Χεβρώνα
35°05′42″E / 31.53333°N 35.09500°E
Η Χεβρώνα ή Χεβρών[4] (αραβικά: الخليل Αλ-Χαλίλ, εβραϊκά: חֶבְרוֹן ) είναι παλαιστινιακή πόλη στη Δυτική Όχθη, 30 χιλιόμετρα νότια της Ιερουσαλήμ. Στην απογραφή του 2007, η Χεβρώνα είχε συνολικά 163.146 κατοίκους από τους οποίους περίπου 500 ήταν Ισραηλινοί έποικοι. Η Χεβρώνα είναι η μεγαλύτερη πόλη στη Δυτική Όχθη και η δεύτερη μεγαλύτερη στο Κράτος της Παλαιστίνης μετά τη Γάζα. Η πόλη χωρίζεται σε δύο τομείς, τον Η1 που ελέγχεται από τους Παλαιστίνιους και τον Η2 που ελέγχεται από τους Ισραηλινούς και αποτελεί το 20% της πόλης[5]. Είναι κτισμένη σε υψόμετρο 930 μέτρων στα βουνά της Ιουδαίας.
| Χεβρώνα | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
  Χεβρώνα | |||
| Χώρα | Κράτος της Παλαιστίνης[1] | ||
| Διοικητική υπαγωγή | Hebron Subdistrict | ||
| Έκταση | 74,102 km² | ||
| Υψόμετρο | 930 μέτρα | ||
| Πληθυσμός | 215.452 (2016)[2][3] | ||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
Η πόλη είναι περισσότερο γνωστή ως ο τόπος ταφής των βιβλικών πατριαρχών Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ και των συζύγων τους. Οι τάφοι θεωρείται ότι βρίσκονται στο τύμβο των Πατριαρχών (ή Τζαμί Ιμπραΐμι για τους μουσουλμάνους). Η Χεβρώνα είναι η δεύτερη ιερότερη πόλη στον Ιουδαϊσμό μετά την Ιερουσαλήμ.[6] Η πόλη θεωρείται επίσης ιερή από τους μουσουλμάνους, λόγω της σχέσης της με τον Αβραάμ[7], και θεωρείται ως μια από τις τέσσερεις ιερές πόλεις του Ισλάμ.[8][9][10] Σύμφωνα με την Βίβλο, ο Δαβίδ την έκανε πρωτεύουσα του κράτους των Ιουδαίων για μερικά χρόνια. Το 1099 κατελήφθη από τους Σταυροφόρους και το 1187 από τους μουσουλμάνους, με αρχηγό τον Σαλαντίν. Στις αρχές του 16ου αιώνα πέρασε στη κατοχή των Οθωμάνων και το 1917 των Βρετανών και παρέμεινε σε βρετανική κατοχή μέχρι το 1948, όταν και τη Δυτική Όχθη κατέλαβαν οι Ιορδανοί. Το Ισραήλ κατέλαβε τη περιοχή μετά τον πόλεμο των έξι ημερών. Η πόλη λόγω της ιερής σημασίας τόσο για τους Εβραίους όσο και τους Μουσουλμάνους αποτελεί σημείο τριβής ανάμεσα στις δύο θρησκείες.[11]
Η Χεβρώνα είναι πολυάσχολος εμπορικός κόμβος στη Δυτική Όχθη, συνεισφέροντας περίπου το ένα τρίτο του ΑΕΠ της περιοχής, κυρίως από τις πώλησεις μαρμάρου από τα λατομεία.[12] Επίσης είναι γεωργικό κέντρο γνωστό για τα σταφύλια και τα σύκα τους, ενώ στη πόλη υπάρχουν εργαστήρια κεραμικής και υαλοποιίας. Η παλαιά πόλη χαρακτηρίζεται από στενά δρομάκια, πέτρινα σπίτια με επίπεδες σκεπές και παλιά καταστήματα. Στη πόλη εδρεύει το Πανεπιστήμιο της Χεβρώνας και το Πολυτεχνείο της Παλαιστίνης.[13][14]
Διαίρεση της Χεβρώνας
