umbrales: Poems (1996)
- Tunnel to Canto Grande (1996)
- El Nino Que Buscaba A Ayer (1997)
- Sorrow (1999)
- Casting Off (2003)
- Soltando Amarras (2003)
Ανθολογία σε αγγλική μετάφραση
- Ghost Fishing: An Eco-Justice Poetry Anthology, University of Georgia Press, 2018, ISBN 978-0820353159
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
- McGowan, Marcia P.· Boschetto-Sandoval, Sandra M. (1994). Claribel Alegria and Central American literature: critical essays. Athens (Ohio): Ohio University Center for International Studies. ISBN 0-89680-179-9.
- McGowan, Marcia Phillips (1999). «Alegría Claribel». Στο: Commire, Anne, επιμ. Women in World History: A biographical encyclopedia. 1. Waterford, CT: Yorkin Publications, Gale Group, σσ. 193-198. ISBN 0787640808.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
- «Claribel Alegría gana premio internacional» (στην ισπανική γλώσσα)
- Encuentro-Taller con Claribel Alegría (στην ισπανική)
- Η ποιήτρια στην «Academy of American Poets» (στην αγγλική)