Πρόεδρος της Ιταλίας

Πρόεδρος της ; Ιταλικής Δημοκρατίας ;
	Έμβλημα του Προέδρου της Ιταλίας
	Κάτοχος; Σέρτζιο Ματαρέλα; από 3 Φεβρουαρίου 2015
Προσφώνηση	Η Αυτού Εξοχότητα
Κατοικία	Παλάτι Κυρηνάλιο
Διορισμός από	Ιταλικό Κοινοβούλιο
Διάρκεια θητείας	Επτά έτη, ανανεώσιμη υπό προϋποθέσεις
Αρχικός κάτοχος	Ενρίκο Ντε Νίκολα
Δημιουργία	1 Ιανουαρίου 1948
Ιστοσελίδα	επίσημη ιστοσελίδα

Ο Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας (ιταλικά: Presidente della Repubblica Italiana) είναι ο ανώτατος άρχοντας της Ιταλίας, ο οποίος με το ρόλο του αντιπροσωπεύει την εθνική ενότητα και εγγυάται την τήρηση του ιταλικού συντάγματος. Η προεδρική θητεία διαρκεί επτά έτη, ενώ μπορεί να ανανεωθεί όταν έχει εκλεγεί νέο ιταλικό κοινοβούλιο.^[1] Ο σημερινός Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας είναι ο Σέρτζιο Ματαρέλα, ο οποίος ανέλαβε αρχηγός κράτους στις 3 Φεβρουαρίου 2015. Ο Πρόεδρος της Ιταλίας δεν συμμετέχει στην Κυβέρνηση της Ιταλίας και διαθέτει μικρές και συμβολικές μόνο αρμοδιότητες.

Πρόεδροι της Ιταλικής Δημοκρατίας (1946 – σήμερα)

Κόμματα

Παραδοσιακά, οι πρόεδροι δεν είναι μέλη κανενός πολιτικού κόμματος στη διάρκεια της θητείας τους, ώστε να θεωρηθούν υπεράνω κομματικών συμφερόντων. Τα κόμματα που φαίνονται αφορούν εκείνα στα οποία ο Πρόεδρος ανήκε την περίοδο που είχε αναλάβει καθήκοντα.

