Σφαγή του Πανέριαϊ

Η σφαγή του Πονάρι, γνωστή και ως σφαγή του Πανιέριαϊ (πολωνικά: zbrodnia w Ponarach‎‎) ήταν η μαζική δολοφονία μέχρι και 100.000 ατόμων, κυρίως Εβραίων, Πολωνών και Ρώσων από Γερμανούς στρατιώτες των Ζιχεράιτσντινστ και των Ες-Ες και Λιθουανούς συνεργατών του Άξονα,^[1][2][3][4] συμπεριλαμβανομένων ομάδων δολοφονιών του Υπατίνγκασις μπούρις (Ypatingasis būrys),^[1][2][5] κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και του Ολοκαυτώματος στο Ραϊχσκομισαριάτ Όστλαντ. Οι δολοφονίες έλαβαν χώρα από τον Ιούλιο του 1941 έως τον Αύγουστο του 1944 κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό του Πονάρι (γνωστό σήμερα ως Πανιέριαϊ), ένα προάστιο στο Βίλνιους της Λιθουανίας. Στο Πονάρι δολοφονήθηκαν περίπου 70.000 Εβραίοι,^[α] μαζί με περίπου 20.000 Πολωνούς,^[2][9] και 8.000 Ρώσους αιχμαλώτους πολέμου, εκ των οποίων οι περισσότεροι βρίσκονταν στη Βίλνα (Βίλνιους) και το νεοσύστατο Γκέτο της Βίλνας.^[3][10]

Η Λιθουανία και τα Βαλτικά κράτη αποτέλεσαν τις πρώτες περιοχές πέρα από τη Γερμανοκρατούμενη Πολωνία στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο όπου οι Ναζί δολοφονούσαν μαζικά Εβραίους ως τμήμα της Τελικής Λύσης.^[β] Από τους 70.000 Εβραίους που ζούσαν στη Βίλνα προπολεμικά (σύμφωνα με τον Σνάιντερ), μόνο 7.000 Εβραίοι επιβίωσαν του πολέμου.^[12] Σύμφωνα με εκτίμηση του Ζέντλις, ζούσαν περίπου 80.000 Εβραίοι στη πόλη, ενώ η πόλη είχε πληθυσμό 160.000 κατοίκων.^[13] Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια του Ολοκαυτώματος και άλλες πηγές, μέχρι το τέλος του 1941 είχαν σκοτωθεί περίπου 50.000 Εβραίοι.^[14][15]