Μετά τη Συμφωνία του Όσλο του 1995 και τη Συμφωνία της Χεβρώνας του 1997, οι Παλαιστινιακές πόλεις τέθηκαν υπό την αποκλειστική δικαιοδοσία της Παλαιστινιακής Αρχής, με εξαίρεση τη Χεβρώνα,[15] η οποία χωρίστηκε σε δύο τομείς: ο Η1 ελέγχεται από την Παλαιστινιακή Αρχή και ο Η2 – που περιλαμβάνει την Παλαιά Πόλη της Χεβρώνας – παρέμεινε υπό τον στρατιωτικό έλεγχο του Ισραήλ.[16][17] Περίπου 120.000 Παλαιστίνιοι ζουν στον Η1, ενώ περίπου 30.000 Παλαιστίνιοι μαζί με περίπου 700 Ισραηλινούς παραμένουν υπό ισραηλινό στρατιωτικό έλεγχο στον Η2. Από το 2009, συνολικά 86 Εβραϊκές οικογένειες ζούσαν στη Χεβρώνα.[18] Οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις δεν επιτρέπεται να εισέλθουν στον Η1 εκτός εάν συνοδεύονται από Παλαιστίνιους συνοδούς. Οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να προσεγγίσουν περιοχές όπου ζουν εβραίοι κάτοικοι χωρίς ειδική άδεια από τις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις.[19] Η εβραϊκή αποίκηση θεωρείται παράνομη από το μεγαλύτερο μέρος της διεθνούς κοινότητας, αν και η ισραηλινή κυβέρνηση το αμφισβητεί.[20]
Ο Παλαιστινιακός πληθυσμός στον Η2 έχει μειωθεί σημαντικά λόγω του αντίκτυπου των ισραηλινών μέτρων ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένων των αυστηρών περιορισμών στην κυκλοφορία,[21] και του κλεισίματος των εμπορικών δραστηριοτήτων των Παλαιστινίων κοντά σε περιοχές Εβραίων κατοίκων, καθώς και λόγω παρενόχλησης από αυτούς.[22][23][24][25]
Οι Παλαιστίνιοι απαγορεύεται να χρησιμοποιούν την οδό Αλ-Σουχάντα, έναν κύριο εμπορικό δρόμο.[19][26] Ως αποτέλεσμα, περίπου τα μισά αραβικά καταστήματα στον Η2 έχουν κλείσει από το 1994.
Παραπομπές
Βιβλιογραφία
- Aksan, Virginia H.· Goffman, Daniel (2007). The early modern Ottomans: remapping the Empire. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-81764-6. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2010.
- Dumper, Michael (2003). «Hebron». Στο: Dumper, Michael· Stanley, Bruce E. Cities of the Middle East and North Africa: a historical encyclopedia. ABC-CLIO. σελίδες 164–67. ISBN 978-1-57607-919-5. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2011.
- Emmett, Chad F. (2000). «Sharing Sacred Space in the Holy Land». Στο: Murphy, Alexander B.· Johnson, Douglas L.· Haarmann, Viola. Cultural encounters with the environment: enduring and evolving geographic themes. Rowman & Littlefield. σελίδες 261–82. ISBN 978-0-7425-0106-5. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2011.
- Honigmann, Ernst (1993) [1927]. «Hebron». Στο: Houtsma, Martijn Theodoor. E.J. Brill's first encyclopedia of Islam, 1913–1936. IV. BRILL. σελίδες 886–888. ISBN 978-90-04-09790-2. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2011.
- Scharfstein, Sol (1994). Understanding Israel. Ιερουσαλήμ: KTAV Publishing House, Inc. ISBN 978-0-88125-428-0. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2011.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Hebron στο Wikimedia Commons