Παλαιστίνιοι
Ο Παλαιστινιακός Λαός (αραβικά: الشعب الفلسطيني, ash-sha‘b al-Filasṭīnī), ή απλώς Παλαιστίνιοι (αραβικά: الفلسطينيون al-Filasṭīniyyūn, εβραϊκά: פָלַסְטִינִים) είναι οι σύγχρονοι απόγονοι λαών που έζησαν στην Παλαιστίνη ανά τους αιώνες, και που σήμερα είναι κατά κύριο λόγο πολιτισμικά και γλωσσολογικά Άραβες λόγω του εξαραβισμού της περιοχής.[16][17][18][19][20][21][22][23] Παρά τους διάφορους πολέμους και εξόδους (1948, 1944-56, 1967) σχεδόν ο μισός από τον παγκόσμιο πληθυσμό παλαιστινίων εξακολουθεί να κατοικεί στην ιστορική Παλαιστίνη, στην περιοχή της Δυτικής Όχθης, στη λωρίδα της Γάζας και στο Ισραήλ.[24] Σε αυτή την περιοχή συνολικά, το 2004 οι Παλαιστίνιοι αποτελούσαν το 49% όλων των κατοίκων,[25] περιλαμβάνοντας σχεδόν όλο τον πληθυσμό της λωρίδας της Γάζας (1,6 εκατομμύρια), την πλειονότητα του πληθυσμού της Δυτικής Όχθης (περίπου 2,3 εκατομμύρια έναντι σχεδόν 500.000 Εβραίων Ισραηλινών πολιτών, και το 16,5% του πληθυσμού του κυρίως Ισραήλ ως Άραβες πολίτες του Ισραήλ.[26] Πολλοί είναι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες ή εσωτερικά εκτοπισμένοι Παλαιστίνιοι, συμπεριλαμβανομένων πάνω από ένα εκατομμύριο στη λωρίδα της Γάζας,[27] 750 χιλιάδες στη Δυτική Όχθη,[28] και περίπου 250 χιλιάδες στο κυρίως Ισραήλ. Από τον παλαιστινιακό πληθυσμό που ζει στο εξωτερικό, γνωστό ως παλαιστινιακή διασπορά, πάνω από τους μισούς είναι ανιθαγενείς μη έχοντας ιθαγένεια σε κάποιο κράτος.[29] 3.24 εκατομμύρια από τον πληθυσμό της διασποράς ζουν στη γειτονική Ιορδανία[30] όπου αποτελούν τον μισό της περίπου πληθυσμό, 1.5 εκατομμύρια ζουν μεταξύ Συρίας και Λιβάνου, περίπου 250 χιλιάδες στη Σαουδική Αραβία, ενώ το μισό εκατομμύριο στη Χιλή αποτελούν τη μεγαλύτερη παλαιστινιακή κοινότητα έξω από τον αραβικό κόσμο.
| Συνολικός πληθυσμός | |
|---|---|
| περίπου 11,000,000 | |
| Περιοχές με σημαντικούς πληθυσμούς | |
 Κράτος της Παλαιστίνης | 4,420,549[1][Σημ. 1] |
| – Δυτική Όχθη | 2,719,112[1] |
| – Λωρίδα της Γάζας | 1,701,437[1] |
 Ιορδανία | 3,240,000 |
 Ισραήλ | 1,658,000[2] |
 Συρία | 630,000 |
 Χιλή | 500,000[3] |
 Λίβανος | 402,582 |
 Σαουδική Αραβία | 280,245 |
 Αίγυπτος | 270,245 |
 Ηνωμένες Πολιτείες | 255,000[4] |
 Ονδούρα | 250,000 |
 Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα | 170,000 |
 Μεξικό | 120,000 |
 Κατάρ | 100,000 |
 Γερμανία | 80,000[5] |
 Κουβέιτ | 80,000[6] |
 Ελ Σαλβαδόρ | 70,000[7] |
 Βραζιλία | 59,000[8] |
 Ιράκ | 57,000[9] |
 Υεμένη | 55,000 |
 Καναδάς | 50,975[10] |
 Αυστραλία | 45,000 |
 Λιβύη | 44,000 |
 Ηνωμένο Βασίλειο | 20,000[5] |
 Περού | 15,000 |
 Κολομβία | 12,000 |
 Πακιστάν | 10,500 |
 Ολλανδία | 9,000 |
 Σουηδία | 7,000[11] |
 Αλγερία | 4,030[12] |
 Γουατεμάλα | 1,400 |
| Γλώσσες | |
| Παλαιστινιακές περιοχές και Ισραήλ: παλαιστινιακά αραβικά, εβραϊκά, αγγλικά, νεοαραμαϊκά, και ελληνικά Διασπορά: άλλες αραβικές διάλεκτοι, τις τοπικές γλώσσες των χωρών όπου βρίσκεται η παλαιστινιακή διασπορά | |
| Θρησκεία | |
| Πλειονότητα: Σουνίτες Μειονότητα: Χριστιανοί, Δρούζοι, Ιουδαϊσμός, Μουσουλμάνοι μη σχετιζόμενοι με κάποιο κλάδο του Ισλάμ[13] | |
| Σχετιζόμενες εθνικές ομάδες | |
