Χουσαΐν Μουχάμαντ Ερσάντ
Ο Χουσαΐν Μουχάμαντ Ερσάντ (βεγγαλικά: হুসেইন মুহাম্মদ এরশাদ, 1 Φεβρουαρίου 1930 – 14 Ιουλίου 2019) ήταν Μπανγκλαντεσιανός πολιτικός και στρατιωτικός. Ήταν πρόεδρος του Μπανγκλαντές από το 1983 έως το 1990, αν και πολλοί θεωρούν ότι στη πραγματικότητα η θητεία του ήταν στρατιωτική δικτατορία.[7][8][9]
Κατέλαβε τον έλεγχο του στρατού κατά τη διάρκεια ενός αναίμακτου πραξικοπήματος κατά του προέδρου Αμπντούς Σατάρ (επιβάλλοντας στρατιωτικό νόμο και ακυρώνοντας το Σύνταγμα). Αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος το 1983,[10] και κέρδισε τις αμφισβητούμενες[11] προεδρικές εκλογές του 1986. Αν και θεωρούσε ότι κέρδισε νόμιμα τις εκλογές του 1986, θεωρούμενο από πολλούς ως στρατιωτικό καθεστώς.[7][8][9] Ο Ερσάντ υπηρέτησε στο προεδρικό αξίωμα μέχρι το 1990, όταν η μαζική εξέγερση υπέρ της δημοκρατίας με επικεφαλής τις Χαλέντα Ζία και την σημερινή πρωθυπουργό Σέιχ Χασίνα τον ανάγκασαν να παραιτηθεί. Ο Ερσάντ ίδρυσε το κόμμα Τζατίγια (απόδοση: εθνικό κόμμα) το 1986 και έγινε βουλευτής για την εκλογική περιφέρεια Ρανγκπούρ-3, επιτυγχάνοντας την επανεκλογή του σε όλες τις επόμενες γενικές εκλογές. Από τις 3 Ιανουαρίου 2019 έως τον θάνατό του, στις 14 Ιουλίου, ήταν αρχηγός της αντιπολίτευσης.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του ο Ερσάντ προέβη σε αποκεντρωτικές μεταρρυθμίσεις, ιδιωτικοποιήσεις, ενώ επέκτεινε το εθνικό σύστημα αυτοκινητοδρόμων και πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Κοινότητας Νοτιοασιατικών Χωρών. Επίσης συμμάχησε με τις Ηνωμένες Πολιτείες στο Πόλεμο του Κόλπου, όπου το Μπανγκλαντές έστειλε μερικούς εκατοντάδες στρατιώτες. Επίσης, κατά τη διάρκεια της θητείας του η βιομηχανία και η οικονομία αυξήθηκε. Αποκατέστησε την αλυσίδα ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων του Μπανγκλαντές μετά από την αναταραχή που προκάλεσε η δολοφονία του Σέιχ Μουτζιμπούρ Ραχμάν στις 15 Αυγούστου 1975. Το 1989, ο Ερσάντ πίεσε το κοινοβούλιο να ονομάσει το Ισλάμ ως επίσημη θρησκεία της χώρας, σε μια σημαντική αλλαγή στο μέχρι τότε κοσμικό σύνταγμα του Μπανγκλαντές.
Ο Ερσάντ είναι παραλήπτης του Βραβείου Πληθυσμού των Ηνωμένων Εθνών το 1987 για τις συνεισφορές του στον πληθυσμό και περιβαλλοντικά ζητήματα.[12][13] Στις 26 Ιουνίου 2019 μεταφέρθηκε στο Συνδυασμένο Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Ντάκα λόγω φυσικής ασθένειας. Πέθανε στις 14 Ιουλίου[14][15].