№	Όνομα (Γέννηση-Θάνατος)	Τόπος γέννησης	Διάρκεια θητείας		Πολιτικό κόμμα την περίοδο των εκλογών	Εκλογές
1	Ενρίκο ντε Νίκολα (1877–1959)	Νάπολη	28 Ιουνίου 1946 ως προσωρινός αρχηγός κράτους 1 Ιανουαρίου 1948 ^[2]	12 Μαΐου 1948	Ιταλικό Φιλελεύθερο Κόμμα	1946
		Νάπολη		12 Μαΐου 1948	Ιταλικό Φιλελεύθερο Κόμμα	1947
		Ο ντε Νίκολα ήταν ο 1ος Πρόεδρος της Ιταλίας. Η μοναρχία καταργήθηκε με δημοψήφισμα στις 2 Ιουνίου 1946. Η Συντακτική Συνέλευση εξέλεξε προσωρινό αρχηγό κράτους τον Ντε Νίκολα στις 28 Ιουνίου 1946, με ποσοστό 80% των ψήφων στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας. Στις 25 Ιουνίου 1947 ο Ντε Νίκολα παραιτήθηκε από τη θέση για λόγους υγείας, όμως η Συντακτική Συνέλευση τον επανεξέλεξε πρόεδρο, αναγνωρίζοντας στην πράξη του σημεία ευγένειας και ταπεινότητας. Όταν τέθηκε σε ισχύ το νέο Σύνταγμα, ανέλαβε "Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας" την 1η Ιανουαρίου 1948. Τελικά αρνήθηκε να είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές.
2	Λουίτζι Εϊνάουντι (1874–1961)	Καρού, Κούνεο	12 Μαΐου 1948	11 Μαΐου 1955	Ιταλικό Φιλελεύθερο Κόμμα	1948
2	Λουίτζι Εϊνάουντι (1874–1961)	Εκλεγείς στις 11 Μαΐου 1948 και στο τέλος της θητείας του έγινε ισόβιος γερουσιαστής (1955).
3	Τζοβάνι Γκρόνκι (1887–1978)	Ποντεντέρα, Πίζα	11 Μαΐου 1955	11 Μαΐου 1962	Χριστιανική Δημοκρατία	1955
3	Τζοβάνι Γκρόνκι (1887–1978)	Το 1962 επεχείρησε να διεκδικήσει και 2η θητεία, χωρίς όμως επιτυχία.
4	Αντόνιο Σένι (1891–1972)	Σάσσαρι	11 Μαΐου 1962	6 Δεκεμβρίου 1964^[3]	Χριστιανική Δημοκρατία	1962
4	Αντόνιο Σένι (1891–1972)	Ο Σένι εξελέγη πρόεδρος στις 6 Μαΐου 1962.
5	Τζουζέπε Σαραγκάτ (1898–1988)	Τορίνο	29 Δεκεμβρίου 1964	29 Δεκεμβρίου 1971	Ιταλικό Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα	1964
5	Τζουζέπε Σαραγκάτ (1898–1988)	Ήταν ο πρώτος σοσιαλιστής που έγινε πρόεδρος της Ιταλίας.
6	Τζοβάνι Λεόνε (1908–2001)	Νάπολη	29 Δεκεμβρίου 1971	15 Ιουνίου 1978^[4]	Χριστιανική Δημοκρατία	1971
6	Τζοβάνι Λεόνε (1908–2001)	Εξελέγη το 1971 με 518 ψήφους επί συνόλου 996.
7	Σάντρο Περτίνι (1896–1990)	Στέλλα, Σαβόνα	9 Ιουλίου 1978	29 Ιουνίου 1985^[5]	Ιταλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα	1978
7	Σάντρο Περτίνι (1896–1990)	Ο Περτίνι ήταν ο πρώτος σοσιαλδημοκράτης που εξελέγη πρόεδρος.
8	Φραντσέσκο Κοσίγκα (1928–2010)	Σάσσαρι	3 Ιουλίου 1985	28 Απριλίου 1992^[6]	Χριστιανική Δημοκρατία	1985
8	Φραντσέσκο Κοσίγκα (1928–2010)	Μετά την παραίτηση του προέδρου της Γερουσίας το 1985, ο Κοσίγκα εξελέγη πρόεδρος. Ήταν η πρώτη φορά που η προεδρική εκλογή κρίθηκε από τον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας. Στις 28 Απριλίου 1992 παραιτήθηκε ο Κοσίγκα, δύο μήνες πριν λήξει η θητεία του.
9	Όσκαρ Λουίτζι Σκάλφαρο (1918–2012)	Νοβάρα	28 Μαΐου 1992	15 Μαΐου 1999^[5]	Χριστιανική Δημοκρατία	1992
9	Όσκαρ Λουίτζι Σκάλφαρο (1918–2012)	Ο Σκάλφαρο ήταν ο πρώτος πρόεδρος της Δεύτερης Δημοκρατίας. Εξελέγη στις 25 Μαΐου 1992 και ήταν ο τελευταίος χριστιανοδημοκράτης που εξελέγη πρόεδρος.
10	Κάρλο Ατσέλιο Τσιάμπι (1920–2016)	Λιβόρνο	18 Μαΐου 1999	15 Μαΐου 2006^[5]	Ανεξάρτητος^[7]	1999
10	Κάρλο Ατσέλιο Τσιάμπι (1920–2016)	Ο Τσιάμπι εξελέγη με ευρεία πλειοψηφία, από τον πρώτο γύρο.
11	Τζόρτζιο Ναπολιτάνο (1925–2023)	Νάπολη	15 Μαΐου 2006	14 Ιανουαρίου 2015^[8]	Δημοκράτες της Αριστεράς	2006
		Νάπολη	15 Μαΐου 2006	14 Ιανουαρίου 2015^[8]	Ανεξάρτητος	2013
		Ο Ναπολιτάνο ήταν ο μακροβιότερος σε θητεία πρόεδρος στην ιστορία της Ιταλίας. Εξελέγη στις 10 Μαΐου 2006, στον 4ο γύρο της ψηφοφορίας με 543 ψήφους (επί συνόλου των πιθανών 1009). Στην ηλικία των 80, έγινε το πρώτο πρώην μέλος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος που έγινε Πρόεδρος της Ιταλίας. Επανεξελέγη στις 20 Απριλίου 2013 στον 6ο γύρο της ψηφοφορίας με 738 ψήφους επί συνόλου 1007 και έγινε ο πρώτος Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας που επανεξελέγη για 2η θητεία.
12	Σέρτζιο Ματαρέλα (1941–)	Παλέρμο	3 Φεβρουαρίου 2015		Ανεξάρτητος	2015
		Παλέρμο	3 Φεβρουαρίου 2015		Ανεξάρτητος	2022
		Ο Ματαρέλα εξελέγη με ευρεία πλειοψηφία 665 ψήφων στον 4ο γύρο. Έγινε ο πρώτος πρόεδρος της Ιταλίας με καταγωγή από τη Σικελία.

Χρονογραμμή

Παραπομπές

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας
Έμβλημα του Προέδρου της Ιταλίας
Κάτοχος Σέρτζιο Ματαρέλα από 3 Φεβρουαρίου 2015
Προσφώνηση	Η Αυτού Εξοχότητα
Κατοικία	Παλάτι Κυρηνάλιο
Διορισμός από	Ιταλικό Κοινοβούλιο
Διάρκεια θητείας	Επτά έτη, ανανεώσιμη υπό προϋποθέσεις
Αρχικός κάτοχος	Ενρίκο Ντε Νίκολα
Δημιουργία	1 Ιανουαρίου 1948
Ιστοσελίδα	επίσημη ιστοσελίδα