| Other Λεβαντίνοι, Μεσόγειοι, Χαναναίοι, Λαοί της Θάλασσας, Σημιτικοί λαοί: Ασκεναζίτες, Σεφαραδίτες, Μιζραχίμ, Σαμαρείτες, Άραβες, Ασσύριοι[14][15] | |
Γενετικές αναλύσεις υποδεικνύουν ότι η πλειονότητα των μουσουλμάνων της Παλαιστίνης, συμπεριλαμβανομένων των Αράβων πολιτών του Ισραήλ, είναι απόγονοι χριστιανών, εβραίων και άλλων παλαιότερων κατοίκων του νότιου Λεβάντε, των οποίων ο πυρήνας φτάνει στην προϊστορική εποχή. Μια μελέτη απλοτύπων υψηλής ανάλυσης έδειξε ότι ένα σημαντικό τμήμα των χρωμοσωμάτων Y των Ισραηλινών Εβραίων (70%) και των Παλαιστινίων Μουσουλμάνων Αράβων (82%) ανήκουν στην ίδια δεξαμενή χρωμοσωμάτων.[31] Από την εποχή της μουσουλμανικής κατάκτησης τον 7ο αιώνα, οι προσηλυτισμοί είχαν ως αποτέλεσμα οι παλαιστίνιοι να γίνουν κατά κύριο λόγο σουννίτες μουσουλμάνοι, αν και παρέμεινε μία σημαντική μειονότητα παλαιστίνιων χριστιανών διαφόρων δογμάτων καθώς και δρούζων και μία μικρή κοινότητα σαμαρειτών. Αν και οι παλαιστίνιοι εβραίοι ήταν τμήμα του πληθυσμού της Παλαιστίνης πριν την δημιουργία τους Κράτους του Ισραήλ, λίγοι αυτοπροσδιορίζονται σήμερα ως «Παλαιστίνιοι». Ο επιπολιτισμός, ανεξάρτητα από τον προσηλυτισμό στο Ισλάμ, είχε ως αποτέλεσμα οι Παλαιστίνιοι να είναι γλωσσολογικά και πολιτιστικά Άραβες.[16] Η καθομιλουμένη των Παλαιστινίων, ανεξάρτητα από τη θρησκεία τους, είναι η παλαιστινιακή διάλεκτος των αραβικών. Πολλοί άραβες πολίτες του Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων των Παλαιστινίων είναι δίγλωσσοι και μιλούν άνετα την εβραϊκή γλώσσα.
Η ιστορία της διακριτής παλαιστινιακής εθνικής ταυτότητας είναι αμφιλεγόμενο ζήτημα στην βιβλιογραφία.[32] Ο νομικός ιστορικός Ασάφ Λιχόφσκι δηλώνει ότι η κυρίαρχη άποψη είναι ότι η παλαιστινιακή ταυτότητα γεννιέται στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα.[32] Ο όρος «Παλαιστίνιος» χρησιμοποιούνταν περιορισμένα για την εθνικιστική έννοια ενός λαού της Παλαιστίνης, από τους άραβες της Παλαιστίνης, μέχρι τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.[20][21] Η πρώτη απαίτηση για εθνική ανεξαρτησία του Λεβάντε εκδηλώθηκε από το Συροπαλαιστινιακό Κογκρέσο στις 21 Σεπτεμβρίου 1921.[33] Μετά τη δημιουργία του Κράτους του Ισραήλ, την έξοδο του 1948, και ακόμη περισσότερο μετά την έξοδο του 1967, ο όρος σήμαινε πλέον όχι μόνο τον τόπο καταγωγής, αλλά και την έννοια ενός κοινού παρελθόντος και μέλλοντος στη μορφή ενός παλαιστινιακού κράτους.[20] Σύμφωνα με τον Ρασίντ Χαλίντι, ο σύγχρονος παλαιστινιακός λαός κατανοεί πλέον την ταυτότητά του ως περικλείουσα την κληρονομιά από τα βιβλικά χρόνια έως την οθωμανική περίοδο.[34]
Η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ), η οποία ιδρύθηκε το 1964, είναι οργανισμός ομπρέλα για ομάδες που εκπροσωπούν τον παλαιστινιακό λαό στη διεθνή κοινότητα.[35] Η Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή, που ιδρύθηκε επίσημα ως αποτέλεσμα των συμφωνιών του Όσλο, είναι μεταβατικό κυβερνητικό σώμα υπεύθυνο για τη διακυβέρνηση των παλαιστινιακών πληθυσμιακών κέντρων στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας.[36] Από το 1978, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών έχει καθιερώσει την ετήσια Διεθνή Ημέρα Αλληλεγγύης με τον Παλαιστινιακό Λαό.